Dan
15.2.0 (p. 523,1 )
[1] Quo postmodum apud Iutiam deversante,
Kanutus et Karolus, petulantiore manu quam validiore delecta, Hallandiam
adorti, exsilii proprio scelere contracti supplicium a patria sumere
conabantur.
[2] Qui cum Hallandensium multitudine, quam sibi fauturam speraverant,
repellerentur, fatum fugae anteponentes, propter nemus, quod Hallandiam a
Gothia secernit, aciem ordinant.
[3] Ubi infelicibus auspiciis proeliati, graves tentatae patriae poenas
dedere.
[4] Nam Kanutus, crebris vulneribus exceptis, ab agrestibus captus, eundem,
quem Magnus, carcerem expertus est, supplicii socium sortitus, quem
facinoris consortem habuerat.
[5] Karolus mortifico vulnere obrutus, parvulo viae excessu petito, fortem
spiritum inter molles arborum frondes deposuit, felicior obitu quam frater
vita.
[6] Quorum patrimonium Waldemarus lege, quae patriae reos omnibus bonis
damnat, adeptus, insperata opum incrementa contraxit.
[7] Igitur Karoli corpus putre, postmodum ab indigenis repertum, documento
fore potuit aliena fastigia cum propriae contemptu fortunae concupiscenda
non esse.