Dan
16.8.1 (p. 549,6 )
[1] Exactis domi hibernis, per Zuynam ingenti
cum expeditione regressus, Grotzuinam lacerat.
[2] Ubi cum Iarimarus hostium occursum ex eorum lituo deprehensum regi
nuntiandum proponeret, idque ab Absalone, nisi iidem in conspectum
venissent, exsequi vetaretur, ancipiti malo circumventum se dixit, qui, si
quid inopinati periculi se tacente sociis incidisset, incuriae damnari, sin
maturius indicium afferret, timiditatis notari posset, cum et praepropero
nuntio uti probrosum et nimis lento desidiosum videatur.
Dan
16.8.2 (p. 549,13 )
[1] Huius provinciae praeda parum satiatos
pomeranicarum opum fama sollicitat, quae, ut eximiae, ita intactae
praedicabantur.
[2] Nulli tam longinquam militiam ingredi difficile visum, quamquam
perferendae inediae peragrandaeque solitudinis praedicebatur asperitas,
ardore praedae periculorum metum levante.
[3] Imbellis populus urbiumque et armorum inops regio ferebatur.
[4] Et quoniam nostris propositum ex sententia cedere consueverat, pergendi
cupiditas animos inflammabat, nec fraudandos praesentibus votis felicia tot
successuum experimenta spondebant.
[5] In qua profectione, pabulo parum suppetente, non solum equos, verum
etiam pedites commeatibus onustos attritae labore vires deficiebant.
[6] Hae res convertendi itineris repetendique classe Iulyni causam dedere.
Dan
16.8.3 (p. 549,23 )
[1] Illic rex adoriendi per insidias Camyni
consilium nactus apertaeque eius irruptioni latentem praeferens,
ductantibus locorum peritis, per ignotos ac devios saltus plenum
difficultatis iter corripuit.
[2] Errantibus ceteris, Sialandenses ac Scanienses, Alexandro (Absalonis
hic sorore editus erat) primipilo usi, Rugianisque ducibus rectam et
compendiariam viam secuti, Camynum venere occupassentque, nisi incolas
incendio cautiores fecissent.
[3] Quorum paucitatem Bugiszlavus, qui in eodem tunc forte oppido moram
agebat, effusis manipulis irrumpendam ratus, Esberno, qui talium rerum
experientia usuque callebat, quo longius hostes urbe evocarentur, de
industria cedendum monente, diu terga praebentibus institit; ad postremum,
intellectis insidiis, effusius ruentes in aciem revocat, tam improbum ab
urbe excessum amarae reprehensionis salebris insecutus.
Dan
16.8.4 (p. 549,35 )
[1] Quod videns Esbernus, abiecta fugae
simulatione, signa ad hostem reflexit effecitque, ut Bugiszlavus, caballo
delapsus, pavido recursu intra vallum confugeret, celeritate pedum salutem
quaesiturus, quam aut armis aut equi velocitate tueri fiduciam non habebat.
[2] Alexander, illato portis signo, neminem, a quo repelleretur, invenit,
tanta trepidatione captis hostibus, ut ne urbis suae quidem limina ab
iniuria vindicare praesumerent.
[3] Qua gloria satiati Danorum iuvenes paulatim in aciem se recipere quam
ulterius urbi insultare maluerunt, paucitatis aestimatione temeritatem
domante.
Dan
16.8.5 (p. 550,4 )
[1] Hunc iuventutis procursum rex reliquo
milite subsecutus, propter muros equo descendit, expugnandae urbis habitum
curiosiore contemplationis officio lustraturus.
[2] Quo residente vallumque vexillis stipante, canonicae vitae clerici,
contusi deiectique animi maerorem pedum nuditate testantes, digesta rite
processione cum insignibus suis adveniunt, eoque paternae sanctitatis
admonito, genibus nixi sacris aedibus abstinendum precantur, orando, ne
divinos penates humanis incendio iungat neque ita in hostes saeviat, ut
publicae religionis domicilia consumat, tot suas, tot maiorum virtutes
taeterrimo facinore corrupturus.
[3] Adiectum ab iis est Bugiszlavum regis tuto petendi gratia familiaris
fidei patrocinium postulare.
[4] Responsum a Kanuto homines sibi, non Deum incessendi propositum esse,
ut iustum, ita alienum sacrilegii bellum gesturo.
[5] Quibus, si civitatis partem extra municipii moenia collocatam cremaret,
ecclesias mortalium aedificiis permixtas communibus flammis implicandas
dicentibus, iram precibus remisit hostilesque lares inviolatos relinquere
quam divinos humanis iniuria aequare maluit.
[6] Illi urbem precibus suis donatam gavisi, gratiis pro beneficio actis,
laetitia ovantes discedunt eamque sacro concentus genere prosequuntur.
Dan
16.8.6 (p. 550,21 )
[1] Bugiszlavus, quod petebat, obtento,
quaesitum Absalonem die postero obviam sibi cum Iarimaro venturum precatur,
eosdem faciendae cum rege pacis arbitros habiturus, quos tot colloquiis
amicos expertus fuerat.
[2] Quem Absalon fraude potius quam sincera verborum fide agere ratus,
negavit se intercedere, quo minus igni provincia vastaretur, ne tantum iter
explesse fraudi fuisse videatur.
[3] Ille nihil a se extra municipii moenia possideri confessus, sacris
tantum domiciliis eorumque gratia vicinis tectis abstinendum oravit.
[4] Quod beneficium eodem voto petitum promissumque est.
[5] Reliquum lucis avidissima vicorum vastatione consumptum.
[6] Bugiszlavus praesentium periculorum impulsu promissum revertendi
tempore sectatus, Absalone et Iarimaro dextras praebentibus, ad regem
perducitur, ingentisque summae pecunia multae nomine pacta, non alias pacis
condiciones assequi potuit, quam ut procurationem hactenus patrimonii
titulo administratam e manu regis beneficii iure susciperet libertatemque
servitute mutaret, Rugianae gentis tributum obsequiis aequaturus.
[7] Hanc pactionem obsidibus firmandam pollicitus discedit, redeundi
comitibus utendo, quos adveniendi duces habuerat.
Dan
16.8.7 (p. 550,37 )
[1] Et ne venerationis expers dimitteretur,
ab Absalone convivio cum amicis exceptus, potu nimis avide sumpto, adeo
vires sensumque exuit, ut vix mente constare putaretur.
[2] Qua intemperantia amissae maiestatis oblitus, deflendae servitutis loco
libertatis gaudia repraesentavit.
[3] Igitur nimio ebrietatis haustu obstupefactis nervis, nave egestus in
tentorio collocatur, Absalone quadraginta armatos ante tabernaculi fores
excubare nocturnaeque eius custodiae vacare iubente.
[4] Tanta siquidem apud Danos servandorum hospitum sedulitas exsistere
consuevit, ut eorum saluti perinde ac propriae studere curaretur.
[5] Quo beneficio obligatus Bugiszlavus, Sclavorum animos Danis applicando,
debitam Absalonis meritis gratiam retulit.
[6] Quibus cum, pulso mane somno, oculos inseruisset, Danorum fidem
exosculatus aptissimoque laudationis genere prosecutus, plus voluptatis se
ex percepta Absalonis humanitate quam amaritudinis ex patriae iactura
sentire dixit.
Dan
16.8.8 (p. 551,11 )
[1] Igitur ad locum, in quo milites eum
praestolabantur, relatus, postero die, Sclavicae nobilitatis proceribus
adductis, genibus annixus cum coniuge se et liberis ad pedes regis
suppliciter abiecit veniamque diutinae rebellationis precatus, obsidibusque
ex parte datis, ex parte promissis, avitae paternaeque procurationis summam
beneficii loco suscipere non erubuit, quod patrimonii erat, alienae
largitionis indulgentia possessurus.
Dan
16.8.9 (p. 551,17 )
[1] Rex, principis huc necessitatis perducti
miseratione permotus, satis iam graves eum sibi poenas dedisse existimavit
regnumque eius in munere quam in usu suo constituere maluit ac demum humi
iacentem erexit.
[2] Nec minus regem maternae erga Bugiszlavi filios necessitudinis
respectus tangebat.
[3] Ita Sclavicarum rerum dominium, assiduis Waldemari laboribus negatum,
parvulo Kanuti negotio contributum est, felici eius militia paternam
supergrediente fortunam.
[4] Eodem temporis momento, ingenti nubium volumine colliso, per summam
utriusque gentis exanimationem fracta crepuere tonitrua.
[5] Quo eventu Sclavi regni interitum portendi a coniecturarum sagacibus
existimatum est.
Dan
16.8.10 (p. 551,27 )
[1] Bugiszlavi quoque animus, constantiae
pignoribus refertus, accepti beneficii memoriam ad ultimum usque vitae
tempus inviolabili fide exhibuit, adeo ut, cum supremo morbo correptus in
lectulo laberetur, adhibitos amicos iureiurando obstringeret, eos coniugem
suam ac liberos ad regem perducturos eumque dividendi inter pupillos regni
auctorem habituros et, quod statuisset, perinde ac testamento cautum
custodituros, nihil se de Danorum fide haesitare testatus, quorum egregia
toties experimenta susceperit; succurrebat enim illustri viro, quantos
fructus Rugianis constantis erga Danos amicitiae custodia peperisset.