Dan
7.1.1 (p. 181,2 )
[1] Ingello quattuor filios fuisse, ex
iisdemque tribus bello consumptis, Olavum solum post patrem regnasse perita
rerum prodit antiquitas; quem quidam Ingelli sorore editum incerto
opinionis arbitrio perhibent.
[2] Huius actus vetustatis squalore conspersos parum iusta notitia
posteritas apprehendit, extremum dumtaxat prudentiae eius monitum memoria
vindicavit.
[3] Quippe cum supremis fati viribus artaretur, Frothoni et Haraldo filiis
consulturus alterum terris, alterum aquis regia dicione praeesse eamque
potestatis differentiam non diutina usurpatione, sed annua vicissitudine
sortiri iubet.
[4] Ita regnandi inter eos condicione aequata, prior Frotho, maritimarum
rerum regimine potitus, crebris piraticae damnis deformis evasit.
[5] Infortunii causa recentia nautarum coniugia fuere, domesticas tori
voluptates externis militiae laboribus praeferentium.
Dan
7.1.2 (p. 181,13 )
[1] Interiecto tempore natu minor Haraldus
maris dominationem sortitus, vacuum coniugio militem legit, fraternae
frustrationis eventum metuens.
[2] Fortuna delectui respondit; quippe tam gloriosum piratam egit, quam
frater inglorium gesserat.
[3] Quae res fraternam ei invidiam peperit; quin etiam eorum coniuges,
Sygne et Ulvilda, quarum altera Suetiae rege Sywardo, altera Karolo Gothiae
praefecto orta fuerat, crebra nobilitatis contentione rixantes alternos
maritorum solvere convictus.
[4] Quo evenit, ut Haraldus et Frotho, rei familiaris societate convulsa,
communem partientes supellectilem plus muliebris rixae iurgiis quam
fraternae caritatis officiis indulgerent.
Dan
7.1.3 (p. 181,22 )
[1] Sed et Frotho, fratris claritate deformem
se fieri contemptumque sibi strui iudicans, a quodam familiarium occulte
eum interfici iubet, quod quem aetate vinceret, ab eo se virtute superari
videret.
[2] Quo peracto, ne scelus a conscio proderetur, insidiarum ministrum
tacite trucidandum curavit.
[3] Post haec, ut innocentiae sibi fidem pareret notamque sceleris
evitaret, quisnam rerum casus inopina germanum clade sustulerit, latius
investigari praecepit.
[4] Sed neque tot artibus perficere potuit, quo minus eum tacita vulgi
notaret opinio.
[5] A quo postmodum Karolus, quis Haraldum occidisset, rogatus,
dissimulanter ab eo notae rei quaestionem agi respondit.
[6] Quo dicto mortis causam accivit, Frothone exprobratum sibi latenter
parricidium iudicante.
Dan
7.1.4 (p. 181,32 )
[1] Post haec Haraldus et Haldanus Haraldi
filii, ex Sygne Karoli filia suscepti, cum ad necem a patruo quaererentur,
ab eorum tutoribus callidior servandorum pupillorum ratio excogitata est.
[2] Nam truncos luporum ungues subtellibus annectentes contiguum penatibus
suis lutum offusamque nivibus humum crebris decursibus exarare coeperunt,
ferini incessus speciem praebituri.
[3] Post haec trucidatis ancillarum liberis eorumque corporibus frustatim
discerptis, lacera passim membra disiciunt.
[4] Itaque, requisitis adolescentibus nec inventis, fusi reperiuntur artus,
ferarum vestigia demonstrantur, tellus cruore delibuta conspicitur.
[5] Creditum est pueros lupina ingluvie consumptos, nec cuiquam fere de tam
manifesto lacerationis argumento dubitare concessum.
[6] Cuius spectaculi fides pupillis praesidio fuit.
[7] Qui mox a tutoribus cava conclusi ilice, ne ullum vitae eorum indicium
ederetur, diu sub canum specie nutriebantur; latrantum quoque iis vocabula
indita, quo minus latentium opinio vulgaretur.
Dan
7.1.5 (p. 182,11 )
[1] Solus Frotho, mortis eorum fide
repudiata, latebrae locum ex perita augurii femina cognoscere institit.
[2] Cuius carminum tanta vis erat, ut rem quantalibet nodorum consertione
perplexam e longinquo soli sibi conspicuam ad contactum evocare posse
videretur.
[3] Haec Regnonem quendam occulte circa illos educationis officium
peregisse eosque tegendae rei gratia caninis censuisse nominibus astruebat.
[4] Qui cum se inusitata carminum violentia latibulis egestos incantantis
obtutibus admoveri conspicerent, ne tam horrendae coactionis imperio
proderentur, gremium eius accepti a tutoribus auri incussione perfundunt.
[5] Quae, recepto munere, repentina morbi simulatione par exanimi concidit.
[6] Perquirentibus ministris causam tam subiti lapsus, inscrutabilem
filiorum Haraldi fugam exsistere memorabat, quorum eximia vis etiam
atrocissimos carminum temperaret effectus.
[7] Ita parvulo contenta beneficio, maius a rege praestolari praemium passa
non est.
Dan
7.1.6 (p. 182,24 )
[1] Post haec Regno, suam ac pupillorum
opinionem populari sermone crebrescere expertus, in Feoniam utrosque
devexit.
[2] Ubi a Frothone captus adolescentes se custodia prosecutum fatetur
precaturque regem, pupillis, quos patre privaverit, parcat nec se duplici
parricidio obiectare felicitatis loco ducat.
[3] Quo dicto saevitiam eius in ruborem convertit pollicitusque est, si
quid ab iis in patria novaretur, se regi indicia delaturum.
[4] Ita pupillis incolumitate parta, metu liber multos annos confecit.
Dan
7.1.7 (p. 182,31 )
[1] Qui cum adulti Syalandiam petivissent,
ultionem patris ab amicis exsequi iussi, non se ac patruum annua luce
potituros voverunt.
[2] Quo comperto, Regno, pacti memoria concitatus, noctu regiam petit seque
promissae rei indicem venire tacite asserit.
[3] Dormientem tamen ad vigilias evocare passus non est, eo quod Frotho
excitationis suae poenas ferro exigere solitus fuerat.
[4] Tanti quondam regium somnum importuna frustratione perrumpere
existimatum est.
[5] Id Frotho mane ex vigilibus expertus, ut animadvertit Regnonem
insidiarum nuntium attulisse, contracto milite, saevitia fraudem
praecurrere statuit.
[6] Nec aliud Haraldi filiis auxilio quam furoris simulatio fuit.
[7] Nam cum se ex improviso occupari conspicerent, perinde ac furiis acti
lymphantium se more gerere coeperunt.
[8] Quos cum Frotho mente captos putaret, propositum remisit, deforme
existimans ferro petere, qui ferrum in se convertere viderentur.
[9] A quibus proxima nocte incendio consumptus, dignas parricidii poenas
pependit.
[10] Quippe regiam adorti reginam in primis lapideo obruere congestu; igne
deinde penatibus applicato, Frothonem in excisi dudum specus angustias et
opacos cuniculorum recessus obrepere coegerunt.
[11] Ubi dum clausus delitescit, vapore et fumo strangulatus interiit.