Dan
2.6.1 (p. 48,30 )
[1] Huic filius Rolvo succedit, vir corporis
animique dotibus venustus, qui staturae magnitudinem pari virtutis habitu
commendaret.
[2] Cuius temporibus cum Danorum imperio Suetia subiaceret, Athislus
Hothbrodi filius, liberandae patriae ratione callidius quaesita, matrem
Rolvonis Ursam coniugio sibi sociandam curavit, intercedente connubii
affinitate efficaciores privigno monitus super tributi laxatione daturus.
[3] Nec fortunam votis adversam habuit.
[4] Hic a puero liberalitatis odio imbutus adeo pecuniae tenax exstitit, ut
munificum haberi infamiae loco duceret.
[5] Quem cum Ursa tantis avaritiae sordibus offusum videret ideoque eo
carere cuperet, insidiis agendum rata mira artis superficie fraudis
formulam texit.
[6] Impietatis quippe simulationem amplexa maritum capessendae libertatis
admonitum novarum rerum exhortatione sollicitat filiumque maximis muneribus
promissis Suetiam arcessiri curat.
[7] Ita namque se votis maxime potituram credebat, si filio aurum vitrici
nacto regias opes fugiendo convellere virumque non tantum toro, sed etiam
pecunia fraudare potuisset.
[8] Neque enim avaritiam ullo melius quam opum subtractione multandam
putabat.
Dan
2.6.2 (p. 49,10 )
[1] Cuius doli profunditas, ab intimis
astutiae modis profecta, haud facile ex hoc discerni poterat, quod
permutandi tori studium affectatae libertatis imagine colorabat.
[2] Caecam viri mentem, qui matrem adversum filii caput exarsisse putavit
nec suam potius strui perniciem intellexit!
[3] Stolidum mariti sensum, qui pervicacem uxoris industriam non advertit
transferendi connubii copiam filialis odii specie molientem!
[4] Cum enim nulla muliebribus animis fiducia debeatur, is tanto
stolidiorem feminae fidem detulit, quanto facilius eam sibi fidam, filio
insidiosam putavit.
Dan
2.6.3 (p. 49,18 )
[1] Igitur promissorum magnitudine excitus
Rolvo, cum Athisli forte penates ingressus ob absentiae diuturnitatem
convictusque desuetudinem parum a matre cognosceretur, leniendae famis
subsidium per iocum petere coepit.
[2] Qua prandium a rege poscendum hortante, laceram vestis suae partem
exserens operam consuentis exposcit.
[3] Cum obseratas matris aures haberet: 'Difficile', inquit, 'veram ac
solidam amicitiam reperiri, cum filio mater epulum, fratri soror suendi
obsequium neget.'
[4] Ita, matris errore multato, magnum eidem negatae humanitatis ruborem
iniecit.
Dan
2.6.4 (p. 49,26 )
[1] Quem cum Athislus inter epulas matri
discubitu iunctum aspiceret, utrumque lasciviae increpans impudicum fratris
sororisque consessum asseruit.
[2] Cui Rolvo honestum in filio maternae caritatis amplexum respondit,
lacessitae integritatis defensionem ab artissimo naturae vinculo mutuatus.
[3] Idem percontantibus convivis, quod fortitudinis genus ceteris
anteferret, patientiam nominavit.
[4] Interrogatus ab iisdem Athislus, cui potissimum virtuti votorum suorum
studium obligasset, liberalitatis sibi professionem aptavit.
[5] Exiguntur igitur hinc animositatis, inde munificentiae facta, priorque
Rolvo virtutis experimentum edere iubetur.
Dan
2.6.5 (p. 49,35 )
[1] Qui cum igni applicaretur, parmulam parti,
qua acrius urgebatur, obiecit alteroque laterum defenso reliquum munimento
vacuum unico patientiae duramento firmavit.
[2] Magnam viri sollertiam, leniendi ardoris praesidium a clipeo mutuantis,
ut inde exposito flammis corpori propugnaret, unde eidem inter stridentia
quandoque tela consuluisset.
[3] AEstus tamen telis acrior, cum vallatam clipeo partem expugnare non
posset, defectum munimine latus invasit.
[4] Quem pedissequa, quae forte propter focum astabat, intolerabili
costarum ardore torreri conspiciens, egesta dolio clepsydra, fuso flammam
humore sopivit mediasque incendii poenas tempestivo liquoris beneficio
repressit.
[5] Rolvo patientiae consummatione laudatur.
[6] Post haec Athisli munera requiruntur.
[7] Ferunt illum, collatis in privignum opibus, ad ultimum ingentis
ponderis torquem, quo donum cumulatius redderet, expendisse.
Dan
2.6.6 (p. 50,7 )
[1] Igitur Ursa tertio convivii die edendae
fraudis copiam aucupata, suspicato nil tale coniuge, regia pecunia
vehiculis imposita, propriis se penatibus furtivo subduxit egressu
sublustrique nocte fugam cum filio consecuta discedit.
[2] Insequentis se viri metu percita per summam ulterioris fugae
diffidentiam comites abiciendae pecuniae iussu sollicitat, vita vel opibus
carituros affirmans; unicum salutis compendium in aeris abiectione
repositum, nec fugae subsidium nisi rerum damno carpendum.
[3] Eodem itaque exemplo utendum, quo sibi Frothonem apud Britannos
consuluisse proditum erat.
[4] Adiecit etiam non magno constare, si propria Suetis resumenda
deponerent, dum inde sibi fugae profectus, unde iis insecutionis defectus
accederet, magisque aliena restitui quam sua deseri viderentur.
Dan
2.6.7 (p. 50,18 )
[1] Nec mora, quo fuga celerius carperetur,
reginae iussa complentur.
[2] Aurum crumenis egeritur, opes hostium raptui relinquuntur.
[3] Sunt qui asserant Ursam, retentis pecuniis, aes auro oblitum fugae suae
vestigiis instravisse.
[4] Credi namque poterat feminam ingentia molitam facinora metallum quoque
iactui destinatum inani fulgore pinxisse, verarum opum pretia mendacis auri
iubare simulantem.
[5] Videns igitur Athislus donatum Rolvoni torquem inter alia auri insignia
relictum, intimum avaritiae suae pignus curiosius contemplatus, ut praedam
exciperet, affixis humo genibus cupiditati maiestatem inclinare sustinuit.
[6] Quem Rolvo tollendae pecuniae gratia pronum demissumque conspiciens
propriis prostratum muneribus risit, perinde ac cupide repetentem quod
callide tribuisset.
[7] Contentis praeda Suetis, ocius ad naves se recipit fugamque vehementi
remorum conatu captavit.
Dan
2.6.8 (p. 50,30 )
[1] Ferunt autem illum, quicquid praestare
posceretur, primae supplicationi prompta liberalitate tribuere solitum nec
umquam ad secundam petentis vocem distulisse rogatum.
[2] Siquidem precum iterationem munificentiae velocitate praecurrere quam
beneficium tarditate notare maluit.
[3] Quae res ei maximam athletarum frequentiam conciliavit.
[4] Plerumque enim virtus aut praemiis pascitur aut laudibus incitatur.
Dan
2.6.9 (p. 50,36 )
[1] Per idem tempus Agnerus quidam Ingelli
filius sororem Rolvonis, Rutam nomine, matrimonio ducturus ingenti convivio
nuptias instruit.
[2] In quo cum pugiles omni petulantiae genere debacchantes in Hialtonem
quendam nodosa passim ossa conicerent, accidit, ut eius consessor, Biarco
nomine, iacientis errore vehementem capite ictum exciperet.
[3] Qui dolore pariter ac ludibrio lacessitus, osse invicem in iacientem
remisso, frontem eius in occiput reflexit idemque loco frontis intorsit,
transversum hominis animum vultus obliquitate multando.
[4] Ea res contumeliosam ioci insolentiam temperavit pugilesque regia abire
coegit.
Dan
2.6.10 (p. 51,6 )
[1] Qua convivii iniuria permotus sponsus
ferro cum Biarcone decernere statuit, violatae hilaritatis ultionem duelli
nomine quaesiturus.
[2] In cuius ingressu utri prior feriendi copia deberetur, diutule certatum
est.
[3] Non enim antiquitus in edendis agonibus crebrae ictuum vicissitudines
petebantur, sed erat cum intervallo temporis etiam feriendi distincta
successio, rarisque sed atrocibus plagis certamina gerebantur, ut gloria
potius percussionum magnitudini quam numero deferretur.
[4] Praelato ob generis dignitatem Agnero, tanta vi ictum ab eo editum
constat, ut prima cassidis parte conscissa supremam capitis cuticulam
vulneraret ferrumque mediis galeae interclusum foraminibus dimitteret.
[5] Tunc Biarco mutuo percussurus, quo plenius ferrum libraret, pedem
trunco adnixus medium Agneri corpus praestantis acuminis mucrone transegit.
[6] Sunt qui asserant, morientem Agnerum, soluto in risum ore, per summam
doloris dissimulationem spiritum reddidisse.
Dan
2.6.11 (p. 51,19 )
[1] Cuius ultionem pugiles avidius expetentes
simili per Biarconem exitio multati sunt.
[2] Utebatur quippe praestantis acuminis inusitataeque longitudinis gladio,
quem Løvi vocabat.
[3] Talibus operum meritis exsultanti novam de se silvestris fera victoriam
praebuit.
[4] Ursum quippe eximiae magnitudinis obvium sibi inter dumeta factum
iaculo confecit comitemque suum Hialtonem, quo viribus maior evaderet,
applicato ore egestum beluae cruorem haurire iussit.
[5] Creditum namque erat hoc potionis genere corporei roboris incrementa
praestari.
[6] His facinorum virtutibus clarissimas optimatum familiaritates adeptus
etiam regi percarus evasit, sororem eius Rutam uxorem ascivit victique
sponsam victoriae praemium habuit.
[7] Ab Athislo lacessiti Rolvonis ultionem armis exegit eumque victum bello
prostravit.
[8] Tunc Rolvo magni acuminis iuvenem, Hiarwarthum nomine, sorore Sculda
sibi in matrimonium data annuoque vectigali imposito, Suetiae praefectum
constituit, libertatis iacturam affinitatis beneficio leniturus.
Dan
2.6.12 (p. 51,33 )
[1] Hoc loci quiddam memoratu iucundum operi
inseratur.
[2] Adolescens quidam, Wiggo nomine, corpoream Rolvonis magnitudinem
attentiori contemplatione scrutatus ingentique eiusdem admiratione captus
percontari per ludibrium coepit, quisnam esset iste Krake, quem tanto
staturae fastigio prodiga rerum natura ditasset, faceto cavillationis
genere inusitatum proceritatis habitum prosecutus.
[3] Dicitur enim lingua Danica Krake truncus, cuius semicaesis ramis
fastigia conscenduntur, ita ut pes praecisorum stipitum obsequio perinde ac
scalae beneficio nixus sensimque ad superiora provectus petitae
celsitudinis compendium assequatur.
[4] Quem vocis iactum Rolvo perinde ac inclitum sibi cognomen amplexus
urbanitatem dicti ingentis armillae dono prosequitur.
[5] Qua Wiggo dexteram excultam extollens, laeva per pudoris simulationem
post tergum reflexa, ridiculum corporis incessum praebuit, praefatus exiguo
laetari munere, quem sors diutinae tenuisset inopiae.
[6] Rogatus, cur ita se gereret, inopem ornamenti manum nulloque cultus
beneficio gloriantem ad aspectum reliquae verecundo paupertatis rubore
perfundi dicebat.
[7] Cuius dicti calliditate consentaneum priori munus obtinuit.
[8] Siquidem Rolvo manum, quae ab ipso occultabatur, exemplo reliquae in
medium accersendam curavit.
[9] Nec Wiggoni rependendi beneficii cura defuit.
[10] Siquidem artissima voti nuncupatione pollicitus est, si Rolvonem ferro
perire contingeret, ultionem se ab eius interfectoribus exacturum.
[11] Nec praetereundum, quod olim ingressuri curiam proceres famulatus sui
principia alicuius magnae rei voto principibus obligare solebant, virtute
tirocinium auspicantes.