link til hjemmesiden - Det Kongelige Bibliotek

Saxo Grammaticus: Gesta Danorum


| Saxo Grammaticus | Gesta Danorum | Liber -1 | Caput -1 | Caput +1 | Liber +1 |

Dan  14.32.1 (p. 453,35 )
[1] Rursum circa autumni principia classe regressus, primam vastandis agris operam dedit, ut, segete consumpta, incolas muniendarum urbium instrumento privaret. [2] Cum ad urbem Arkon sparso militiae genere pervenisset, oppidani fiducia virium portam, quam urbs unicam habebat, egressi, ne virtutem suam intra moenia cohiberent, obviam processerunt. [3] Quos rex, Danis ex consulto cedentibus, longius moenibus amovere conatus, postquam sperato cautiores animadvertit, incursatos urbem repetere coegit. [4] Porta tamen, ne equi iaculis confoderentur, abstinuit.

Dan  14.32.2 (p. 454,3 )
[1] Tunc Sialandensis eques Nicolaus, forma et virtute praecipuus, telo per portam iniecto quendam ex hostibus in aditu resistentibus exanimem prostravit innocuusque, reflexo protinus equo, discessit. [2] Cuius facinus Thorbernus, inter praecipuos Sialandiae equites numerandus, pari audacia, sed dispari fortuna aemulatus, cum unum ex hostibus directa in globum lancea vulnerasset reditumque reflexis habenis tentasset, ita lapide ictus est, ut multus e capite cruor profunderetur. [3] Quamobrem longa corporis debilitate contracta, seram incolumitatem aegre recuperavit. [4] Burisius quoque, dum nobilitatis suae splendorem conspicuis virtutis operibus aequare nititur, simili audaciae genere portae propugnatores adortus, tam asperum saxi ictum capite excepit, ut paene equo exanimis delaberetur. [5] Cui corporis viribus carenti sociorum interventus, ne ab hostibus opprimeretur, auxilio fuit. [6] Quo evenit, ut Rugiani haudquaquam sibi tuto extra moenia dimicaturi viderentur, intra quae tam obstinatam hostium praesentiam experiebantur.

Dan  14.32.3 (p. 454,17 )
[1] Inde ad provinciam Iasmondam tota classe concessum. [2] Absalon, cum et fortitudine et prima rei bellicae peritia vigeret, accedente exercitu primi agminis ducem revertente extremi comitem agere consueverat semperque Danicae iuventutis promptissimos seu praedae seu gloriae studio sodales habebat, rege dumtaxat cum robustiore exercitus parte gravi et composito militiae genere paulatim procedere solito. [3] Itaque pugnandi copia nusquam accepta, magnam regionis partem permensus, tandem equestrem manum praedandi gratia spargi permisit paucosque secum in comitatu residuos habuit.

Dan  14.32.4 (p. 454,25 )
[1] Illic forte nuntio de sociorum conclusione suscepto, quam sine succursu posse effugere negabantur, eorum saluti, quoad milites revocarentur, adesse non distulit neque sibi comitum paucitatem, quo minus conclusos peteret, obstare permisit, sed protinus, primipilo signa attollere iusso, pleno fiduciae spiritu locum, in quo continebantur, accessit eoque festinationis signo perosos praedam equites ad se contraxit. [2] Quem tanta fiducia ceperat, ut plus remedii in celeritate quam in sociis duceret. [3] Cuius adventum Sialandenses, qui intra difficilium locorum angustias artabantur, experti, imminentis auxilii fiducia eos, a quibus obsidebantur, incursare coeperunt, ne periculum aliena virtute propulsare viderentur.

Dan  14.32.5 (p. 454,35 )
[1] Itaque Sclavis partim solido partim aquoso itinere dilabentibus, Eskyllus, animi et generis nobilissimus eques, militaribus armis praegravis, unum ex iis, inermem per palustria loca citato cursu fugientem, pedibus insecutus, illius vestigiis limi mollitie subsidentibus, nec voraginum illuvie nec armorum onere depressus, facilem currendi eventum habuit. [2] Quin etiam occupatum barbarum capite spoliavit ac tunc demum, ne plantis quidem caeno infectis, solidam humum repetiit. [3] Quod factum, religiosa admiratione praedignum, non pedum agilitate, sed divino beneficio editum, potius caelesti miraculo quam humanae virtuti imputare debemus.

Dan  14.32.6 (p. 455,6 )
[1] Post haec, vicis per militum manum undique deflagratis, etiam ad Gorum promontorium longinquae excursationis incendia proferuntur. [2] Tunc se Rugiani contrahendi a Saxonibus auxilii spe fraudatos experti, quattuor obsidibus praebitis, apud Strelam insulam pacem a rege pecunia quaesiverunt.


[Hjem] [English] [Det Danske Sprog- og Litteraturselskab]
© Det Kongelige Bibliotek