Dan
0.3.0 (p. 9,24 )
[1] Danicam vero regionem giganteo quondam
cultu exercitam eximiae magnitudinis saxa veterum bustis ac specubus affixa
testantur.
[2] Quod si quis vi monstruosa patratum ambigat, quorundam montium excelsa
suspiciat dicatque, si callet, quis eorum verticibus cautes tantae
granditatis invexerit.
[3] Inopinabile namque quivis miraculi huius aestimator advertet, ut molem
super plano minime vel difficile mobilem in tantum montanae sublimitatis
apicem simplex mortalitatis labor aut usitatus humani roboris conatus
extulerit.
[4] Utrum vero talium rerum auctores post diluvialis inundationis excursum
gigantes exstiterint an viri corporis viribus ante alios praediti, parum
notitiae traditum.
[5] Talibus, ut nostri autumant, subitam mirandamque nunc propinquitatis,
nunc absentiae potestatem comparendique ac subterlabendi vicissitudinem
versilis corporum status indulget, qui hodieque scrupeam inaccessamque
solitudinem, cuius supra mentionem fecimus, incolere perhibentur.
[6] Eiusdem aditus horrendi generis periculis obsitus raro sui expertoribus
incolumitatem regressumque concessit.
[7] Nunc stilum ad propositum transferam.