Dan
2.8.1 (p. 61,8 )
[1] Hanc maxime exhortationum seriem idcirco
metrica ratione compegerim, quod earundem sententiarum intellectus Danici
cuiusdam carminis compendio digestus a compluribus antiquitatis peritis
memoriter usurpatur.
Dan
2.8.2 (p. 61,12 )
[1] Contigit autem potitis victoria Gothis
omne Rolvonis agmen occumbere neminemque excepto Wiggone ex tanta iuventute
residuum fore.
[2] Tantum enim excellentissimis regis meritis ea pugna a militibus
tributum est, ut ipsius caedes omnibus oppetendae mortis cupiditatem
ingeneraret, eique morte iungi vita iucundius duceretur.
Dan
2.8.3 (p. 61,17 )
[1] Laetus Hiarwarthus, prandendi gratia
positis mensis, convivium pugnae succedere iubet, victoriam epulis
prosecuturus.
[2] Quibus oneratus magnae sibi admirationi esse dixit, quod ex tanta
Rolvonis militia nemo, qui saluti fuga aut captione consuleret, repertus
fuisset.
[3] Unde liquidum fuisse, quanto fidei studio regis sui caritatem
coluerint, cui superstites esse passi non fuerint.
[4] Fortunam quoque, quod sibi ne unius quidem eorum obsequium superesse
permiserit, causabatur, quam libentissime se talium virorum famulatu usurum
testatus.
Dan
2.8.4 (p. 61,25 )
[1] Oblato Wiggone perinde ac munere
gratulatus, an sibi militare vellet, perquirit. Annuenti destrictum gladium
offert.
[2] Ille cuspidem refutans capulum petit, hunc morem Rolvoni in porrigendo
militibus ense exstitisse praefatus.
[3] Olim namque se regum clientelae daturi tacto gladii capulo obsequium
polliceri solebant.
[4] Quo pacto Wiggo capulum complexus cuspidem per Hiarwarthum agit,
ultionis compos, cuius Rolvoni ministerium pollicitus fuerat.
[5] Quo facto ovans irruentibus in se Hiarwarthi militibus cupidius corpus
obtulit, plus voluptatis se ex tyranni nece quam amaritudinis ex propria
sentire vociferans.
[6] Ita convivio in exsequias verso, victoriae gaudium funeris luctus
insequitur.
[7] Clarum ac semper memorabilem virum, qui voto fortiter expleto mortem
sponte complexus suo ministerio mensas tyranni sanguine maculavit.
[8] Neque enim occidentium manus vivax animi virtus expavit, cum prius a se
loca, quibus rolvo assueverat, interfectoris eius cruore respersa
cognosceret.
Dan
2.8.5 (p. 62,1 )
[1] Eadem itaque dies Hiarwarthi regnum finivit
ac peperit.
[2] Fraudulenter enim quaesitae res eadem sorte defluunt, qua petuntur,
nullusque diuturnus est fructus, qui scelere ac perfidia partus fuerit.
[3] Quo evenit, ut Sueones paulo ante Daniae potitores ne suae quidem
salutis potentes exsisterent.
[4] Protinus enim a Syalandensibus deleti laesis Rolvonis manibus iusta
exsolvere piacula.
[5] Adeo plerumque fortunae saevitia ulciscitur, quod dolo ac fallacia
patratur.