link til hjemmesiden - Det Kongelige Bibliotek

Saxo Grammaticus: Gesta Danorum


| Saxo Grammaticus | Gesta Danorum | Liber -1 | Caput -1 | Caput +1 | Liber +1 |

Dan  5.7.1 (p. 129,13 )
[1] Inter haec rex Hunorum, audito gnatae repudio, adiuncto sibi rege Orientalium Olimaro adversum Danos biennio belli apparatum contraxit. [2] Igitur Frotho non solum indigenas, sed etiam Norvagienses ac Sclavos in copias vocat. [3] A quo Ericus hostiles speculatum acies missus Olimarum, qui classis magistratum acceperat, Hunorum rege terrestres ductante copias, haud procul Ruscia reperit, quem taliter affari coepit:

Dan  5.7.2 (p. 129,19 )
                     [1] Quid sibi vult, quaeso, belli gravis iste paratus,
                     aut quo classe potens, rex Olimare, ruis?
[2] At Olimarus:
                     [3] Fridlevi natum nobis incessere cordi est;
                     at quis es audaci talia voce rogans?
[4] Ad quem Ericus:
                     [5] Vincendi invictum subiit spes irrita mentem:
                     Frothonem nullus exsuperare potest.
[6] Contra Olimarus:
                     [7] Quicquid contingit, primo semel accidit, et res
                     non sperata satis saepe subire solet.

Dan  5.7.3 (p. 129,30 )
[1] Qua sententia a nemine nimium fidei in fortuna reponendum esse perdocuit. [2] Deinde Ericus Hunorum agmen exploraturus obequitat. [3] Quod Ericum praeteriens invicemque ab ipso praeteritum primam ortivo sole aciem, postremam occiduo praebuit. [4] Itaque, penes quem tot millium regimen foret, ab obviis sciscitatus est. [5] Quem Hun forte conspiciens (rex hic Hunorum erat) speculandi ministerium accepisse cognovit perquiritque, quod percontatori vocabulum foret. [6] Ericus se ubique adventantem nec usquam compertum vocitari perhibuit. [7] Rex item admoto interprete, quid Frotho operis exerceret, interrogat. [8] Cui Ericus: 'Numquam Frotho domi inimicum praestolatur exercitum nec hostem in aedibus opperitur. [9] Pernox enim et pervigil esse debet alienum appetens culmen. [10] Nemo stertendo victoriam cepit, nec luporum quisquam cubando cadaver invenit.' [11] Quem rex exquisitis dictorum sententiis callere cognoscens: 'Hic,' ait, 'fortasse Ericus est, a quo filiam meam falsi criminis insimulatam accepi.' [12] Qui continuo prendi iussus, non decere inquit unum a pluribus abripi. [13] Quo dicto non modo regis animum complacavit, sed etiam ad ignoscendi sibi voluntatem perduxit. [14] Cuius impunitatis causam potius a calliditate quam benevolentia profectam constabat, cum ob hoc maxime dimitteretur, ut Frothonem nuntiatae multitudinis rumore terreret.

Dan  5.7.4 (p. 130,9 )
[1] A quo cum reversus explorata referre iuberetur, sex classium senos reges earumque quamlibet quina navium millia complectentem vidisse se retulit, quarum unamquamque trecentorum remigum capacem esse constaret. [2] Quemlibet vero totius summae millenarium quaternis alis contineri dicebat. [3] Volebat autem millenarium mille ac ducentorum capacem intellegi, cum ala omnis trecentorum numero compleatur. [4] Cunctante vero Frothone, quid contra tot acturus esset, attentiusque subsidia circumspiciente: 'Probum,' inquit Ericus, 'audacia iuvat; acri cane occupandus est ursus; molossis quippe, non imbellibus caniculis opus est.' [5] Quo dicto Frothoni contrahendae classis consilium praebuit. [6] Qua instructa, adversum hostem navigatio tenditur. [7] Igitur insulas, quae Daniam Orientemque interiacent, proeliis subigunt. [8] Unde procedentes naves aliquot Rutenae classis offendunt. [9] Quarum cum Frotho paucitatem incessere deforme duxisset: 'A macro,' inquit Ericus, 'et tenui petendus est cibus. [10] Raro pinguescet qui cadit; neque enim mordendi potens est, quem vastus occupaverit follis.' [11] Quo documento regi irruptionis edendae ruborem excussit eumque mox ad paucitatem multitudine lacessendam perduxit, utilitatem pudori praeferendam significans.

Dan  5.7.5 (p. 130,26 )
[1] Post haec ad Olimarum processum est, qui multitudinis segnitie excipere hostem quam aggredi praeoptabat; quippe Rutenorum navigia incomposita minusque ob granditatem ad remigium habilia videbantur. [2] Sed ne ei quidem numerositatis potentia profuit. [3] Inusitata namque Rutenorum multitudo copiis quam virtute praestantior robustae Danorum paucitati victoriam tradidit. [4] Frotho, cum patriam repetere vellet, inauditum navigationis impedimentum expertus est: quippe crebra interfectorum corpora nec minus scutorum hastarumque fragmenta iactante aestu universum maris constraverant sinum. [5] Itaque portus non angusti minus quam olidi erant; igitur mediis obstrictae cadaveribus haesere puppes. [6] Nec putria quidem ac circumflua corpora remis abigere aut contis propellere poterant, quo minus uno sublato mox aliud advolutum impelleret classem. [7] Bellum cum mortuis obortum crederes; novum contra exanimes discrimen exstabat. [8] Iamque cuncti Rutenorum reges, Olimaro Dagoque exceptis, Marte conciderant. [9] Bella quoque Rutenos <--->

Dan  5.7.6 (p. 131,1 )
[1] Post haec interrogatus a rege Ericus, an Olimari copias Hunorum aequaret exercitus, carmine sic eloqui orsus est:
                     [2] Hercule deprendi nulli numerabile vulgus,
                     vulgus, cuius erat terra nec unda capax.
                     [3] Colluxere ignes crebri, silva omnis obarsit,
                     index innumerae flamma cohortis erat.
                     [4] Calcibus obtrita tellus subsedit equinis,
                     edebant rapidos stridula plaustra sonos;
                     ingemuere rotae, ventos auriga premebat,
                     ut tonitrum currus assimulasse putes.
                     [5] Vix armatorum coetus sine lege ruentes
                     ponderis impatiens pressa ferebat humus.
                     [6] Obmugire aer visus mihi, terra moveri,
                     tantus in externo milite motus erat.
                     [7] Nam quindena simul vexilla micantia vidi,
                     quodque ex iis centum signa minora tenet,
                     post quorum quodvis poterant bis dena videri;
                     signorum numero par erat ordo ducum.

Dan  5.7.7 (p. 131,19 )
[1] Igitur Frothone, quid contra tot opponeret, perquirente, redeundum docet patiendumque hostes propria primum immanitate consumi. [2] Oboeditum monitui est; neque enim minore studio probatum consilium quam editum fuit. [3] At Huni per avia solitudinesque progressi, nusquam repertis commeatibus, passim inedia periclitari coeperunt. [4] Quippe regio vasta ac palustris exstabat, nec erat ullum egestatis subsidium reperire. [5] Tandem, fusis comesisque iumentis, tam vehiculorum quam victus inopes spargebantur. [6] Ceterum error par fami periculum erat: non equis, non asinis parcitur, non foedis aut putribus abstinetur. [7] Postremo ne canibus quidem temperatum est; nefas omne morientibus licitum fuit. [8] Nihil enim tam difficile, quod necessitas suprema non imperet. [9] Ad ultimum fame exhaustis publica clades incessit: efferebantur absque cessatione corpora, cunctisque exitium formidantibus, nulli miseratio pereuntium fuit; humanitatem quippe metus excluserat. [10] Primum itaque regem paulatim defecere cohortes, deinde centuriatim diffluxit agmen. [11] Deseruit eum quoque Uggerus vates, vir aetatis incognitae et supra humanum terminum prolixae, qui Frothonem transfugae titulo petens, quicquid ab Hunis parabatur, edocuit.

Dan  5.7.8 (p. 131,35 )
[1] Inter haec Hithinus, rex aliquantae Norvagiensium gentis, Frothonis classem centum quinquaginta navigiis accedebat. [2] E quibus duodecim lectis, propius navigationem coepit habere, erecto in malum scuto socios adventare significans. [3] Qui regi in proximum amicitiae gradum receptus magnum copiis eius attulit supplementum. [4] Eidem postmodum cum Hilda, Høgini Iutorum reguli filia, spectatae admodum opinionis virgine, mutuus amor incessit; quippe nondum invicem conspectos alterna incenderat fama. [5] At ubi mutuae conspectionis copia incidit, neuter obtutum ab altero remittere poterat; adeo pertinax amor oculos morabatur.

Dan  5.7.9 (p. 132,3 )
[1] Interea Frotho, distributo per municipia milite, diligentius impensas hibernis commeatibus necessarias convectabat. [2] Sed ne sic quidem onerosum impensis exercitum sustentare suffecit. [3] Par propemodum Hunorum cladi pernicies incidit. [4] Igitur ad inhibendum advenarum confluxum classe in Albiam missa, ne quid traiceretur, curae habuit, cuius duces Revillus et Mevillus fuere. [5] Soluta hieme, Hithino Høginoque socialem exsequi piraticam placuit; non ignorabat enim Høginus suam a sodali filiam adamari. [6] Erat autem is corporis habitu praestans, ingenio pervicax; Hithinus vero corpore perquam decoro, sed brevi exstitit.

Dan  5.7.10 (p. 132,12 )
[1] Ceterum cum Frotho sustentandi exercitus sumptum in dies difficiliorem adverteret, Rollerum in Norvagiam, Olimarum in Suetiam, Ønevum regem et Glomerum piratarum praecipuum ad Orcades petendorum commeatuum gratia dirigit, proprias cuique copias tribuens. [2] Triginta reges sequebantur Frothonem, qui ipsum amicitia vel obsequio colerent. [3] Audiens autem Hun dimissas a Frothone copias, novum recentemque militem contrahit. [4] At Høginus filiam suam Hithino despondit, coniurato invicem, uter ferro perisset, alterum alterius ultorem fore.

Dan  5.7.11 (p. 132,20 )
[1] Autumno petitores commeatuum redeunt, trophaeis quam alimentis locupletiores. [2] Rollerus enim provincias Sunmoriam et Normoriam, occiso earum rege Arthoro, vectigales effecerat. [3] At Olimarus Thoriam Longum, Iamtorum atque Helsingorum regem, duosque alios haud inferioris potentiae duces, Hestiam quoque et cum Ølandia Curetiam, sed et insulas Suetiae praetentas, celeberrimus barbariae domitor, triumphavit. [4] Itaque septingenta reducebat navigia, duplicato eductorum antea numero. [5] Ønef vero et Glomero, Hithino quoque et Høgino Orcadum trophaea cessere. [6] Iisdem cum nongentis navibus reditum est. [7] Et iam quaesiti late sumptus convectaeque raptu impensae alendis abunde copiis suppetebant. [8] Ceterum viginti regna imperio Frothonis adiecerant, quorum reges triginta praedictis adiuncti Danorum partibus militabant.

Dan  5.7.12 (p. 132,31 )
[1] Harum virium fiducia cum Hunis pugna conseritur. [2] Cuius prima dies tanta interfectorum strage recruduit, ut praecipui tres Rusciae fluvii cadaveribus velut ponte constrati pervii ac meabiles fierent. [3] Praeterea, quantum quis itineris per triduum equo conficere posset, tantum locorum humanis cadaveribus completum videres. [4] Adeo spatiosa caedis vestigia erant. [5] Itaque proelio septem dies extracto, cecidit rex Hun. [6] Cuius frater eodem nomine, inclinatam Hunorum aciem conspicatus, cum sua se cohorte dedere cunctatus non est. [7] Eo bello septuaginta ac centum reges, qui aut ex Hunis erant aut inter Hunos militaverant, submisere se regi. [8] Quem numerum Ericus superiori signorum expressione complexus fuerat, cum Hunorum multitudinem, Frothone percontante, distingueret.

Dan  5.7.13 (p. 133,3 )
[1] Igitur Frotho vocatis in contionem regibus sub uno eodemque iure degendi normam imponit. [2] Praefecit autem Olimarum Holmgardiae, Ønevum Cønogardiae, Hun vero captivo Saxoniam tribuens, Revillum Orcadibus donat. [3] Provincias Helsingorum, Iarnberorum et Iamtorum cum utraque Lappia Dimaro cuidam procurandas attribuit, Dago Hestiae regimen erogavit. [4] Quorum unumquemque certis tributi legibus oneravit, obsequium beneficio applicans. [5] Itaque Frothonis regnum, Rusciam ab ortu complectens, ad occasum Rheno flumine limitatum erat.


[Hjem] [English] [Det Danske Sprog- og Litteraturselskab]
© Det Kongelige Bibliotek