Dan
14.37.1 (p. 460,28 )
[1] Eo tempore res Danica, circumquaque
difficillimis offusa periculis, crebris finitimorum insidiis tentabantur,
hinc Norvagiensibus, inde Sclavis Saxonibusque sibi perniciem
machinantibus.
[2] Quo evenit, ut nulli hostium audacter obviandi fiduciam haberet,
metuens, ne, dum unum repelleret, ab altero premeretur.
[3] Ea patriae necessitudine permotus Guthscalcus, qui et ipse Sclavis, tum
ob linguae eorum peritiam, tum ob paternae amicitiae favorem ac proprii
convictus assuetudinem, perfamiliaris habebatur, Absaloni tacite artem a se
repertam insinuat, qua eos repente ex amicis Saxonum hostes efficeret.
[4] Quippe se Sclaviam non legationis, sed benevolentiae simulatione petere
velle significat, tamquam propriae caritatis ductu utilia amicis consilia
largiturum.
[5] Fore enim, ut hostium credulitas, callidis commentorum laqueis
circumventa, Danorum amicitiam, abiecta Saxonum dominatione, repeteret.
[6] Quod studium maxime sibi gentis illius moribus persuaderi dicebat, quae
plerumque temeritate niti cunctaque pronius quam prudentius exsequi soleat.
Dan
14.37.2 (p. 461,5 )
[1] Absalon, interdum privatum acumen
publicis viribus praestare ratus, laudata Guthscalci industria, cavendum
monet, ne quid iis ex parte Danorum falso polliceatur, incorruptam patriae
fidem haberi cupiens memorque eam fortibus viris refertam armis, non
mendaciis bella meditari debere.
[2] Ille primum Pomeranos aggressus, se priscae familiaritatis memoria ac
totius populi Sclavici caritate permotum retundendae eorum inertiae causa
advenisse dicebat, quod perniciosa ab iis utilium loco duci perspectum
habeat.
[3] Siquidem animadvertere eos oportere, quam noxiae dominationis iugum
receperint, quodque iis obsequio pareant, qui ipsos patria tandem exuere
cupiant.
[4] Quippe Saxones, quantum ex ipsorum finibus occupaverint, protinus cultu
atque habitatione complecti, nec praeda aut gloria contentos, proferendi
imperii cupiditate victoriae lucra continua possessione firmare.
[5] Quamobrem eos Nucletum vita, Pribislavum patria spoliasse, Razaburgam,
Illogam ac Suerynam in totius Sclaviae ruinam vallo fossaque cinxisse.
[6] Danos vero diverso studio bella gerere nec hostium fines, sed mutuae
pacis commercium affectare, proprium tueri quam alienum appetere
cupidiores.
[7] Itaque summopere eos elaborare debere, uti Saxonicis praesidiis patriam
vacuefaciant, omnique Theutonum plebe regno egesta, amicitias cum Danis
componant, quos Saxonum hostes esse non ambigant; ita demum eos sempiternae
libertatis beneficio patriam ornaturos.
Dan
14.37.3 (p. 461,24 )
[1] His monitis concitati Pomerani loca a
Saxonibus intra Sclaviam obtenta pervadunt; Illogam capiunt, reliquis eorum
munitionibus defensorum virtute servatis, et, ne ducis inopes viderentur,
Danorum regis titulum profitentur.
[2] Ita Guthscalcus duarum gentium vires Daniae imminentes odiis
sequestravit, patriamque nostram, undique finitimorum armis obiectam, ab
impendente periculo pio mendacii commento servavit.
[3] Cuius facinoris fama Guthscalci reditum praecurrente, rex admiratione
perfusus, postquam ex Absalone, per quem res esset acta, cognovit,
impensius auctorem laudavit.
Dan
14.37.4 (p. 461,32 )
[1] Igitur Henricus, ut repudiatam regis
amicitiam recuperaret, sine qua Sclavos arcere non posset, Henricum
Razaburgensem et antistitem Lubeccensem legatione onerat, filiam suam
minorem filio eius in matrimonium offerens; nam maior natu, quae prius ei
desponsa fuerat, morbo occiderat.
[2] Per eosdem confirmandae oblationis gratia apud Bramnensem provinciam
tempestivus ducis occursus promittitur.
[3] Quo rex legatorum adhortatione profectus, Guncellinum obvium habuit,
qui sub impedimento adversae valetudinis ducis absentiam excusaret eumque
apud Eydoram celeriter adventurum promitteret.
[4] Eo cum ventum esset, et ducis promissa complentur et militia adversum
Sclavos paribus votis condicitur.
[5] Sed eo Diminum petente, rex Walogastum profectus, omissa urbis
oppugnatione, finitima rura armis percurrit.
[6] Ozni quoque oppidi, post recentem vastitatem parum reaedificati,
incendium iterat.
[7] Eodem vastationis genere diversa regionis loca petuntur.
[8] At Sclavi, quia viribus niti nequibant, utrumque hostem aere atque
obsidibus placant.