link til hjemmesiden - Det Kongelige Bibliotek

Saxo Grammaticus: Gesta Danorum


| Saxo Grammaticus | Gesta Danorum | Liber -1 | Caput -1 | Caput +1 | Liber +1 |

Dan  6.9.1 (p. 169,25 )
[1] Videns autem Starcatherus eos, qui Frothonem oppresserant, in summa regis dignatione versari, concepti furoris magnitudinem acerrimo oculorum habitu prodidit internosque motus externo oris indicio patefecit, occultam animi procellam aperta luminum saevitia testatus. [2] Denique, Ingello se regiis dapibus delenire cupiente, edulium repulit, quod vulgaris cibi vilitate contentus peregrina admodum obsonia fastidiret communibusque apulis assuetus nullius gulam saporis oblectatione palparet. [3] Interrogatus, cur fronte tam nubila regiae liberalitatis obsequio uti noluisset, reperiendi Frothonis filii gratia Daniam sibi petitam asseruit nec eius, qui petulantis stomachi ingluviem operosa dapum ubertate farciret. [4] Hoc enim familiaris regi Theutonum luxus egerat, ut excoctas aquis epulas deliciosae satietatis studio rursum igni torrendas praeberet.

Dan  6.9.2 (p. 169,37 )
[1] Post haec Ingelli mores intactos praeterire non passus, in eius caput omnem reprehensionis amaritudinem transtulit, impietatis damnatum, quod nimiae saturitatis usu oscitans partam edendo crapulam foeda ructatione exhalaret Saxonicamque imitatus illecebram amplissimis a sobrietate excessibus aberrasset, adeo virtute vacuus, ut ne minimam quidem eius umbram consectaretur. [2] Maximae autem illi turpitudinis cumulum accedere memorabat, quod in ipso militiae tirocinio ulciscendi parentis immemor, neglecta naturae lege, paterni sanguinis carnifices benevolentia atque officio amplecteretur, iniquissime meritos amantissima caritate complexus, eosque, in quos quam acerrime animadvertere debuerat, non modo impunitate donasset, verum etiam convictu ac mensae honore dignos iudicasset, a quibus potius capitale supplicium sumendum fuisset. [3] Praeterea hic hoc carmine usus asseritur:

Dan  6.9.3 (p. 170,11 )
                     [1] Cedat imbellis vetulo iuventus
                     et senis crebros veneretur annos;
                     in viro forti numerosa nemo
                     tempora culpet.
                     [2] Albicet quamquam senio capillus,
                     permanet virtus eadem vetustis,
                     nec fluens aetas poterit virile
                     carpere pectus.

Dan  6.9.4 (p. 170,19 )
                     [1] Me gravis sessor cubito repellit,
                     qui boni formam vitio profanat,
                     dum gulae parens nihilum diurnis
                     praerogat escis.
                     [2] Quando Frothonis comes adnotabar,
                     militum semper medius resedi
                     aede sublimis, procerumque primus
                     prandia duxi.
                     [3] Sorte nunc versa melioris aevi,
                     angulo claudor simuloque piscem,
                     qui vago captat latebram recursu
                     abditus undis.
                     [4] Saeculo certe solitus priore
                     cultius strato recubare fulcro,
                     inter extremos premor et referta
                     pellor ab aula.
                     [5] Pellerer forsan foribus supinus,
                     ni latus pulsum paries referret
                     et fugam truso facilem negaret
                     obvius asser.
                     [6] Aulici risu populi lacessor
                     advenae digno vacuus receptu,
                     aspero carpor sale, dum loquaci
                     mordeor ausu.

Dan  6.9.5 (p. 171,9 )
                     [1] Quid novi rumor celeber volutat,
                     quis tenor rerum, patriae quis ordo?
                     [2] Gliscerem vestrae regionis actus
                     advena nosse.
                     [3] Ut quid, Ingelle, vitio sepultus
                     vindicem patris remoraris ausum?
                     [4] Num pii cladem genitoris aequo
                     pectore ducis?
                     [5] Quid dapem deses colis otioque
                     mollior scortis stomachum reclinas?
                     [6] An tibi parvo patris interempti
                     ultio constat?

Dan  6.9.6 (p. 171,21 )
                     [1] Proxime quando, Frotho, te reliqui,
                     mente praesaga didici, quod armis
                     hostium certe periturus esses,
                     maxime regum!
                     [2] Cumque rus longum tererem viator,
                     praescius mentem gemitus subibat,
                     qui, quod hinc esses mihi non videndus,
                     omine finxit.
                     [3] Pro dolor! quod tunc aberam remotus
                     extimos orbis populos lacessens,
                     cum dolo regis iugulum petebat
                     perfidus hospes.
                     [4] Aut enim vindex domini probarer
                     aut comes poena sociusque fati,
                     et pari gaudens sequerer beatum
                     funere regem.

Dan  6.9.7 (p. 172,1 )
                     [1] Non gulam veni dapibus beare,
                     cuius enitar vitium ferire,
                     nec cutis curam sequar aut obesi
                     gaudia ventris.
                     [2] Nemo me regum prius inclitorum
                     exteros iuxta medium locavit,
                     cui frui primis licuit cathedris
                     inter amicos.
                     [3] Suetia veni spatiosa mensus
                     rura, mercedem ratus affuturam,
                     si modo cari fruerer reperta
                     prole Frothonis.
                     [4] Sed probum quaerens adii gulosum
                     deditum ventri vitioque regem,
                     cuius in luxum studium refudit
                     foeda voluptas.
                     [5] Claret Haldani ratus esse sermo,
                     qui brevi nobis cecinit futurum,
                     quod patri gnaro generandus esset
                     filius excors.
                     [6] Degener quamquam reputetur heres,
                     non opes magni patiar Frothonis
                     advenis lucro fore vel rapinae
                     more patere.

Dan  6.9.8 (p. 172,25 )
[1] Ad hanc vocem tremefacta regina detractum capiti suo redimiculum, quo forte capillitium muliebriter adornabat, efferato seni tamquam beneficio bilem aversura porrexit. Quo Starcatherus quam turpissime in os offerentis cum indignatione reiecto, clara rursum voce recinuit:
                     [2] Amove, quaeso, muliebre donum
                     et tuo mitram capiti repone!
                     Infulas nemo Venerem decentes
                     fortis adoptat.
                     [3] Absonum namque est, ut in arma promptis
                     nexili crinis religetur auro;
                     mollibus cultus tenerisque turbis
                     competit iste.
                     [4] At tuo munus refer hoc marito,
                     cui placet luxus digitusque prurit,
                     dum nates versans volucris rubellae
                     viscera tractat.

Dan  6.9.9 (p. 173,5 )
                     [1] Uxor Ingelli levis ac petulca
                     Theutonum ritus celebrare gestit,
                     instruit luxus et adulterinas
                     praeparat escas.
                     [2] Nam novis palpat dapibus palatum,
                     captat ignoti libitum saporis,
                     aestuans ferclis onerare mensas
                     lautius omnes.
                     [3] Haec viro vinum pateris propinat,
                     cuncta propenso meditans paratu,
                     cocta torreri iubet et secundo
                     destinat igni.
                     [4] Pascit ut porcum petulans maritum,
                     impudens scortum natibusque fidens
                     gratis admissum tolerare penem
                     crimine stupri.
                     [5] Assat elixum recoquitque tosta,
                     prodigo cenam meditata luxu,
                     neglegens morum vitiique cultrix,
                     femina turpis.
                     [6] Haec procax fastu Venerisque miles,
                     appetens escae, bene temperatos
                     abdicat ritus simul et gulosas
                     instruit artes.
                     [7] Rapulum levi patina liquatum,
                     praeditas suco tenui placentas
                     pruriens alvo petit ordinesque
                     conchyliorum.

Dan  6.9.10 (p. 173,33 )
                     [1] Non ego magnum memini Frothonem
                     dexteram fibris volucrum dedisse,
                     podicem cocti lacerasse galli
                     pollice curvo.
                     [2] Quis prior regum potuit gulosus
                     viscerum putres agitare sordes
                     aut manu carptim fodicare foedum
                     alitis anum?
                     [3] Fortium crudus cibus est virorum,
                     nec reor lautis opus esse mensis,
                     mens quibus belli meditatur usum
                     pectore forti.

Dan  6.9.11 (p. 174,9 )
                     [1] Aptius barbam poteras rigentem
                     mordicus presso lacerare dente
                     quam vorax lactis vacuare sinum
                     ore capaci.
                     [2] Fugimus lautae vitium popinae,
                     rancidis ventrem dapibus foventes;
                     coctiles paucis placuere suci
                     tempore prisco.
                     [3] Discus herbosi vacuus saporis
                     arietum carnes dabat et suillas;
                     temperans usus nihil immodesto
                     polluit ausu.
                     [4] Lacteum qui nunc adipem liguris,
                     induas mentem, petimus, virilem;
                     esto Frothonis memor et paterni
                     funeris ultor!
                     [5] Occidet nequam pavidumque pectus,
                     nec fugax fati stimulum refellet,
                     valle condatur licet aut opacis
                     incubet antris.

Dan  6.9.12 (p. 174,29 )
                     [1] Undecim quondam proceres eramus,
                     regis Haconis studium secuti;
                     hic prior Belgo Begathus resedit
                     ordine cenae.
                     [2] Hic famis primae stimulum licebat
                     aridis pernae natibus levare;
                     ventris ardorem rigidi domabat
                     copia crusti.
                     [3] Offulam nemo vapidam petebat;
                     quisque communes celebrabat escas;
                     simplici tantum stetit apparatu
                     cena potentum.
                     [4] Vulgus externum fugiebat esum,
                     nec fuit summis epuli libido;
                     ipse rex parvo meminit modestam
                     ducere vitam.
                     [5] Mellei temnens speciem saporis
                     combibit tostum Cereris liquorem,
                     nec parum coctis dubitabat uti,
                     assa perosus.
                     [6] Mensa perstabat modico paratu
                     exhibens sumptum tenui salino,
                     ne quid externo variaret usu
                     docta vetustas.
                     [7] Amphoras nemo paterasve quondam
                     intulit mensis; dolio profudit
                     poculum promus, nec erat catillis
                     copia pictis.
                     [8] Nemo transacti venerator aevi
                     cantharis iunxit teretes diotas,
                     nec cibis lancem cumulavit olim
                     comptus agaso.
                     [9] Non brevi concha cyathove levi
                     prandium vanus decorabat hospes;
                     nunc recens morum facies pudenda
                     omnia pressit.

Dan  6.9.13 (p. 175,29 )
                     [1] Aere quis sumpto toleraret umquam
                     funus amissi redimi parentis
                     aut loco patris peteret necati
                     munus ab hoste?
                     [2] Qui valens heres subolesque fausta
                     talibus iunctum latus applicaret,
                     ut viri nervos vacuaret omnes
                     pactio turpis?
                     [3] Unde, cum regum tituli canuntur
                     et ducum vates memorant triumphos,
                     pallio vultum pudibundus abdo
                     pectore tristi.
                     [4] Cum tuis nil eniteat trophaeis,
                     quod stilo digne queat adnotari,
                     nemo Frothonis recitatur heres
                     inter honestos.

Dan  6.9.14 (p. 176,9 )
                     [1] Improbis quid me laceras ocellis,
                     qui reum patris veneratus hostem
                     panibus tantum tepidoque iuri
                     crederis ultor?
                     [2] Vindices quando scelerum probantur,
                     quo minus mentem pudeat profanam,
                     aurium prompto vacuatus usu
                     esse peropta!
                     [3] Saepe nam virtus aliena suevit
                     conscium culpae lacerare pectus,
                     et boni fama premitur malignus
                     pectore sensus.
                     [4] Appetas ortum licet aut remotus
                     occidentali regione degas,
                     seu situm mundi medium sequaris
                     concitus istinc,
                     seu plagam caeli gelidam revisas,
                     qua poli vertex patet impetuque
                     versili sphaeram rapit et propinquam
                     despicit Ursam,
                     te pudor late comes insequetur
                     et gravi vultum feriet rubore,
                     quando magnorum sociata ludit
                     contio regum.
                     [5] Dedecus quem commaculat perenne,
                     inter illustres medius venire
                     non potes turmas reprobusque in omni
                     climate deges.

Dan  6.9.15 (p. 177,1 )
                     [1] Fata Frothoni subolem dedere
                     editam mundo superis sinistris,
                     cuius affectum scelus et libido
                     sordida cepit.
                     [2] Sicut in navi fit, ut obsoletum
                     foeda sentinae gremium requirant,
                     sic in Ingellum vitiosa rerum
                     copia fluxit.
                     [3] Ergo vulgatum veritus ruborem
                     angulis pressus patriae iacebis,
                     torpidus foedo lare nec videndus
                     agmine claro.
                     [4] Sorte tum barbam quaties sinistra,
                     concubinarum stimulis repressus,
                     cum tibi pelex querulis perurat
                     vocibus aurem.
                     [5] Cum pavor mentem gelidus repigret,
                     et patris vindex fieri timescas,
                     degener plane parilisque servi
                     ritibus exstas.
                     [6] Obrui parvo poteris paratu,
                     ut quis arreptum iugularet haedum
                     aut ovem cultro teneram trucidet
                     gutture secto.

Dan  6.9.16 (p. 177,25 )
                     [1] Ecce Suertingo genitus tyranno
                     Dania post te potietur heres,
                     cuius ignavam retines sororem
                     foedere turpi.
                     [2] Dum gravem gemmis nitidamque cultu
                     aureo gaudes celebrare nuptam,
                     nos dolor probro sociatus urit,
                     turpia questos.
                     [3] Quando te praeceps agitat voluptas,
                     anxius nobis animus prioris
                     temporis formam revocat monetque
                     multa dolere.
                     [4] Nam secus quam tu scelus aestimamus
                     hostium, quos nunc veneraris; unde
                     prisca noscenti facies molesta est
                     temporis huius.
                     [5] Re magis nulla cuperem beari,
                     si tui, Frotho, iuguli nocentes
                     debitas tanti sceleris viderem
                     pendere poenas.

Dan  6.9.17 (p. 178,9 )
[1] Tantum autem monitus sui incitamento profecit, ut ab enervi et frigescenti animo veluti quadam reprehensionis silice flagrantissimum fortitudinis ignem extunderet. [2] Primum enim rex vacuas carmini aures praebuit, deinde impensiori educatoris sui hortamine concitatus serum ultionis calorem animo traxit oblitusque convivae hostem induit. [3] Ad ultimum discubitu evolans omnem irae suae procursum in consessores effudit, ita ut ferrum adversus Suertingi filios cruenta severitate nudaret et, quorum gulam mensae deliciis foverat, destricto mucrone iugulum peteret. [4] His namque continuo trucidatis, sacra mensae sanguine involvit, infirmum societatis vinculum diremit erubescendumque convivium egregia crudelitate mutavit atque ex hospite hostis, ex abiectissimo luxuriae mancipio truculentissimus ultionis minister evasit.

Dan  6.9.18 (p. 178,20 )
[1] Siquidem industria hortatoris oratio molli ac tenerae iuventae animositatis spiritum ingeneravit latebrisque suis extractam recreavit audaciam extuditque, ut gravissimae cladis auctoribus poena factis debita rependeretur. [2] Exsulaverat siquidem probitas iuvenis, non exspiraverat; quae in lucem senili suffragatione producta opus eo maius quo tardius edidit, aliquanto speciosius cruore quam mero calices imbuens. [3] Quam porro industrium existimemus senem, qui disertissima admonitione immensum regalis animi vitium expugnavit eiusque loco, perruptis nequitiae claustris, efficacissimam virtutis sementem inseruit? [4] Ipse quoque, manum regis pari facinore prosecutus, fortitudinem non solum in se plenissimam exhibuit, sed etiam ex alieno pectore erutam revocavit. [5] Quo peracto sic coepit:

Dan  6.9.19 (p. 178,31 )
                     [1] Rex Ingelle, vale, cuius iam prodidit ausum
                     plenum animi pectus. Tibi mens in corpore regnat
                     auspicio patefacta suo, nec defuit altum
                     pectore consilium, quamquam taciturnus ad horam
                     exstiteris; nam damna morae probitate rependis,
                     torporemque animi redimis virtute potenti.
                     [2] Fac age, fundamus reliquos, nullusque periclum
                     effugiat, quod quisque pari ratione meretur.
                     [3] Cedat in auctorem facinus, premat artificemque
                     culpa relata suum. Caesorum corpora curru
                     excipiant famuli, promptusque cadavera lictor
                     efferat, officiis merito caritura supremis
                     et bustis indigna tegi; non funebris illis
                     pompa rogusve pium tumuli condonet honorem;
                     putida spargantur campis aviumque terenda
                     morsibus, infesto maculent rus undique tabo.
                     [4] Tu quoque, rex, saevam, si quod sapis, effuge nuptam,
                     ne lupa consimilem sibi fetum gignat et ex te
                     belua consurgat proprio nocitura parenti.
                     [5] Dic, Rotho, perpetue timidorum irrisor, an ultos
                     Frothonem satis esse putas, qui funera septem
                     vindictae unius impendimus? Ecce feruntur
                     exanimes, qui non rebus, sed imagine tantum
                     imperium coluere tuum fraudemque parabant
                     obsequio. Sed me semper spes illa subibat,
                     quod solet ingenuis sua respondere propago,
                     more secutura sortem, quam sanguine traxit.
                     [6] Nunc ergo, Ingelle, melius quam tempore lapso
                     Lethrarum dici dominus Daniaeque mereris.

Dan  6.9.20 (p. 179,25 )
                     [1] Imberbis quando ductum auspiciumque sequebar
                     militiae, rex Hako, tuae, lasciva perosus
                     ingenia et luxum, nil praeter bella colebam.
                     [2] Exercens animum cum corpore, mente profanum
                     omne relegavi stomachoque placentia fugi,
                     fortia complexus animo; namque arma professis
                     aspera vestis erat cultusque parabilis olim,
                     rara quies somnique breves; labor otia longe
                     propulit, et parco fluxerunt tempora sumptu;
                     non ut nunc quidam, quibus insatiata cupido
                     ingluvie caeca visum rationis inumbrat.
                     [3] Horum aliquis vestis operosae tegmine cultus
                     molliter alipedem flectit sparsamque renodat
                     caesariem et laxos patitur fluitare capillos.
                     [4] Dicere saepe foro turpique inhiare lucello
                     gaudet, et hoc studio vitam solatur inertem,
                     venali celebrans commissa negotia lingua.
                     [5] Vi violat leges ferro iura lacessit,
                     obterit innocuos, alieno pascitur aere,
                     stupra gulamque colit, risu convivia mordax
                     insequitur, sic scorta petens ut sarculus herbam.
                     [6] Occidit ignavus, dum proelia pace quiescunt.
                     [7] In media si valle cubet, testudine nulla
                     tutus erit, qui fata timet. Sors ultima vivum
                     quemque rapit; latebra letum depellere non est.
                     [8] Ast ego, qui totum concussi cladibus orbem,
                     leni morte fruar placidoque sub astra levandus
                     funere vi morbi defungar vulneris expers.


[Hjem] [English] [Det Danske Sprog- og Litteraturselskab]
© Det Kongelige Bibliotek