Dan
13.8.1 (p. 358,10 )
[1] Huius pactionis obtrectatores amici
regis fuere.
[2] Quippe, qui Magno occidendi Kanutum consilium dederant, condicionis
habitum exsecrantes, taeterrima sibi ratione regem consuluisse dicebant,
satius affirmantes, ut ipse rerum summam deponeret quam unicum filium et in
spem regni procreatum ob leves agrestium minas exsilii deformitate
damnasset.
[3] Quamobrem oportere Magnum reversionis ius paterno potius quam populari
arbitrio subiectum habere citissimoque revocationis beneficio patriae et
propinquis, inconsulta plebis malignitate, restitui.
[4] His vocibus irritatus Nicolaus, missis, qui Magnum accerserant,
abdicatam eius communionem inimica religioni caritate repetiit.
[5] Nec pensi duxit cum contemptu periurii damnatam sanguinis sui
praesentiam amplexari.
[6] Cuius indulgentiae temeritas procellam Magni discessu pacatam reditu
concitavit.
Dan
13.8.2 (p. 358,22 )
[1] Enimvero Ericus ac Haraldus Nicolaum,
cui eatenus indemnitatem detulerant, utpote voce sacrilegum, consilio
parricidam, detestabili filio damnationis consortione iunxerunt, scelere
pares poena aequandos existimantes.
[2] Neque enim ulterior iurationi eius fides habita est, qui iam
praepropera filii revocatione conspicuum cunctis periurium edidisset.
[3] Verum ne populus regio ductu vacuus regem incesseret, sub certis signis
militare constituit, fragiles conatus et propositi irritos iudicans, quos
nulla auspicia procurassent.
Dan
13.8.3 (p. 358,29 )
[1] Itaque regem ex consueta potissimum
familia petiturus, praeterito Haraldo, Erico, quod huic stirpi affinis
esset, et nomen et regias vires suffragiis detulit.
[2] Siquidem facilem ex his electionem morum inaequalitas faciebat.
[3] Non solum enim avaritia Haraldi, sed etiam libido flagitiis obsita a
regno repelli meruit.
[4] Huic coniugalia sacra spernenti frequens concubinis cubiculum exstitit.
[5] Quippe matrimonio non contentus, genialem torum pelicum usu pollutum
habuit.
[6] Quarum partus, singulis incunabulis excepti et in aula liberis matrum
officiis educati, triste nuptae spectaculum fuere.
[7] Igitur ob invisos parentis mores suspecta quoque posteritas erat, nec
solum praesens patris, sed etiam futura liberorum metuebatur impietas, quod
filiorum affectus paternis soleant ingeniis respondere.
[8] Eapropter cuncti, ab Haraldo oculos avertentes, benignis Ericum animis
respicere maluerunt.
Dan
13.8.4 (p. 358,41 )
[1] Ipse vero, plus propriae moderationi
quam alieno favori indulgendum existimans, oblatum a popularibus honorem
sumere recusavit, ornamentum eius viribus quaerere regnumque armis
praecurrere cupiens.
[2] Igitur et ultioni studendum et imperio ante partam victoriam
abstinendum putavit.
[3] Ac primum Iutiam imperatae expeditionis viribus petit.
[4] Quem contexta acie procedentem Thoro, Riparum antistes, compositis
perfidiae commentis excepit, summam regis innocentiam praedicans eumque
iurationis suae tenorem deinceps exsecuturum promittens.
[5] Verbis deinde magnam prae se excusationem ferentibus preces de pace
multiplicat.
[6] Ericus obsecrantis animum simpliciter aestimans, securitate ex eius
mendacio concepta, continuo, revocatis aquiliferis, subsistere copias
iubet.
[7] Cuius mora Nicolaus ex speculatoribus cognita, profusos in otium hostes
nullo negotio fugavit.
[8] Ita dux, antistitis commento ludificatus, stolidae credulitatis suae
poenas pependit.
[9] Cumque ob hoc datum sibi iustum belli titulum animadverteret, sed ob
rerum angustias regio apud Ysoram nomine insigniri nequiret, Syalandiam
reversus eius Scaniaeque suffragiis recusatum prius honorem accepit,
omnique dissimulatione reiecta, acrius in fratris ultionem erigitur.
Dan
13.8.5 (p. 359,17 )
[1] Inde litteras ad Lotharium facit, amici
necem ulciscatur orat, parricidii a Magno poenas expetat, eumque in
societatem belli tum precibus, tum etiam praemii pactione sollicitat.
[2] Imperator, maiore potiendi regni quam exigendae ultionis cupiditate
perductus, secus Iutiae moenia gradum Romano militi struxit.
[3] Etenim propositi spem non tam in viribus suis quam in interno dividuae
regionis motu reposuit.
[4] Cui se Ericus apud Sleswicum classe obvium dedit.
[5] At Magnus, utriusque hostis adventum accurata valli munitione
praecurrens, validum portis praesidium applicuerat.
[6] Interiectis diebus Nicolaus citeriora valli immenso Iutorum agmine
circumfudit.
[7] Cuius tantae copiae erant, ut imperator acie manum cum eo conserere
formidaret, sed neque classe Erici ad copias suas in urbem traiciendas uti
praesumeret.
[8] Cumque nec aggerem oppugnare nec militem navigiis mandare tutum
duceret, inaniter tempus a se teri conspiciens, pacis condiciones
excogitavit, quibus speciosam sibi solvendae obsidionis rationem
conscisceret.
Dan
13.8.6 (p. 359,31 )
[1] Ericum itaque, cui integerrimam opis
stabilitatem spoponderat, aversatus, pactum cum adversae partis principibus
habuit, ut obsidioni ipse parceret Magnusque Romani imperii militem ageret.
[2] Qui cupide condicione usus, supplex Lotharium veneratus est; sed
insidias parabat obsequio.
[3] Ille ex pacto copias trans Eydoram recepit.
[4] Quo accepto, Ericus Caesarem navigio petitum per summam Theutonicae
perfidiae exsecrationem exprobratione levitatis insequitur, futurum
affirmans, ut Magnus tali se circa ipsum fide gereret, qualem nuper in
excolenda Kanuti societate praebuerat.
[5] Nec vana assertio exstitit: imperatore siquidem Eydoram remenso,
Adolfum extremos ab eo curare iussum Magnus per insidias adortus, non solum
copiis spoliavit, sed etiam arma deformiter abiectantem nando fugam
capessere coegit.
[6] Ericus, imperatoris ope defectum se videns, per summam animi
aegritudinem orientalia repetivit.
Dan
13.8.7 (p. 360,3 )
[1] Superveniunt legati, a Magno rege
Norvagiensium missi, maiorem Kanuti filiam, sed nondum nuptiis tempestivam,
eius coniugio petituri.
[2] Quorum legationem Ericus contrahendarum virium spe favorabiliter
habuit, excepit alacriter, cupiens finitimorum auxilia affinitatis
beneficio comparare.
[3] Ipse quoque, bellis otium interpellantibus, adhuc coniugio vacuus,
novercam Magni, Norvagiensium quondam reginam, utpote dignus hac nuptiarum
vicissitudine, favente eiusdem privigno, suscepit uxorem.