link til hjemmesiden - Det Kongelige Bibliotek

Saxo Grammaticus: Gesta Danorum


| Saxo Grammaticus | Gesta Danorum | Liber -1 | Caput -1 | Caput +1 | Liber +1 |

Dan  1.6.1 (p. 20,34 )
[1] Hic primis adolescentiae temporibus felicissimis naturae incrementis summam virilis aetatis perfectionem sortitus, omisso voluptatis studio, continua armorum meditatione flagrabat, memor se bellicoso patre natum omne vitae tempus spectatis militiae operibus exigere debere.

Dan  1.6.2 (p. 21,1 )
[1] Cuius fortem animum Harthgrepa Wagnhofthi filia amoris sui illecebris emollire conata sedula affirmatione certabat oportere eum primum genialis tori munus suis erogare connubiis, quae infantiae eius exactioris curae fomenta porrexerit primaque subministrarit crepundia. [2] Nec simplici verborum exhortatione contenta carminis quoque modo sic orsa:
                     [3] Quid tibi sic vaga vita fluit?
                     Quid caelebs tua lustra teris,
                     arma sequens, iugulum sitiens?
                     [4] Nec species tua vota trahit;
                     eximia raperis rabie,
                     labilis in Venerem minime.
                     [5] Caedibus atque cruore madens
                     bella toris potiora probas
                     nec stimulis animum recreas.
                     [6] Otia nulla fero subeunt,
                     lusus abest, feritas colitur;
                     nec manus impietate vacat,
                     dum Venerem coluisse piget.
                     [7] Cedat odibilis iste rigor,
                     adveniat pius ille calor
                     et Veneris mihi necte fidem,
                     quae puero tibi prima dedi
                     ubera lactis opemque tuli,
                     officium genetricis agens,
                     usibus officiosa tuis.

Dan  1.6.3 (p. 21,26 )
[1] Quo corporis eius magnitudinem humanis inhabilem amplexibus referente, cuius naturae contextum dubium non esset giganteo germini respondere: [2] 'Non te moveat', inquit, 'insolitus meae granditatis aspectus. [3] Nunc enim contractioris, nunc capacioris, nunc exilis, nunc affluentis substantiae, modo corrugati, modo explicati corporis situm arbitraria mutatione transformo; nunc proceritate caelis invehor, nunc in hominem angustioris habitus condicione componor.' [4] Adhuc haesitante eo fidemque dictis habere cunctante, tale carmen adiecit:
                     [5] Ne paveas nostri, iuvenis, commercia lecti.
                     [6] Corpoream gemina vario ratione figuram
                     et duplicem nervis legem praescribere suevi.
                     [7] Nam sequor alternas diverso schemate formas
                     arbitrio variata meo; nunc sidera cervix
                     aequat et excelso rapitur vicina Tonanti,
                     rursus in humanum ruit inclinata vigorem
                     contiguumque polo caput in tellure refigit.
                     [8] Sic levis in varios transmuto corpora flexus
                     ambiguis conspecta modis: nunc colligit angens
                     stricti membra rigor, nunc gratia corporis alti
                     explicat et summas tribuit contingere nubes;
                     nunc brevitate premor, nunc laxo poplite tendor
                     versilis inque novos converti cerea vultus.
                     [9] Nec me mirari debet, qui Protea novit.
                     [10] Nunc premit effusos, modo clausos exserit artus
                     forma situs incerta sui speciesque biformis,
                     quae nunc extricat, nunc membra revolvit in orbem.
                     [11] Exsero contractos artus tensosque subinde
                     corrugo, vultum formis partita gemellis
                     et sortes complexa duas: maiore feroces
                     territo, concubitus hominum breviore capesso.

Dan  1.6.4 (p. 22,17 )
[1] His assertis Hadingi concubitu potita tanto iuvenis amore flagravit, ut, cum eum revisendae patriae cupidum comperisset, virili more culta prosequi non dubitaret laboribusque eius ac periculis interesse voluptatis loco duceret. [2] Quo comite susceptum iter ingressa penatibus forte pernoctatura succedit, quorum defuncti hospitis funus maestis ducebatur exsequiis. [3] Ubi magicae speculationis officio superum mentem rimari cupiens, diris admodum carminibus ligno insculptis iisdemque linguae defuncti per Hadingum suppositis, hac voce eum horrendum auribus carmen edere coegit:

Dan  1.6.5 (p. 22,25 )
                     [1] Inferis me qui retraxit, exsecrandus oppetat
                     Tartaroque devocati spiritus poenas luat.
                     [2] Quisquis ab inferna sede vocavit
                     me functum fatis exanimemque
                     ac rursum superas egit in auras,
                     sub Styge liventi tristibus umbris
                     persolvat proprio funere poenas.
                     [3] En praeter placitum propositumque
                     quaedam grata parum promere cogor.
                     [4] Ex hac namque pedem sede ferentes
                     angustum nemoris advenietis,
                     passim daemonibus praeda futuri.
                     [5] Tunc quae nostra chao fata reduxit
                     et dedit hoc rursum visere lumen
                     mire corporeis nexibus indens
                     Manes elicitos sollicitando,
                     quod nisa est temere, flebit acerbe.
                     [6] Inferis me qui retraxit, exsecrandus oppetat
                     Tartaroque devocati spiritus poenas luat.
                     [7] Nam cum monstrigeni turbinis atra lues
                     intima conatu presserit exta gravi
                     atque manus vi vos verrerit, ungue fero
                     artubus avulsis corpora rapta secans,
                     tunc, Hadinge, tibi vita superstes erit,
                     nec rapient Manes infera regna tuos,
                     nec gravis in Stygias spiritus ibit aquas.
                     [8] Femina sed nostros crimine pressa suo
                     placabit cineres, ipsa futura cinis,
                     quae miseris umbris huc remeare dedit.
                     [9] Inferis me qui retraxit, exsecrandus oppetat
                     Tartaroque devocati spiritus poenas luat.

Dan  1.6.6 (p. 23,18 )
[1] Igitur cum apud praedictum nemus compacto ramalibus tecto noctem agerent, inusitatae granditatis manus domicilium penitus pererrare conspecta. [2] Quo monstro territus Hadingus nutricis opem implorat. [3] Tunc Harthgrepa artus explicans ac magno se turgore distendens manum artius apprehensam alumno praebuit abscindendam. [4] Ex cuius taeterrimis vulneribus plus tabi quam cruoris manavit. [5] Cuius facti postmodum ab originis suae consortibus laniata poenas pependit; neque illi aut naturae condicio aut corporis magnitudo, quo minus infestos hostium ungues experiretur, opitulata est.

Dan  1.6.7 (p. 23,26 )
[1] Spoliatum nutrice Hadingum grandaevus forte quidam, altero orbus oculo, solitarium miseratus Lisero cuidam piratae sollemni pactionis iure conciliat. [2] Siquidem icturi foedus veteres vestigia sua mutui sanguinis aspersione perfundere consueverant, amicitiarum pignus alterni cruoris commercio firmaturi. [3] Quo pacto Liserus et Hadingus artissimis societatis vinculis colligati Lokero, Curetum tyranno, bellum denuntiant. [4] Quibus superatis, fugientem Hadingum praedictus senex ad penates suos equo devehendum curavit ibique suavissimae cuiusdam potionis beneficio recreatum vegetiori corporis firmitate constaturum praedixit. [5] Cuius augurii monitum huiusmodi carmine probavit:

Dan  1.6.8 (p. 23,36 )
                     [1] Hinc te tendentem gressus profugum ratus hostis
                     impetet, ut teneat vinclis faucisque ferinae
                     obiectet depascendum laniatibus: at tu
                     custodes variis rerum narratibus imple,
                     cumque sopor dapibus functos exceperit altus,
                     iniectos nexus et vincula dira relide.
                     [2] Inde pedem referens, ubi se mora parvula fundet,
                     viribus in rabidum totis assurge leonem,
                     qui captivorum iactare cadavera suevit,
                     inque truces armos validis conare lacertis
                     et cordis fibras ferro rimare patenti.
                     [3] Protinus admissa vapidum cape fauce cruorem
                     corporeamque dapem mordacibus attere malis.
                     [4] Tunc nova vis membris aderit, tunc robora nervis
                     succedent inopina tuis solidique vigoris
                     congeries penitus nervosos illinet artus.
                     [5] Ipse struam votis aditum famulosque sopore
                     conficiam et lenta stertentes nocte tenebo.

Dan  1.6.9 (p. 24,17 )
[1] Et cum dicto relatum equo iuvenem pristino loco restituit. [2] Tunc Hadingus amiculi eius rimas, sub quo trepidus delitebat, per summam rerum admirationem visus perspicuitate traiciens animadvertit equinis freta patere vestigiis, prohibitusque rei inconcessae captare conspectum plenos stuporis oculos a terribili itinerum suorum contemplatione deflexit.

Dan  1.6.10 (p. 24,22 )
[1] Qui cum a Lokero captus omnem praedictionis eventum certissimis rerum experimentis circa se peractum sensisset, Handwanum, Hellesponti regem, apud Dunam urbem invictis murorum praesidiis vallatum moenibusque, non acie resistentem bello pertentat. [2] Quorum fastigio oppugnationis aditum prohibente, diversi generis aves loci illius domiciliis assuetas per aucupii peritos prendi iussit earumque pennis accensos igne fungos suffigi curavit; quae propria nidorum hospitia repetentes urbem incendio complevere. [3] Cuius exstinguendi gratia concurrentibus oppidanis, vacuas defensoribus portas reliquerunt. [4] Adortus Handwanum cepit eique redemptionis nomine corpus suum auro rependendi potestatem fecit, cumque hostem tollere liceret, spiritu donare maluit: adeo saevitiam clementia temperabat.

Dan  1.6.11 (p. 24,33 )
[1] Post haec, multo Orientalium robore debellato, Suetiam reversus Suibdagerum apud Gutlandiam ingenti classe obvium pugna adortus oppressit sicque non solum exterorum manubiis, verum etiam paternae fraternaeque vindictae trophaeis ad eminentem claritatis gradum provectus exsilio regnum mutavit, cui patriam non ante repetere quam regere contigit.


[Hjem] [English] [Det Danske Sprog- og Litteraturselskab]
© Det Kongelige Bibliotek