link til hjemmesiden - Det Kongelige Bibliotek

Saxo Grammaticus: Gesta Danorum


| Saxo Grammaticus | Gesta Danorum | Liber -1 | Caput -1 | Caput +1 | Liber +1 |

Dan  14.57.1 (p. 517,33 )
[1] Per idem tempus Sclavorum piratae, spoliatis Waldemari legatis, navigium muneribus eidem a socero transmissis onustum cepere. [2] Cuius reposcendi gratia nuntiis ab eodem missis, superbe responsum dedere. [3] Qua iniuria Waldemarus, ut par erat, accensus, Henricum in societatem ultionis sollicitat, Rugianisque, quod hostilium locorum gnari essent, in commilitium evocatis, per Zuinam invectus, Iulinum oppidum incolarum fuga desertum incendio tentat, Henrico Diminum obsidione complexo. [4] Qui cum expugnationem dubiam difficilemque animadverteret, amnem, qui castra sua a moenibus dividebat, transverso deductum alveo, remotiore cursu urbem praeterlabi coegit. [5] Quo facto hostium muris summam defensionis opem conciliavit, praesidium eius pro oppugnatione molitus. [6] Ea re effectum est, ut actam aestate obsidionem autumno inglorius solveret. [7] Cuius discessionem fortuitum urbis incendium subsecutum est, suis viribus tribuente fortuna, quod Saxonicis deferre dignata non fuerat.

Dan  14.57.2 (p. 518,8 )
[1] Eadem, benigniore Danos lumine contemplata, eorundem ministerio Criztovam urbem conflagrare permisit, indigenas vero metu palantes ad loca paludibus obsita virium inopia confugere coegit. [2] Quod Absalon captivi cuiusdam cum fratre minore coniugeque et liberis comprehensi indicio expertus, rogare eum coepit, an suam suorumque libertatem latentium civium proditione mercari cuperet. [3] Ille condicionem cupide pactus, se ipsum terrestribus copiis petendam paludem cincturum, fratrem vero navigaturis ducem promittit; sic enim Sclavos ancipiti fuga implicitos nusquam dilabendi materiam habituros. [4] Ea palus, a superiore per angustum amnis discrimen abrupta, minoribus dumtaxat accessa navigiis erat. [5] Quibus dum Absalon eam peteret, a captivo errorem simulante ductum minis extorsit saltumque meditantis cervici nexum inferri praecepit. [6] Multi in eum ex Sclavis, dum cymbis fugam capessunt, incidunt. [7] Armenta, ab iisdem inter mare paludemque coacta, a Sialandensibus capta ac per totum exercitum distribui curata sunt. [8] Quae res ei plus invidiae apud socios quam gloriae quaesivit, quod ab universis capiendum erat, a solis Sialandensibus occupari dicentes.

Dan  14.57.3 (p. 518,24 )
[1] Quo paludem egresso, quidam ex nautis, petulantioris linguae, ducem supplicio dignum per iocum dixere, quod, cum navigationem praemonstrare deberet, ignotantiam finxerit promissumque suum secutos simulato errore fallendos curaverit. [2] Ille, ludibriis pro serio ductis, laqueo destinari se ratus, dum aquam e stagno tamquam munditiarum gratia peteret, ultro praecipitato corpore profundum insiluit, anticipare fatum quam expectare praeoptans. [3] Qua temeritate dubium reliquit, perieritne an sub undis salvus enaverit. [4] Quibus rursum, ut fieri solet, evomitus, restim, quam collo innexam habebat, manibus, ne per eam attraheretur, complicandam curabat. [5] Mersus denuo visentes eadem, qua prius, ambiguitate complevit; sed corpore eius tandem exanimi reperto, dubietatis quievit contentio.

Dan  14.57.4 (p. 518,35 )
[1] In tantum autem illic exercitus noster captivi pecoris gregibus abundabat, ut in iisdem agendis quotidiana pastorum opera uteretur; quorum discursum periculo vacuum generalis earundem partium vastitas efficiebat, quam tanta incendiorum vis pepererat, ut hirundines quoque tectis, quibus habitare consueverant, orbatae, gubernaculis navium ac proris fetum procreaturae nidos affigerent, domiciliorum usum ab hostibus mutuantes.

Dan  14.57.5 (p. 518,41 )
[1] Post haec rex, Henricum diutina Diminensium obsidione suspensum alloquio petiturus, terrestri itinere arrepto, urbem Cozcovam, a nemine defensam, igni implicitam reliquit. [2] Cuius processum tum amnis cuiusdam profunditate insignis, tum ulteriorum locorum difficultas indicata cohibuit. [3] Hinc regi in Caminensium provinciam transitus fuit quam rurali magis populatione quam ulla munimentorum oppugnatione permensus, Camino dumtaxat inaniter attentato, navigia, quis captivum pecus veheret, prendenda curavit. [4] Haec tam uber pecoris opportunaque commeatibus erat, ut exercitum nostrum bimestri edulio aleret.

Dan  14.57.6 (p. 519,9 )
[1] Legatione deinde ad Henricum missa, praesenti militiae finem imponere iubetur, illo obsidionem, quam frustra gesserit, ocius soluturo. [2] Quibus responsis acceptis, interiacentia quaeque partim ferro partim igni adortus, per summam hostilis rei populationem Walogastum accedit. [3] Quo viso, Walogastenses Zulistro duce extremam pontis sui partem convellere coeperunt, ne quis hostium per eum irrumperet, inhibituri. [4] Cuius fragmentis pauci ex nostris perinde ac scalis utentes, adminiculantibus sociis ascensu obtento, hostium urbe exsilientium irruptione petuntur. [5] Quibus ob paucitatem resistere nequeuntibus, Hemmingo excepto omnes cessere.

Dan  14.57.7 (p. 519,18 )
[1] Absalonis hic armiger erat, levibus armis instructus, ad discrimina subeunda promptissimus semperque se periculis immergere solitus; qui dum se parvulo pedis regressu urgentibus subtrahit, talis gladii, quo cinctus erat, longitudine offensis, supinus concidit. [2] Quo lapsu plus gloriae quam incommodi expertus est: nam inter crebras hostium hastas, quibus acerrime petebatur, non tam suo quam fortunae clipeo protectus, ut primum genibus se excipere potuit, destricto ferro propiorum tibias appetivit. [3] Quibus paulisper cedere compulsis, sublimis resiliit, sociorumque tandem ex pudore fortitudinem capientium accursu petitus, oppugnatores urbem repetere coegit. [4] Ita ad suos regressus ac toto corpore integer repertus, admirationi visentibus fuit. [5] Igitur non solum fortitudini ipsius, sed etiam fortunae veneratio tributa est.


[Hjem] [English] [Det Danske Sprog- og Litteraturselskab]
© Det Kongelige Bibliotek