Dan
14.56.1 (p. 517,3 )
[1] Interea proceribus apud Roskildiam
paschali tempore feriatis convivioque per summam omnium hilaritatem exacto,
per Thordonem Lundensium praefectum regi significatum est Thormerum
quendam, Magni nuntium, super Gothia reversum, tanto itinere Scaniam esse
transgressum, ut captionem celeritate vitaverit; cuius occupandi gratia
Beltensem transitum insidiis esse vallandum, quem ab eo ocius adiri
ambiguum non sit.
[2] Rogatum super his Magnum praesidiumque negationis amplecti conatum rex
tuto fateri posse promittit.
[3] Ille summa cum dissimulatione obiectorum fidem levare, si quid
huiusmodi compertum foret, ulteriorem sibi veniam negari precatus.
[4] Rex, negatorum incredulus, Adulfo cuidam, insignis fidei, sed et
clericalis condicionis, quod propter Belticum litus habitaret,
observationis negotium mandat, per satellites ad eum directos cultus et
corporis notis, quibus praedictus Magni nuntius dinosceretur, expressis.
Dan
14.56.2 (p. 517,16 )
[1] Taliter captus Thormerus ac coram rege
super mandatis, quorum esset gerulus, perquisitus, post diutinae negationis
ambages quaestionis metu credita sibi secreta detexit, lignum compactile,
quale more Danico inter amicos sigilli vim obtinet, a se epistolae loco
gestari confessus, cuius dimidium a Kanuto et Karolo perinde ac syngraphus
haberetur.
[2] Cuius nequitiam rex vinculis multare contentus, Absalonis eum custodiae
tradit.
Dan
14.56.3 (p. 517,22 )
[1] Igitur per Nicolaum, stabuli sui
praepositum, Fioniensium militum eum sequi iussorum auxiliis succinctum,
Magnum perinde ac denuo sibi insidiosum poenamque perfidia meritum
capiendum curat.
[2] Qui in cubiculo nocte concubia circumventus, dum pristinae virtutis
immemor salutem latebris, non armis, circumspicit, post aulaea repertus
abstrahitur.
[3] Ita nescias, miseriorem eum deformitas captionis an captio ipsa
reddiderit.
[4] Oblatus regi, cum super insidiarum consilio rogaretur, aliquamdiu
obiectis se affinem negabat.
[5] Tandem, convincentibus eum captivi indiciis dissimulationisque materia
non suppetente, confessione crimen aperuit.
[6] Cuius mentem rubor nescio magis an supplicii metus afflixerit.
[7] Hunc rex, ad urbem Laterensem missum Thorbernique custodiae traditum,
carcere quam morte multare maluit.