Dan
16.5.1 (p. 543,6 )
[1] Quo abeunte, cum Absalon divinae
venerationi vacaturus litus scapha petisset, repentino nuntio per Iarimari
familiarem suscepto cognoscit Pomeranicam adventare classem, quae, si
nebulae densitas non obstaret, cerni comminus posset.
[2] Igitur revocatis, qui sacra gestabant, cupide concitatam classem obviam
hosti in altum direxit, armis, non precibus Deo libamenta daturus.
[3] Quod enim sacrificii genus scelestorum nece divinae potentiae iucundius
existimemus?
Dan
16.5.2 (p. 543,13 )
[1] At Pomeranis non tam hostile solum
repente invadendi quam Rugianorum equitatum defendendi litoris studiosum
variis navigationis ambagibus ludificandi propositum erat.
[2] Qui, Danicam conspicati classem, Borwinum occidentalibus comitatum
Sclavis auxilii sibi ferendi gratia adventare credebant, aeris nubilo
nostrarum navium numerum habitumque dignosci non patiente.
[3] Neque enim eorum animos subire poterat Danos per tot locorum spatia a
Sclavia remotos intra tantuli temporis angustias eo loci fuisse provectos,
speculatoribus ob nimiam securitatem excubandi officia parum curiose
gerentibus.
Dan
16.5.3 (p. 543,21 )
[1] Igitur Bugiszlavus, Rugianam classem
ante pelli ratus, a centum et quinquaginta myoparonibus circuiri desiderat;
reliquam classem veluti in aciem iactis ancoris componit; naves, quibus
alimenta vehebantur, aliquanto piraticis praestantiores, inter ipsas et
continentem admovit, armatae multitudinis speciem vacua lignorum effigie
adumbraturus.
[2] Quo vultu deceptus Suno Bugiszlavum auxilia a Theutonibus mutuatum
credebat.
[3] Rarescente tandem nebula, Absalon, ab exiguis hostium scaphis
praeteriri se videns, non omnes quidem tuto redituras per iocum aiebat.
Dan
16.5.4 (p. 543,29 )
[1] Igitur sociis ingenti cohortatione
firmatis, in hostilem classem, ut imperio, ita ductu et navigatione primus
invehitur.
[2] Monitus a Sunone, ne eam perinde ac Germanicis roboratam auxiliis
praepropera festinatione incesseret, sed temperato remigio militem armari
iuberet, minime cunctandum aiebat, praefatus eo iam loci conclusum hostem,
ut nec bellum tuto conserere nec fugam salubriter edere posset.
[3] Itaque nihil impedimento fore, quo minus promptissimam sibi victoriam
esset cessurus.
[4] Eodem deinde monitus iterante, milites Absalonis munimenta corporibus
aptare coeperunt, parte remigium continuante.
[5] Quorum apparatus nimiae ac perseverantis nebulae beneficio hostem
fallebat.
[6] At ubi propius ventum, Danorum iuventus, ut cunctationis, ita silentii
impatiens, sublatis vexillis, non temperavit sibi, quo minus
concitatissimum proeliandi ardorem celso cantilenae genere prosequeretur.
[7] Absalonis quoque signum, numquam sine hostium fuga spectari solitum,
Sclavis pariter et Danorum praesentiam prodidit et confligendi diffidentiam
incussit.
Dan
16.5.5 (p. 544,5 )
[1] Igitur summa cum trepidatione sublatis
ancoris, cupide classem concitare coeperunt, quantum navigationis longo
temporis tractu protulerant, exiguo horarum spatio remensi.
[2] Innumeri, quorum fugam aut navium magnitudo aut ancorarum sublatio
retentabat, profundum petendo fluctibus quam ferro vitam finire maluerunt.
[3] Horum rates eodem paene temporis momento refertas ac vacuas
conspicareris.
[4] Sed neque prolapsos natandi usus servare poterat, subiectarum voraginum
eluvie mersorum corpora tenacius apprehendente.
[5] Quantas igitur timoris vires existimemus, qui, quos nimio sui haustu
repleverit, ne proprio quidem spiritui parcere compellit!
[6] Decem et octo navigia, nimiae multitudinis in se confugientis concursu
rupta, receptis exitio fuere.
[7] Paucis hostem opperiendi animus fuit.
[8] Illius vero etiam ridicula formido exstitit, qui, sociale exemplum
perosus, nexo ex rudentibus laqueo, suspendio se consumere quam hosti
necandum praebere maluit.
[9] Quod factum complures prius admiratione, deinde ludibrio prosecuti,
dulcedine spoliorum lentius hostibus inhaerere coeperunt.
Dan
16.5.6 (p. 544,20 )
[1] Quibus Absalon praeteritis monitisque,
ne praedam quam hostem insequi mallent, septem solis navibus totam paene
fugacium classem insectari non destitit, illa nimirum fiducia usus, qua
toties sibi hostium terga aspicere contigit.
[2] Neque enim a palantibus in illa insequentium paucitate numerus, sed
virtus aestimabatur.
[3] Centum ferme navium turba maritimae fugae diffidentia terrestrem cepit
perque horridos ac desertos saltus inermis attonitaque discursum habuit.
[4] Iarimarum quoque hostilis sanguinis quam praedae avidiorem concitatior
tuendae patriae cupido reddiderat.
Dan
16.5.7 (p. 544,28 )
[1] Quinque ac triginta navigiis, vehementi
remigio concitatis, hostilis Absalonem nobilitas devitabat.
[2] Quae cum septem sola sibi instare animadverteret, fugam suam non solum
tristem, sed etiam erubescendam rata, bis navigationi, perinde ac pugnam
consertura, laxamentum dare conata est.
[3] Igitur Absalon, quamquam ab amicis ceterae classis adventum opperiri
rogaretur, nulla ex parte cessato remigio, progredi perseveravit, plus
hostium trepidatione quam sociorum auxiliis utendum praefatus.
[4] Quo cognito, Sclavi summa cum exanimatione metum rubori praetulerunt
navesque suas, quo figae habiliores essent, arma et equos in profundum
abiciendo oneribus vacuefacere coeperunt.
[5] Acrius deinde converberato pelago, Penum amnem perseveratae fugae
receptaculum habuerunt.
[6] Quos Absalon eo usque vacuo cunctationis remigio insecutus, vespera ad
socios, qui praedae incubuerant, revertit.
[7] Cuius ne particeps quidem fore sustinuit, gloriam ad se, spolia ad
milites redundare speciosum ducendo.
[8] Igitur ex quingentarum navium numero quinque ac triginta dilapsis,
decem et octo confractis, ceterae in Danorum potestatem dicionemque
cessere.
Dan
16.5.8 (p. 545,5 )
[1] Illa igitur dies, quae Absalonis
claritate occaecatam hostium classem aut fugam aut exitium pati coegit, tot
terrores, tot maritima discrimina finivit, Syalandicos portus ac Balticum
fretum pestifero piratarum incursu vacuefecit, efferatam barbarorum
saevitiam iugi patientem reddidit patriamque nostram, vix libertate sua
potientem, Sclaviae dominam effecit.
[2] Efficax et inusitatum genus victoriae, quo cunctas hostium vires
funditus everti contigit!
[3] Eadem ut Sclavici cruoris plena exstitit, ita nullum Danici impendium
habuit.
[4] Quattuor dumtaxat ex Rugianis sociorum an hostium telis perierint,
incertum est.
Dan
16.5.9 (p. 545,13 )
[1] Die postero decem et octo Scaniensium
navigia superveniunt, quos Absalon, non morae eorum sed voluntatis
aestimatione facta, praedam cum victoribus communicare praecepit.
[2] Quid deinde Sclavis consilii foret, cognosse cupiens, callidum
speculationis genus amplexus, Bugiszlavum sub simulatione benignae et
veteris amicitiae perfidiae per legatos arguendum curat nimiamque regis
offensam obnixo placationis studio praecurri postulat.
[3] Ad haec Bugiszlavus tantam receptae cladis dissimulationem agere
sustinuit, ut, laudata monitoris benevolentia, facturum se, quod ab ipso
suadebatur, promitteret.
[4] Tantum autem timoris Sclavorum vulgus ob pristinam fugam animis insitum
habebat, ut etiam novam, visa rate, quae legatos vehebat, edere non
erubesceret.
Dan
16.5.10 (p. 545,23 )
[1] Post haec Absalon, rerum a se gestarum
famam illustri nuntio praecurri magnificum ratus, Tachonem claro Fioniae
loco natum cum tentorio Bugiszlavi, quod ei portionis nomine cesserat,
remitti curat, nec solum victoriam suam regi indicaturum, sed etiam fidem
assertis celebrioris praedae gestamine facturum.
[2] Per eundem quoque, ne Sclavicae vires novis copiis instruerentur,
messis tempus expeditione praecurrendum hortatur.
[3] Quem Kanutus, Iutis Wibergica contione contractis, Absalonici operis
eventum digno relationis officio repraesentare praecepit, expeditionis
hortatore usurus, quem nuntii auctorem habuerat.
[4] Quo facto omnium animis maximam educendae classis curam ingeneravit.
Dan
16.5.11 (p. 545,33 )
[1] At Caesar, tantae cladis nuntio
recepto, postquam solo Absalonis ductu rem gestam cognovit, omnem non solum
obtinendae Daniae spem, verum etiam attentandae fiduciam mente deposuit,
proprias vires damnando, quod alienis parum efficaciter usus fuisset.
[2] Eandem victoriam suam Absalon apud Byzantium incredibili famae
velocitate vulgatam postmodum ab equitibus suis, tunc temporis in ea urbe
stipendia merentibus, accepit.