link til hjemmesiden - Det Kongelige Bibliotek

Saxo Grammaticus: Gesta Danorum


| Saxo Grammaticus | Gesta Danorum | Liber -1 | Caput -1 | Caput +1 | Liber +1 |

Dan  16.8.1 (p. 549,6 )
[1] Exactis domi hibernis, per Zuynam ingenti cum expeditione regressus, Grotzuinam lacerat. [2] Ubi cum Iarimarus hostium occursum ex eorum lituo deprehensum regi nuntiandum proponeret, idque ab Absalone, nisi iidem in conspectum venissent, exsequi vetaretur, ancipiti malo circumventum se dixit, qui, si quid inopinati periculi se tacente sociis incidisset, incuriae damnari, sin maturius indicium afferret, timiditatis notari posset, cum et praepropero nuntio uti probrosum et nimis lento desidiosum videatur.

Dan  16.8.2 (p. 549,13 )
[1] Huius provinciae praeda parum satiatos pomeranicarum opum fama sollicitat, quae, ut eximiae, ita intactae praedicabantur. [2] Nulli tam longinquam militiam ingredi difficile visum, quamquam perferendae inediae peragrandaeque solitudinis praedicebatur asperitas, ardore praedae periculorum metum levante. [3] Imbellis populus urbiumque et armorum inops regio ferebatur. [4] Et quoniam nostris propositum ex sententia cedere consueverat, pergendi cupiditas animos inflammabat, nec fraudandos praesentibus votis felicia tot successuum experimenta spondebant. [5] In qua profectione, pabulo parum suppetente, non solum equos, verum etiam pedites commeatibus onustos attritae labore vires deficiebant. [6] Hae res convertendi itineris repetendique classe Iulyni causam dedere.

Dan  16.8.3 (p. 549,23 )
[1] Illic rex adoriendi per insidias Camyni consilium nactus apertaeque eius irruptioni latentem praeferens, ductantibus locorum peritis, per ignotos ac devios saltus plenum difficultatis iter corripuit. [2] Errantibus ceteris, Sialandenses ac Scanienses, Alexandro (Absalonis hic sorore editus erat) primipilo usi, Rugianisque ducibus rectam et compendiariam viam secuti, Camynum venere occupassentque, nisi incolas incendio cautiores fecissent. [3] Quorum paucitatem Bugiszlavus, qui in eodem tunc forte oppido moram agebat, effusis manipulis irrumpendam ratus, Esberno, qui talium rerum experientia usuque callebat, quo longius hostes urbe evocarentur, de industria cedendum monente, diu terga praebentibus institit; ad postremum, intellectis insidiis, effusius ruentes in aciem revocat, tam improbum ab urbe excessum amarae reprehensionis salebris insecutus.

Dan  16.8.4 (p. 549,35 )
[1] Quod videns Esbernus, abiecta fugae simulatione, signa ad hostem reflexit effecitque, ut Bugiszlavus, caballo delapsus, pavido recursu intra vallum confugeret, celeritate pedum salutem quaesiturus, quam aut armis aut equi velocitate tueri fiduciam non habebat. [2] Alexander, illato portis signo, neminem, a quo repelleretur, invenit, tanta trepidatione captis hostibus, ut ne urbis suae quidem limina ab iniuria vindicare praesumerent. [3] Qua gloria satiati Danorum iuvenes paulatim in aciem se recipere quam ulterius urbi insultare maluerunt, paucitatis aestimatione temeritatem domante.

Dan  16.8.5 (p. 550,4 )
[1] Hunc iuventutis procursum rex reliquo milite subsecutus, propter muros equo descendit, expugnandae urbis habitum curiosiore contemplationis officio lustraturus. [2] Quo residente vallumque vexillis stipante, canonicae vitae clerici, contusi deiectique animi maerorem pedum nuditate testantes, digesta rite processione cum insignibus suis adveniunt, eoque paternae sanctitatis admonito, genibus nixi sacris aedibus abstinendum precantur, orando, ne divinos penates humanis incendio iungat neque ita in hostes saeviat, ut publicae religionis domicilia consumat, tot suas, tot maiorum virtutes taeterrimo facinore corrupturus. [3] Adiectum ab iis est Bugiszlavum regis tuto petendi gratia familiaris fidei patrocinium postulare. [4] Responsum a Kanuto homines sibi, non Deum incessendi propositum esse, ut iustum, ita alienum sacrilegii bellum gesturo. [5] Quibus, si civitatis partem extra municipii moenia collocatam cremaret, ecclesias mortalium aedificiis permixtas communibus flammis implicandas dicentibus, iram precibus remisit hostilesque lares inviolatos relinquere quam divinos humanis iniuria aequare maluit. [6] Illi urbem precibus suis donatam gavisi, gratiis pro beneficio actis, laetitia ovantes discedunt eamque sacro concentus genere prosequuntur.

Dan  16.8.6 (p. 550,21 )
[1] Bugiszlavus, quod petebat, obtento, quaesitum Absalonem die postero obviam sibi cum Iarimaro venturum precatur, eosdem faciendae cum rege pacis arbitros habiturus, quos tot colloquiis amicos expertus fuerat. [2] Quem Absalon fraude potius quam sincera verborum fide agere ratus, negavit se intercedere, quo minus igni provincia vastaretur, ne tantum iter explesse fraudi fuisse videatur. [3] Ille nihil a se extra municipii moenia possideri confessus, sacris tantum domiciliis eorumque gratia vicinis tectis abstinendum oravit. [4] Quod beneficium eodem voto petitum promissumque est. [5] Reliquum lucis avidissima vicorum vastatione consumptum. [6] Bugiszlavus praesentium periculorum impulsu promissum revertendi tempore sectatus, Absalone et Iarimaro dextras praebentibus, ad regem perducitur, ingentisque summae pecunia multae nomine pacta, non alias pacis condiciones assequi potuit, quam ut procurationem hactenus patrimonii titulo administratam e manu regis beneficii iure susciperet libertatemque servitute mutaret, Rugianae gentis tributum obsequiis aequaturus. [7] Hanc pactionem obsidibus firmandam pollicitus discedit, redeundi comitibus utendo, quos adveniendi duces habuerat.

Dan  16.8.7 (p. 550,37 )
[1] Et ne venerationis expers dimitteretur, ab Absalone convivio cum amicis exceptus, potu nimis avide sumpto, adeo vires sensumque exuit, ut vix mente constare putaretur. [2] Qua intemperantia amissae maiestatis oblitus, deflendae servitutis loco libertatis gaudia repraesentavit. [3] Igitur nimio ebrietatis haustu obstupefactis nervis, nave egestus in tentorio collocatur, Absalone quadraginta armatos ante tabernaculi fores excubare nocturnaeque eius custodiae vacare iubente. [4] Tanta siquidem apud Danos servandorum hospitum sedulitas exsistere consuevit, ut eorum saluti perinde ac propriae studere curaretur. [5] Quo beneficio obligatus Bugiszlavus, Sclavorum animos Danis applicando, debitam Absalonis meritis gratiam retulit. [6] Quibus cum, pulso mane somno, oculos inseruisset, Danorum fidem exosculatus aptissimoque laudationis genere prosecutus, plus voluptatis se ex percepta Absalonis humanitate quam amaritudinis ex patriae iactura sentire dixit.

Dan  16.8.8 (p. 551,11 )
[1] Igitur ad locum, in quo milites eum praestolabantur, relatus, postero die, Sclavicae nobilitatis proceribus adductis, genibus annixus cum coniuge se et liberis ad pedes regis suppliciter abiecit veniamque diutinae rebellationis precatus, obsidibusque ex parte datis, ex parte promissis, avitae paternaeque procurationis summam beneficii loco suscipere non erubuit, quod patrimonii erat, alienae largitionis indulgentia possessurus.

Dan  16.8.9 (p. 551,17 )
[1] Rex, principis huc necessitatis perducti miseratione permotus, satis iam graves eum sibi poenas dedisse existimavit regnumque eius in munere quam in usu suo constituere maluit ac demum humi iacentem erexit. [2] Nec minus regem maternae erga Bugiszlavi filios necessitudinis respectus tangebat. [3] Ita Sclavicarum rerum dominium, assiduis Waldemari laboribus negatum, parvulo Kanuti negotio contributum est, felici eius militia paternam supergrediente fortunam. [4] Eodem temporis momento, ingenti nubium volumine colliso, per summam utriusque gentis exanimationem fracta crepuere tonitrua. [5] Quo eventu Sclavi regni interitum portendi a coniecturarum sagacibus existimatum est.

Dan  16.8.10 (p. 551,27 )
[1] Bugiszlavi quoque animus, constantiae pignoribus refertus, accepti beneficii memoriam ad ultimum usque vitae tempus inviolabili fide exhibuit, adeo ut, cum supremo morbo correptus in lectulo laberetur, adhibitos amicos iureiurando obstringeret, eos coniugem suam ac liberos ad regem perducturos eumque dividendi inter pupillos regni auctorem habituros et, quod statuisset, perinde ac testamento cautum custodituros, nihil se de Danorum fide haesitare testatus, quorum egregia toties experimenta susceperit; succurrebat enim illustri viro, quantos fructus Rugianis constantis erga Danos amicitiae custodia peperisset.


[Hjem] [English] [Det Danske Sprog- og Litteraturselskab]
© Det Kongelige Bibliotek