link til hjemmesiden - Det Kongelige Bibliotek

Saxo Grammaticus: Gesta Danorum


| Saxo Grammaticus | Gesta Danorum | Liber -1 | Caput -1 | Caput +1 | Liber +1 |

Dan  14.33.1 (p. 455,10 )
[1] Itaque principibus graves periculorum motus et difficilia rei Danicae tempora attendentibus, filio Waldemari Kanuto regios honores decernere placuit, qui non solum paternae maiestatis futurus possessor, sed etiam praesens dignitatis socius nosceretur, ut haberent proceres, ad cuius nomen titulumque decurrerent, si quid de regis capite fortuna variaret. [2] Quorum prudentia rex ac benevolentia delectatus, probata sententia, regni maiestatem cum sanguine suo participare non damnum honoris, sed claritatis incrementum putavit primatumque voces ad regium nomen filio deferendum contionando perduxit.

Dan  14.33.2 (p. 455,19 )
[1] Qua de re universi exercitus consensu habito, Burisius dumtaxat, sive tacita regni affectatione sive rei novitate permotus, nullam paene vocem suffragiis attulit. [2] Qui cum ob hoc se regi suspectum esse sentiret, taciturnitatem suam non odii, sed amoris indicem affirmabat, quod Daniae regnum a pluribus amice participatum esse memoriae xxxxxx, et crebra antiquitatis experimenta sint inter patrem et filium de rerum dominio bellum crevisse. [3] Verum tamen se, si regiae voluntatis praescius fuisset, silentium non acturum; tacuisse vero, quod rem neque ab ipso neque ab amicis praecognitam habuisset. [4] Ea silentii excusatione iram regis in dissimulationem convertit.

Dan  14.33.3 (p. 455,28 )
[1] Idem, peracta expeditione, cum ceteris Daniae primatibus apud Roskyldiam Kanuti miles sollemni more fieri iussus, aliis imperio obtemperantibus, id facere recusavit eaque re magnam sibi concupitae dominationis suspicionem conscivit. [2] Verum hunc imperii contemptum quaesitis callide rationibus protegere perstitit, praefatus se, exstante eo, cui primam fidem dederit, alius militem non futurum nec adduci posse, ut pristinum obsequium recenti permutet remque tam patriae consuetudini quam honestati inimicam committat, quippe cum nemo Danorum dividuo famulatus officio teneri soleat solisque Saxonibus hunc servitiorum morem stipendiorum cupiditas faciat; nam si inter duos unius obsequium communicantes bellum incideret, amborum miles alterutrum iuvando fidem utrique servare non posset. [3] Nec regi ad iram mitibus responsis placidoque vultu tegendam aequa simulatio defuit.

Dan  14.33.4 (p. 456,1 )
[1] Quem cum Hallandiam petendo comitem haberet, tamquam insidias sibi nectentem tacitus notavit. [2] Quam ut effugeret suspicionem, imperata se facturum spondebat, si potentiam eius rex beneficiorum incrementis extendere voluisset et, sicut ipse regnum, quod eatenus electio variabat, hereditarium efficere gestiret, ita quoque necessariorum suorum liberis suppares dignitates et minores potentias perpetua hereditatis lege fruendas tribueret. [3] Itaque praecipuam Iutiae partem Absalonis auxilio pactus, Kanuto supplex fore sustinuit; haudquaquam tamen solidam regis amicitiam recuperavit; ea enim regiae irae pertinacia erat, ut semel accensa funditus exstingui non posset.


[Hjem] [English] [Det Danske Sprog- og Litteraturselskab]
© Det Kongelige Bibliotek