link til hjemmesiden - Det Kongelige Bibliotek

Saxo Grammaticus: Gesta Danorum


| Saxo Grammaticus | Gesta Danorum | Liber -1 | Caput -1 | Caput +1 | Liber +1 |

Dan  8.7.1 (p. 221,31 )
[1] Ceterum Omundum Dani, Olone ortum, creavere regem, plus parentis eius nobilitati quam meritis deferendum putantes. [2] Hic postquam maturuit, in nullo paternis operibus defectior exstitit. [3] Siquidem res ab Olone gestas aut aequare aut transscendere curae habuit. [4] Praeerat eo tempore aliquantae Normannorum genti Ringo, cuius filiam Esam Omundo matrimonium circumspicienti insignis commendaverat fama. [5] Verum poscendae eius spem singulare Ringonis studium minuebat. [6] Is quippe solum spectatae fortitudinis generum affectabat, tantum gloriae in armis reponens, quantum ceteri in opibus situm autumant. [7] Igitur Omundus, ut eo claritudinis genere illustris evaderet laudemque sibi fortitudinis conciliaret, viribus votum impetrare conatus, classe Norvagiam accedit, Ringonis regnum hereditatis nomine tentaturus.

Dan  8.7.2 (p. 222,6 )
[1] Excipit amice illum Iathriae regulus Oddo, qui Ringonem certissimum patrimonii eius invasorem assereret seque saepius ab eodem iniuriis lacessitum defleret. [2] Itaque Ringone interim apud Hyberniam piraticam exercente, provinciam propugnatore vacuam adortus, praeteritis popularium rebus, peculiaria Ringonis bona rapinae tradidit eiusque necessarios interfecit. [3] Nam Oddo quoque Omundo manum iunxerat. [4] Inter omnia autem facinora, quae varie ac multipliciter gesserat, numquam, quibus multitudine copiarum praestaret, vim inferre sustinuit, memor se, fortissimo parente editum, virtute, non numero bella gerere oportere.

Dan  8.7.3 (p. 222,15 )
[1] Interea Ringonem a piratica revertentem adesse contigit. [2] De cuius reditu edoctus, praegrande moliri navigium coepit, unde tamquam e munimento superne hostem telis appeteret. [3] Huic Atylonis Scanici filii Homothus ac Tola remiges asciscuntur, quorum alter gubernatorem agere, alter prorae praeesse iussus. [4] Nec Ringoni in his excipiendis ingenium aut sollertia defuit; quippe exiguam copiarum partem ostendens, a tergo hostem incursandum curavit. [5] De cuius astutia Omundus per Oddonem certior factus, qui in insidiis constitutos opprimerent, mittit, Atylone Scanico Ringonem excipere iusso. [6] Is imperio pronius quam felicius obsecutus, fractis bello rebus acceptaque strage, victus refugit in Scaniam.

Dan  8.7.4 (p. 222,25 )
[1] Igitur omundus, reparatis per Oddonem viribus, pugnaturam pelago classem explicat. [2] Quo tempore Atylo bellum Norvagicum ex somniorum visis haud dubie speculatus, redimendae fugae gratia quam celerrime navigationem orsus, Omundum proelio propinquum grata societate prosequitur. [3] Cuius Omundus opera fretus pugnam tam feliciter quam fidenter ingreditur. [4] Nam habito per se conflictu, victoriam, quam in suis amiserat, recuperavit. [5] Quem Ringo, mortifico vulnere perstrictus, exsanguibus contemplatus oculis, manu, ut poterat, mota (nam vox linguam defecerat) accersitum, fore sibi generum obsecrat, iucunde se fatum excipere asserens, si tali filiam connubio reliquisset. [6] Nec responso exceptus exstinguitur. [7] Cuius excessum Omundus lacrimis prosecutus, Omothum, cuius fidam in bello operam expertus fuerat, alterius filiarum Ringonis connubio donat, alteram ipse complectitur.

Dan  8.7.5 (p. 222,37 )
[1] Eodem tempore Rusla virgo, strenuis militiae operibus muliebrem animum supergressa, apud Norvagiam cum fratre Throndo crebros de rerum summa conflictus habuerat. [2] Haec Omundum Norvagiensibus praeesse non sustinens, in omnes Danorum dediticios decreverat bellum. [3] Quod Omundus nuntio expertus, ad hunc tumultum comprimendum promptissimos destinat. [4] Quibus superatis, Rusla, superbiam ex victoria nacta, animum spe immodica raptum ad ipsam rerum Danicarum summam potiendam intendit. [5] Primum igitur Hallandiae partes adorta, ab Omotho et Tola a rege transmissis excipitur victaque bello refuga concessit ad classem. [6] Cuius triginta solae rates, ceteris ab hoste captis, fugam navigatione carpserunt. [7] Evitantem Donas sororem armis excipit Throndus, a qua victus totoque exercitu spoliatus, Dofrinas Alpes permetiendo neminem fugae comitem habuit. [8] Ita, quae paulo ante Danis cesserat, mox fratre superior fugam victoria mutavit.

Dan  8.7.6 (p. 223,12 )
[1] Quo cognito, Omundus ingenti Norvagiam classe repetit primumque Thelemarchiae populum per Omothum et Tolam clandestino compendio missos adversum Ruslae dominationem erexit. [2] Quo evenit, ut Rusla, regno per populares exacta, apud insulas, quas spe salutis accesserat, supervenientibus Danis terga sine proelio daret. [3] Cuius fugam rex impensius persecutus, interceptam pelago classem internecione delevit incruentamque victoriam ac speciosa spolia cum summo hostium discrimine retulit. [4] At Rusla, perpaucis elapsa navigiis, incitatiori fluctus remigio persulcabat. [5] Quae dum Danos declinat, fraterno trucidatur occursu. [6] Adeo efficaciorem vim nocendi incircumspecta solent habere pericula, et quae minus metuuntur mala, plerumque instantibus graviora casus efficit. [7] At rex, Throndo ob interfectionem sororis praefectura donato, ceteris vero sub pensione coercitis, in patriam redit.

Dan  8.7.7 (p. 223,24 )
[1] Ea tempestate Thorias ac Bero, promptissimi Ruslae milites, apud Hyberniam piraticum munus edebant. [2] Hi, cognita dominae nece, quam se olim ulturos iureiurando promiserant, Omundum avide petitum duelli provocatione sollicitant. [3] Quod abnuere quondam probrosum regibus habebatur. [4] Veterum enim claritudo principum ex armis potius quam opibus aestimabatur. [5] Subeunt igitur Omothus et Tola, qui se provocatores regis pugna excepturos offerrent. [6] Quibus Omundus impense laudatis, primum eorum operam admittere vitandi ruboris gratia recusavit. [7] Ad ultimum crebris suorum precibus exoratus, aliena manu fortunam experiri sustinuit. [8] Quo certamine Beronem occubuisse, Thoriam graviter affectum pugna excessisse proditum est. [9] Quem rex, primo e vulneribus recreatum, mox in fidem acceptum, ducem Norvagiae creat. [10] Deinde, cum consuetum a Sclavis per legatos tributum exigeret, non solum legatorum caedibus, sed etiam vi Sclavica apud Iutiam lacessitus, septem reges uno certamine superavit solitumque tributi ius victoria confirmavit.


[Hjem] [English] [Det Danske Sprog- og Litteraturselskab]
© Det Kongelige Bibliotek