Dan
16.7.1 (p. 548,11 )
[1] Autumno domi peracto, duodenis millibus
e Rugia contractis, Tribusanam provinciam dicioni suae parentem peragrat.
[2] Post haec Cyrcipanensium devexam paludem paternae militiae aemulatione
permensus, ad urbem Lubekincam pervenit.
[3] Qua praeterita, cum Diminum petere statuisset, in abundantem potione
vicum incidit, barbaris illic tanta animorum securitate convivantibus, ut
nullum prorsus hostilis adventus formidarent impetum.
[4] Quantam porro gentis illius intemperantiam pacis tempore exstitisse
putemus, quae, ne hoste quidem liminibus imminente, quo minus vires suas
ebrietatis illecebris labefactaret, abstinuit!
Dan
16.7.2 (p. 548,20 )
[1] Itinere deinde nostrorum ad naves
converso, convellendae praedae spargendique passim incendii gratia Danica
manus disicitur, mentem regis longinquae viae dispendiis a petendi Dymini
proposito retrahentibus.
[2] Qui triginta solos sibi comites asservasse contentus, cum ingentem
barbarorum cohortem opimam villam tueri satellite nuntiante cognosset,
Absalonem suo forte vexillo coniunctum dimidio cum praesentium equitum
numero opem sociis laturum dimittit.
[3] Qui imperium amplexatus, obscurandae paucitatis gratia laxius militem
incedere iubet, multitudinis instar confusa agminum specie praebiturus.
[4] Quin etiam vehementius irruptionem edere curae habuit, quo plures
insequi crederentur.
Dan
16.7.3 (p. 548,30 )
[1] Iamque barbarorum, relicta villa, nemus
tenentium manipulos contemplatus, cum se longe viribus inferiorem
animadverteret ideoque sociorum augmentum simulare vellet, complures ex
suis furtim discedere monitos aperte subinde redire iussit idque
saepenumero faciendum curavit.
[2] Igitur auxiliorum incrementa sensim recipere existimatus, non
suppetentibus, qui praedam asportarent, contractas vici opes ingenti pyra
constructa cremavit, flamnis insequendo, quod usui commodare non poterat,
etiam ministris incendii tantae pecuniae consumptionem animi dolore
prosequentibus.
[3] Ea re gesta, ad regem se retulit.
Dan
16.7.4 (p. 548,39 )
[1] Qui propter Lubynam pernoctatione
habita, deletis vicorum reliquiis, lacunam, per quam arduo labore iter
fecerat, ponte a Rugianis consterni curat, eamque nullo paene negotio
remensus, conscensis navibus, in proximum Peno amni portum pervenit.
[2] Ubi diutina ac vehementi tempestate vexatus, Bugiszlavum pacem a se per
legatos petentem repulit, quamquam iam labentibus alimentis expeditionem
remittere cogeretur.