Dan
14.32.1 (p. 453,35 )
[1] Rursum circa autumni principia classe
regressus, primam vastandis agris operam dedit, ut, segete consumpta,
incolas muniendarum urbium instrumento privaret.
[2] Cum ad urbem Arkon sparso militiae genere pervenisset, oppidani fiducia
virium portam, quam urbs unicam habebat, egressi, ne virtutem suam intra
moenia cohiberent, obviam processerunt.
[3] Quos rex, Danis ex consulto cedentibus, longius moenibus amovere
conatus, postquam sperato cautiores animadvertit, incursatos urbem repetere
coegit.
[4] Porta tamen, ne equi iaculis confoderentur, abstinuit.
Dan
14.32.2 (p. 454,3 )
[1] Tunc Sialandensis eques Nicolaus, forma
et virtute praecipuus, telo per portam iniecto quendam ex hostibus in aditu
resistentibus exanimem prostravit innocuusque, reflexo protinus equo,
discessit.
[2] Cuius facinus Thorbernus, inter praecipuos Sialandiae equites
numerandus, pari audacia, sed dispari fortuna aemulatus, cum unum ex
hostibus directa in globum lancea vulnerasset reditumque reflexis habenis
tentasset, ita lapide ictus est, ut multus e capite cruor profunderetur.
[3] Quamobrem longa corporis debilitate contracta, seram incolumitatem
aegre recuperavit.
[4] Burisius quoque, dum nobilitatis suae splendorem conspicuis virtutis
operibus aequare nititur, simili audaciae genere portae propugnatores
adortus, tam asperum saxi ictum capite excepit, ut paene equo exanimis
delaberetur.
[5] Cui corporis viribus carenti sociorum interventus, ne ab hostibus
opprimeretur, auxilio fuit.
[6] Quo evenit, ut Rugiani haudquaquam sibi tuto extra moenia dimicaturi
viderentur, intra quae tam obstinatam hostium praesentiam experiebantur.
Dan
14.32.3 (p. 454,17 )
[1] Inde ad provinciam Iasmondam tota
classe concessum.
[2] Absalon, cum et fortitudine et prima rei bellicae peritia vigeret,
accedente exercitu primi agminis ducem revertente extremi comitem agere
consueverat semperque Danicae iuventutis promptissimos seu praedae seu
gloriae studio sodales habebat, rege dumtaxat cum robustiore exercitus
parte gravi et composito militiae genere paulatim procedere solito.
[3] Itaque pugnandi copia nusquam accepta, magnam regionis partem
permensus, tandem equestrem manum praedandi gratia spargi permisit
paucosque secum in comitatu residuos habuit.
Dan
14.32.4 (p. 454,25 )
[1] Illic forte nuntio de sociorum
conclusione suscepto, quam sine succursu posse effugere negabantur, eorum
saluti, quoad milites revocarentur, adesse non distulit neque sibi comitum
paucitatem, quo minus conclusos peteret, obstare permisit, sed protinus,
primipilo signa attollere iusso, pleno fiduciae spiritu locum, in quo
continebantur, accessit eoque festinationis signo perosos praedam equites
ad se contraxit.
[2] Quem tanta fiducia ceperat, ut plus remedii in celeritate quam in
sociis duceret.
[3] Cuius adventum Sialandenses, qui intra difficilium locorum angustias
artabantur, experti, imminentis auxilii fiducia eos, a quibus obsidebantur,
incursare coeperunt, ne periculum aliena virtute propulsare viderentur.
Dan
14.32.5 (p. 454,35 )
[1] Itaque Sclavis partim solido partim
aquoso itinere dilabentibus, Eskyllus, animi et generis nobilissimus eques,
militaribus armis praegravis, unum ex iis, inermem per palustria loca
citato cursu fugientem, pedibus insecutus, illius vestigiis limi mollitie
subsidentibus, nec voraginum illuvie nec armorum onere depressus, facilem
currendi eventum habuit.
[2] Quin etiam occupatum barbarum capite spoliavit ac tunc demum, ne
plantis quidem caeno infectis, solidam humum repetiit.
[3] Quod factum, religiosa admiratione praedignum, non pedum agilitate, sed
divino beneficio editum, potius caelesti miraculo quam humanae virtuti
imputare debemus.
Dan
14.32.6 (p. 455,6 )
[1] Post haec, vicis per militum manum
undique deflagratis, etiam ad Gorum promontorium longinquae excursationis
incendia proferuntur.
[2] Tunc se Rugiani contrahendi a Saxonibus auxilii spe fraudatos experti,
quattuor obsidibus praebitis, apud Strelam insulam pacem a rege pecunia
quaesiverunt.