Dan
9.5.1 (p. 262,26 )
[1] Quem casum Ivarus, dum forte ludos
inspectaret, accepit.
[2] Sed nihilo minus vultum in eodem habitu continens solitoque nulla ex
parte infractior non solum nuntiatam parentis cladem doloris dissimulatione
suppressit, sed ne strepitum quidem exoriri passus, attonitum rumore
populum theatro discedere vetuit.
[3] Itaque neque oris hilaritatem deposuit, ne cessato ludo scaenam
interrumperet, neque oculos a publico plausu ad privatam maestitiam
deflexit, ne ex summo tripudio repente in ultimum prolapsus maerorem potius
calamitosi filii quam iocabundi ducis partes egisse videretur.
Dan
9.5.2 (p. 263,1 )
[1] Siwardus vero, eodem nuntio accepto,
propior paternae caritati quam privatae passioni, hastile, quod forte in
manu habebat, altius pedi stupefactus immersit, tristitiae salebra
corpoream neglegente molestiam.
[2] Ut enim animi vulnus patientius ferre posset, corporis partem gravius
afficere studuit.
[3] Quo facto simul fortitudinem maeroremque detexit, fortunam suam inter
calamitosum filium constantemque ducem partitus.
Dan
9.5.3 (p. 263,7 )
[1] At Biornus, inter tesserarum iactus delato
ad se paternae mortis nuntio, tanta vi correptum manu calculum pressit, ut
tabulae quoque cruorem digitis extortum infunderet; ubi nimirum fortunae
iactum ipsa, quam versabat, alea leviorem esse didicit.
[2] Quod audiens Hella hunc trium parentis obitum fortiori animi robore
sustinuisse iudicavit, qui nihil pietatis funeri praestitisset, ideoque
sibi Ivari suspectissimam haberi virtutem.
Dan
9.5.4 (p. 263,13 )
[1] Ivarus vero, petitis Angliae partibus,
cum classem suam conserendi cum hoste belli impotentem animadverteret,
astum audaciae praeferens Hellam acumine tentat, spatium arvi, quantum
equino tergore complecti potuisset, in sequestrae pacis pignus expostulans.
[2] Et facile quidem, quod petiit, impetravit.
[3] Rex enim parvo preces stare autumans, a tanto hoste exiguum soli magnae
rei loco expeti gratulatus est, ratus perquam breve tergus paululum ruris
occupaturum.
[4] At Ivarus, corio in exiles admodum corrigias scissim extracto, habilem
exaedificandae urbi agrum implicuit.
[5] Igitur Hella, prodigalitatis paenitentia succedente, magnitudinem corii
sera aestimatione collegit, divisam cuticulam rectius quam incolumem
mensus.
[6] Quam enim exiguum soli cincturam credidit, amplissima iugera latius
occupantem aspexit.
[7] Ivarus vero conditae urbi abunde suffecturos obsidioni commeatus
invexit, ab inedia perinde atque hoste defensam haberi cupiens.
Dan
9.5.5 (p. 263,26 )
[1] Interea Siwardus ac Biornus cum
quadringentarum navium classe supervenientes bellum regi manifesta
provocatione significant.
[2] Idque statuto tempore exsecuti, comprehensi ipsius dorsum plaga aquilam
figurante affici iubent, saevissimum hostem atrocissimi alitis signo
profligare gaudentes.
[3] Nec vulnus impressisse contenti, laceratam salivere carnem.
[4] Taliter perempto Hella, Biornus ac Siwardus regna sua reduces
expetivere; Ivarus Angliam biennio tenuit.
Dan
9.5.6 (p. 263,32 )
[1] Interea Dani, perseverantissima bellum
factione complexi, Siwardo cuidam atque Erico, regia gente creatis,
publicam detulere tyrannidem.
[2] Quos Regneri filii communiter mille septingentarum navium classe apud
Sleswicum adorti, semestri delevere pugna.
[3] Colles indicio manent, nec minus is, apud quem belligeratum est, sinus
Siwardi funere inclaruit.
[4] Iamque praeter Regneri filios regius propemodum interierat sanguis.
[5] Exinde Biorno atque Erico domum reversis, Ivarus atque Siwardus, quo
tenaciores rebellibus frenos imponerent, in Dania resederunt, Agnerum
Angliae praeferentes.
[6] Qui repulsa provocatus Anglorum, opitulante Siwardo, contemptricem sui
provinciam incolis vacuefaciendo, tenacia situ iugera cultore carere quam
insolentem alere maluit, pinguissimaque insulae rura taeterrima vastitate
perfundens desertae quam superbae regioni imperitare satius autumavit.
[7] Post haec Ericum apud Suetiam Osteni cuiusdam malignitate sublatum
ulcisci cupiens, dum alienae vindictae artius incumbit, suum hosti
sanguinem erogavit, dumque caesi fratris poenas avidius expetit, proprium
fraternae caritati funus impendit.
Dan
9.5.7 (p. 264,11 )
[1] Itaque Siwardus summis totius Danicae
contionis suffragiis paternum apprehendit imperium.
[2] Hic autem post editas late strages domestica claritate contentus, toga
quam armis illustris haberi maluit, omissoque castrorum cultu ex acerrimo
tyranno exactissimum pacis custodem agere coepit, tantum decoris in otio
atque vacatione constituens, quantum ante in victoriarum frequentia
repositum autumabat.
[3] Adeo autem studiorum eius mutationem fortuna favorabiliter prosecuta
est, ut, sicut ipse neminem, ita nec ipsum quisquam hostiliter laceraret.
Dan
9.5.8 (p. 264,19 )
[1] Idem fato functus Ericum admodum
infantulum naturae magis quam regni aut pacis heredem habuit.
[2] Quippe ericus, Haraldi frater, tenerrimam eius aetatulam spernens,
irrupta cum seditiosis patria, regium occupavit insigne nec erubuit,
lacessita legitimi ducis infantia, adulterinam arripere potestatem, hoc se
regno indigniorem comprobans, quod imbellem eo spoliare sustinuit.
[3] Igitur illum sceptro, se ipsum virtutibus exuit, et dum armis
incunabula appetit, omni pectus virilitate nudavit.
[4] Neque enim, ubi cupiditas ambitioque flagravit, consanguinea caritas
sedem habuit.
[5] Sed hanc inhumanitatem supernae ultionis ira pensavit.
[6] Inter ipsum namque ac Guthormum, Haraldi filium, subito tanta clade
confectum est bellum, ut, eorum utroque cum innumeris aliis interempto,
regia Danorum stirps atrocissimis exhausta caedibus ad unicum superioris
Siwardi filium redigeretur.