link til hjemmesiden - Det Kongelige Bibliotek

Saxo Grammaticus: Gesta Danorum


| Saxo Grammaticus | Gesta Danorum | Liber -1 | Caput -1 | Caput +1 | Liber +1 |

Dan  14.9.1 (p. 387,39 )
[1] Igitur Sueno, perinde ac bellorum metu solutus, in superbiam lapsus, patrios mores, quod parum sibi viderentur exculti, tamquam agrestes et inconditos, petita a finitimis urbanitate, mutavit, spretoque Danico ritu, Germanicum aemulatus est. [2] Nam et cultum Saxonicum sumpsit et, ne eo invidiosius uteretur, militum studia ad similem vestis usum adduxit, rustici moris taedio comptioris famulitii grege palatium instruens. [3] Quin etiam, epulandi rusticitate depulsa, externas mensis comitates ascivit comissationumque ritus cultiore ministerio gerendos instituit. [4] Nec solum cultum novavit, sed etiam edendi bibendique facetias tradidit.

Dan  14.9.2 (p. 388,8 )
[1] Idem studii in novanda clientela asciscendisque satellitibus gessit. [2] Honores quippe nobilibus demptos histrionibus deferebat, magnisque et illustribus viris a latere suo sepositis, in eorum locum turpium et effeminatorum familiam subrogabat, ut abiectu maiorum minorumque provectu prorsus eximias potentiae suae vires ostenderet, ditatique fortunam suam beneficio regis, non generis imputarent.

Dan  14.9.3 (p. 388,14 )
[1] Nec insolentiae eius avaritia defuit. [2] Siquidem lucrosa sibi illorum fata, quorum bona auxisset, constituit, pupillorumque, parentibus emortuis, expilator evasit. [3] Neque nefas duxit eorum liberos egestati subicere, quorum opera regni opes ipse susceperit. [4] Ipsos quoque milites prius a se locupletatos ad vilem paupertatis statum, beneficii sui paenitentia adductus, reiecit. [5] Quin etiam ingentis clientelae voracitate compulsus, provincialia ministeria impensasque ab agrestibus artius exigere coepit. [6] Itaque dum militum luxui consulit, plebis favorem amittit.

Dan  14.9.4 (p. 388,22 )
[1] Praeterea controversiarum iura, eatenus sacramenti religione subnixa, ad palaestras et palmas athleticas relegavit iudiciumque, rationis speculationi debitum, in sola corporum exercitatione constituit. [2] Et ne quid fastui deesset, in communibus suggestis contionari fastigio suo indignum ducebat. [3] Quamobrem aequa vulgarium alloquia contemnendo, editioribus locis occupatis, suppositae plebi superne ius dicere consuevit. [4] Crebrae quoque ei cum Lundensi pontifice simultates maiore fructu quam iactura fuere.


[Hjem] [English] [Det Danske Sprog- og Litteraturselskab]
© Det Kongelige Bibliotek