Dan
12.5.1 (p. 335,17 )
[1] Interea, defuncto Egino, Ascerus,
clarissimo inter Iutos loco natus, Lundense sacerdotium sumpsit.
[2] Forte autem Hamburgensis antistes ob inanes et falsas suspiciones
Ericum exsecratione multandum censuerat.
[3] Quod veritus rex appellatione sententiam praecucurrit Romamque e
vestigio petivit; ubi, causae suae examine diligentius habito, pontificis
accusationem potenter repulit cunctisque defensionis partibus actore
superior rediit.
Dan
12.5.2 (p. 335,23 )
[1] Nec contentus efficacissimum causae
dictionis suae propugnatorem egisse, adversariae partis odio penetralium
sacrorum decus externo sacerdotio subiectum habere passus non est.
[2] Quamobrem Romam regressus tum se, tum etiam patriam ac domestica sacra
Saxonica praelatione liberari petivit, ne religionis ratione exteris
admodum obsequi cogeretur aut eius disciplinam ab alienigenis petere
necesse haberet.
[3] Nec difficilem curiae consensum habuit.
[4] Quae ne clarissimum virum repulsa afficeret, tum dignitatis, tum etiam
fatigationis eius intuitu mota, petitioni annuit seque regnum ipsius summi
sacerdotii insignibus adornaturam spopondit atque ea promissorum spe regem
a se exhilaratum dimisit.