link til hjemmesiden - Det Kongelige Bibliotek

Saxo Grammaticus: Gesta Danorum


| Saxo Grammaticus | Gesta Danorum | Liber -1 | Caput -1 | Caput +1 | Liber +1 |

Dan  9.11.1 (p. 266,6 )
[1] Post hunc Gormo arcem obtinuit, semper infensi erga religionem animi, Christicolarum perinde ac taeterrimorum hominum respectum exstinguere cupiens. [2] Omnes huiusce normae participes vario iniuriarum genere fatigatos, quibus potuit, calumniis insequi non quievit. [3] Quin etiam, ut priscum delubris cultum restitueret, templum in fundo Sleswicensi a religiosis conditum tamquam sacrilegum aliquod impietatis domicilium ab imis fundamentorum partibus demolitus est, quos suppliciis non attigerat, sacrae cellae strage puniens. [4] Hic tametsi proceritatis habitu eximius putaretur, parum respondentem corpori animum gessit. [5] Ita enim mores suos intra regnandi satietatem continuit, ut servata potius quam aucta maiestate gauderet satiusque tueri proprium quam alienum incessere duceret, magis de acquisitorum custodia quam acquirendorum incremento sollicitus.

Dan  9.11.2 (p. 266,18 )
[1] Hic a maioribus coniugalia sacra celebrare permonitus Anglorum regis Hedelradi filiam Thiram nuptiali studio insecutus est. [2] Illa, ut erat gravitate atque industria ante alias praestans, condicionem proco attulit, non ante se ei nupturam praefata, quam Daniam sub dotis nomine recepisset. [3] Eoque pacto intercedente Gormoni desponsa, nocte, qua prima genialem torum conscendit, sponsum perseverantissimis precibus aggressa, in triduum se virilis concubitus expertem dimitti petivit, non ante rebus Venereis indulgere constituens, quam matrimonium creandis liberis efficax futurum aliquo per quietem praesagio didicisset. [4] Itaque simulatione continentiae matrimonii experientiam interpellabat, cognoscendae posteritatis propositum pudicitiae specie colorando, commerciumque libidinis distulit, verecundiae figmento fortunam propagandae successionis explorans. [5] Alii eam, ut temperantia sua tori socium Christianismi sacris ascisceret, maritalis lecti blanditias detrectasse coniectant.

Dan  9.11.3 (p. 266,31 )
[1] Verum quamquam iuvenis amori eius flagrantissimo animo inhaereret, alienae tamen continentiae quam propriae voluptati obsequi praetulit speciosiusque nocturnis motibus imperare quam lacrimosa amicae vota repellere arbitratus est, profectas ab industria preces pudicitiae propinquas autumans. [2] Evenitque, ut, qui mariti partes agere debuerat, pudicitiae custodem praestaret, ne in capite nuptiarum stuprosae mentis nota afficeretur, quasi plus libidinis viribus quam propriae indulsisset verecundiae. [3] Ceterum ne inconcessum virginis amorem libidinoso complexu praeripere videretur, vicina latera non solum alterius complexibus exuit, sed etiam destricto mucrone secrevit atque ex cubiculari lecto suum ac sponsae dividuum contubernium reddidit.

Dan  9.11.4 (p. 267,4 )
[1] Sed voluptatem, quam gratuita humanitate distulit, mox laeta somnii specie delibavit. [2] Quippe, profuso in somnum animo, existimavit duos alites coniugis suae genitali parte prolapsos, sed alterum altero grandiorem, corpora superne librantes praepeti caelum volatu petere exiguoque tempore interiecto reversos suis altrinsecus manibus insedisse. [3] Secundo quoque ac tertio, parvula quiete recreatos, propassis alis aeri se credidisse, tandemque minorem ex his ad se pennis cruore oblitis comite vacuum remeasse. [4] Ea opinione attonitus, ut erat somno pressus, indicem stuporis questum edidit ac totos penates tumultuoso clamore complevit. [5] Quam speculationem eo percontantibus famulis explicante, Thira felicem se prole futuram autumans, omisso differendarum nuptiarum proposito, castimoniam, quam cupide precata fuerat, avidius remisit, caelibatumque ad Venerem transferens sponso gratam suimet potiendae copiam tribuit, continentis virtutem admissi concubitus satietate pensando, praefata minime se ei nupturam fuisse, nisi ex his adumbratae quietis imaginibus certiorem fecunditatis suae fortunam hausisset. [6] Itaque ut vafro, ita inusitato consilio pudicitiae simulatio in futurae prolis agnitionem transivit. [7] Nec sors opinionem frustrata est: brevi enim Haraldi atque Kanuti felix prole mater apparuit.

Dan  9.11.5 (p. 267,22 )
[1] Qui cum virilem attigissent aetatem exserta classe effrenatam Sclavorum insolentiam domuerunt; nec Angliam quidem immunem ab hoc vexationis genere reliquerunt. [2] Quorum Edelradus ingeniis delectatus illatam a nepotibus vim voluptatis loco habuit, amplissimi beneficii nomine taeterrimam amplexatus iniuriam. [3] Multo enim amplius virtutis in eorum fortitudine quam pietate reposuit ideoque ab infestis lacessi quam ab ignavis coli speciosius duxit, tamquam ex ipso fortissimo indolis habitu futurum virilitatis eorum specimen pervideret. [4] Non enim ambigere potuit, quin extera quandoque impetituri essent, qui materna tam audacter exigerent. [5] Adeo autem iniurias officiis anteposuit, ut, praeterita filia, Angliam iisdem testamento legaret, avitum nomen paterno praeferre non dubitans, nec imprudenter, quoniam aliquanto speciosius mares quam feminas regni usum decere noverat, imbellis filiae ac fortissimorum nepotum condicionem separandam existimans. [6] Quo evenit, ut Thira filios suos paternorum bonorum heredes non invidenter exheres ipsa conspiceret. [7] Praelationem enim eorum honorabilem sibi magis quam contumeliosam fore arbitrata est.

Dan  9.11.6 (p. 268,1 )
[1] Iidem, crebris piraticae quaestibus locupletati, summa cum fiducia spes suas ad iniciendum manus Hiberniae promoverunt. [2] Cuius rex, Duflina, quae provinciae caput habebatur, obsessa, cum paucis admodum sagittariae artis peritis coniunctum urbi nemus ingressus, Kanutum, magna cum militum frequentia nocturnis ludorum spectaculis interpositum, insidioso fraudis circuitu vulnifica procul sagitta petivit, quae in adversum regis corpus incidens mortificum ei vulnus intorsit. [3] Veritus autem Kanutus, ne periculum suum hostes effuso gaudio insequerentur, atque ob hoc cladis suae fortunam dissimulanter haberi cupiens, voce supremos anhelitus reddente ludos absque tumultuatione peragi iubet. [4] Qua arte prius Danos Hiberniae potitores quam suum Hibernis exitum notum reddidit. [5] Quis autem exstinctum non plangeret, cuius disciplina militum suorum victoriae consilio quam spiritu diuturniore suffecit? [6] Salus namque Danorum in ultimas angustias deducta ac paene desperationis periculis implicata, quia morientis ducis iussui paruit, brevi, quos timuit, triumphavit.

Dan  9.11.7 (p. 268,15 )
[1] Quo tempore Gormo ad ultimum aetatis suae finem provectus ingentem annorum seriem luminibus captus exegerat, senectam ad ultimos humanae condicionis terminos prorogando, magis de filiorum vita et incrementis quam reliquo spiritu suo sollicitus. [2] Tanta autem maioris filii caritate tenebatur, ut a se occidendum iuraret, qui prior ipsius exitum nuntiasset. [3] Cumque forte Thira haud dubium de eiusdem exitio nuntium accepisset, nemine id Gormoni palam insinuare audente, praesidium calliditatis amplexa, casum, quem ore prodere timuit, opere explicavit. [4] Maritum namque regio cultu exutum taetriore circumdedit aliaque doloris insignia, per quae causam luctus aperiret, admovit, quod antiqui talibus inter exsequiarum actiones uti consueverant, acerbitatem maeroris habitus asperitate testantes. [5] Tunc Gormo: 'En mihi', inquit, 'Kanuti fatum publicas?' [6] Et Thira: 'Id ipsum', ait, 'tuo potius quam nostro declaratur augurio.' [7] Quo dicto marito mortem, sibi viduitatis causam praebuit nec ante filium quam coniugem planxit. [8] Itaque, dum viro nati fortunam exprimit, alterum alterius funeri sociavit, amborumque exsequias paribus prosecuta lacrimis, huic coniugales, maternos illi planctus impendit, quamquam tunc temporis magis solatiis erigenda quam cladibus obterenda fuisset.


[Hjem] [English] [Det Danske Sprog- og Litteraturselskab]
© Det Kongelige Bibliotek