Dan
14.21.1 (p. 412,37 )
[1] Per eadem tempora, Ascero Roskyldensium
antistite decedente, super subrogando pontifice plebis a clero suffragia
dissidebant.
[2] Eadem etiam tempestate, dividua Roskyldensis populi coniuratione, cum
mutuis caedibus civitas exundaret, advenis partim caesis partim urbe
eiectis, non contenta indigenarum sodalitas alienigenae coniurationis
partes protrivisse, etiam in eum, qui regium numisma administrabat, non
tantum aedes eius solo aequando, sed etiam bona omnia diripiendo vesaniam
suae consternationis exercuit.
[3] Tunc rex, ob maiestatis suae contemptum acrius civitati infensus, cum
ad excidium eius magna provincialium manu niteretur, missis ad se
deprecandum legatis, ne armis, quae pro patria ferre debuerat, adversum
patriam uteretur, incolumitatem urbi, suscepta pecuniae pactione, donavit.
Dan
14.21.2 (p. 413,10 )
[1] Quam continuo placida mente ingressus,
Trinitatis aedi inservientium penates intravit, eorum de creando pontifice
suffragia suo prosecuturus assensu.
[2] Quamquam autem ei in ecclesia a maioribus condita ac dotata iuris
aliquid competere videretur, nihil se tamen adversum eam aut illicita
affectatione aut insolita consuetudine praesumpturum dicebat; sacris
siquidem legibus cautum nosse, ne clerus peculiare eligendi ius regali
imperio obnoxium habeat.
[3] Itaque praesentiam suam haudquaquam impedimento futuram, quo minus
electoribus libera suffragiorum arbitria maneant.
[4] Tunc clerus, religiosam eius iustitiam summis gratiarum actionibus
prosecutus, concilio excessit, delectum curiosius habiturus.
[5] Cumque tres spectatae opinionis viros, quibus quartus ob virtutem
Absalon adiciebatur, circumspexissent, ut ex eorum numero potissimus
assumeretur, Waldemarus tacita singulorum suffragia in unius tabulae
segregata volumina referri iussit, sinceriorem electionis habitum ratus, si
uniuscuiusque voluntas ante manu quam lingua proderetur.
[6] Evenitque, ut, omnium scripto in unam coeunte sententiam, honoris
culmen Absaloni decerneretur.
Dan
14.21.3 (p. 413,25 )
[1] Qui mox antistes creatus non minus
piratam se quam pontificem gessit, parvi aestimans intus religionem tueri,
si foris eam periclitari pateretur.
[2] Neque enim minus sacrorum attinet cultui publicae religionis hostes
repellere quam caerimoniarum tutelae vacare.
[3] Itaque pontificalibus tectis maiore ex parte solo aequatis, quo patriam
firmioribus vallaret excubiis, maritimam assidue stationem peragens,
habitationis usum interdum a silvis frondibusque mutuari solebat.
[4] Cuius tam humilis mansio convulsos patriae penates erexit.
[5] Eloquentiae quoque eius praesidia Sialandenses salutaria senserunt; nam
domesticas contiones ad vim et rixam usque litigiosas moderatione sua ad
pacatiorem habitum perduxit, tantaque facundiae eius ornamenta fuere, ut
eos semet stoliditatis damnare cogeret, qui eum inertem elinguemque
crediderant.
[6] Nec pensi duxit duratos gelu fluctus hibernis sulcare navigiis, ne
ullum anni tempus salutaribus vacaret excubiis aut insignis eius erga
patriam pietas necessitati cedere videretur.
[7] Itaque non minus patriae parentem quam pontificem egit, militiae et
religionis sociato fulgore conspicuus.
Dan
14.21.4 (p. 413,40 )
[1] Prima illi pridie, quam Palmarum
sollemne instaret, apud Borslundam vicum adversum Sclavos congressio
exstitit.
[2] Nuntiata namque eorum irruptione, clientela dumtaxat sua, quae decem et
octo militum numerum explebat, instructus, adversum quattuor et viginti
navium copias, ut periculoso, ita felici certamine dimicavit.
[3] Compluribus siquidem adversae partis equitum fusis, pedites ferme omnes
oppressit.
[4] Nec in tanto discrimine quempiam ex suis praeter unum amisit,
pontificatum et militiam pulcherrima victoria auspicatus.
[5] Paucos ex hostibus, arma spoliaque fugae liberius ineundae gratia per
ignaviam abiectantes, iuncta campis silva servavit.