Dan
14.31.1 (p. 452,16 )
[1] Postmodum Rugianis, recepta per
Henricum fiducia, palam adversum Danos inimicitias profitentibus, rex, non
minorem in amico perfidiam quam in hostibus levitatem expertus, Arkon
provinciam verna expeditione petitam incendio populatus est.
[2] Inde ad portum Por ab incolis vocitatum cursum direxit.
[3] Siquidem, ne cum universis Rugianis manum acie consereret, separatim
eos attentandos existimans, Absalonem nocturna navigatione Ziudram
praecedere iubet Quem ut continuo subsequeretur, curiose discessionis eius
tempus a vigilibus observari praecepit.
[4] Quibus somni delicias imperio praeferentibus, Absalon, absque regio
comitatu progressus, non solum Zyudram, sed etiam agros vicosque ei
confines partim igni partim ferro vastavit.
Dan
14.31.2 (p. 452,27 )
[1] Cuius equites duo, contentione prius
habita, uter audacia praestaret, cum ad militarem operam edendam
fortitudinis aemulatione pari impetu raperentur hostesque cuidam forte
stagno adactos cymbis fugam petere animadverterent, plus iis persequendis
quam suis periculis dispiciendis intenti, ne alter alterum virtute forte
praecurreret, ambo cum contemptu spiritus stimulatos calcaribus equos in
profundum egerunt, armorum haud memores, quorum obruti pondere perierunt.
[2] Ita temeritatis vindex elementum viris gloriae quam salutis
studiosioribus, in exitium suum ruentibus, fatum pariter ac tumulum
ministravit.
Dan
14.31.3 (p. 452,36 )
[1] Interea Absalon provinciam rapinis
pariter incendiisque permensus, cum ingentem praedam et opima spolia
referendo naves repetere statuisset, magnam hostium manum subsequi
conspicatus, ultra bina vada admodum transitu difficilia de industria
cedere voluit, ut eos, formidinis simulatione protractos locorumque tandem
difficultatibus implicatos, opprimeret.
[2] Quorum primum Sclavi libero intinere transgressi, circa reliquum
redeundi diffidentia constiterunt.
[3] Eodem fere momenti spatio duo pedites Sialandenses, ingentem praedae
fascem gestantes, errore locorum in ipsum paene Sclavorum exercitum
inciderunt.
[4] Qui cum a duobus eorum equitibus appeterentur, quamquam tuto vadum
transgredi poterant, ne recessum per ignaviam quaerere viderentur, hostibus
resistere quam socios accedere maluerunt, deforme existimantes ab iis, quos
numero aequarent, audacia superari.
[5] Itaque, quo magis expeditos se redderent, presso vestigio proiectoque
fasce, enses destringunt.
[6] Quorum constantiae et virtuti fortuna debitam incolumitatem concessit;
siquidem equitum neutro procedere audente, resumpto fasce, coeptum iter
carpserunt.
[7] Cumque rursum Sclavi binos equites ad eos opprimendos misissent, eorum
incursum eadem animi praesentia repulere.
[8] Quo facto tam hostium quam civium in se admirationem vertere magnumque
illis ruborem, his inter metum et laetitiam haesitantibus, peperere.
[9] A sex tandem equitibus attentati, invariabili mentis habitu perstitere,
tamquam hostium ignaviae plenis fortitudinis animis insultantes.
Dan
14.31.4 (p. 453,17 )
[1] Nec defuit Absaloni prompta mens ad
opem eorum virtuti fiduciaeque praestandam.
[2] Siquidem tot suorum equitum, quot hostilium animadverteret, iis pro
supplemento transmisit.
[3] Sclavi quoque suorum paucitatem certatim numerosis militum praesidiis
prosequebantur.
[4] Itaque supplementis utrimque tamquam ex pari crescentibus equitibusque
veluti ad militiae spectaculum e diverso convenientibus, Sialandenses,
ulteriorem hostium petulantiam inspectare non passi, universa acie iis
occurrunt.
[5] Quorum fugam vadis impedientibus, longum insequi nequeuntes, maiorem
equorum quam hominum stragem egerunt.
[6] Cumque iter ad naves reflecterent, remigum suorum aciem armis pariter
ac signis instructam obviam habuerunt, quam ad auxilia sociis ferenda
fortuito nuntio monita virtus adduxerat.
[7] Hi profecto cum Absalone victoriae gloriam communicaverunt, cui se
sponte virtutis socios obtulerunt.
Dan
14.31.5 (p. 453,29 )
[1] Interea rex, seris vigilum monitis
excitatus, omissae navigationis moram praepropera festinatione discussit.
[2] Qui cum, visis Sialandensibus, populandi gratia ad litus appellere
voluisset, ab Absalone nihil hostilis praedae, quod eius rapinis pateat,
superesse perdoctus, magnopere gratulatus est, quod tam parva manus nihilo
languidius, quam si ipse adesset, rem propriis gessisset auspiciis.
[3] Hinc, cum alios insulae fines armis ignique tentasset, domum concessit.