Dan
8.12.1 (p. 236,13 )
[1] Ea tempestate per summam caeli
intemperantiam agrorum ubertate corrupta, ingens annonae caritas incidit.
[2] Cumque oborta victualium raritate gravis plebem inedia laceraret, rex,
quonam modo temporis difficultati succurreret, anxius, cum aliquanto
maiorem bibulorum quam edacium impensam animadverteret, frugalitatem populo
intulit.
[3] Conviviorum usum abrogans, ne qua ex fruge potio pararetur, edixit,
acerbitatem famis superflui haustus interdicto pellendam atque a siti
abundantiam esus mutuandam existimans.
Dan
8.12.2 (p. 236,21 )
[1] Tunc quidam petulantioris gulae,
proscriptam bibendi consuetudinem deflens, altum calliditatis genus
complexus, novam voluptati licentiam reperit ac publicam continentiae legem
privata intemperantia solvit, deliciarum usum a ridiculi operis acumine
mutuatus.
[2] Vetiti enim liquoris gustu minutim liguriendo usus, desiderium
ebrietatis explevit.
[3] Quamobrem conventus a rege, integerrimum se frugalitatis observatorem
asseruit, utpote aviditatem haustus moderatae sumptionis ingenio
castigantem, affixamque sibi culpam sorbitionis titulo tueri perseveravit.
[4] Denique, adiecto minarum terrore, non modo bibere, verum etiam
pitissare prohibitus, consuetudini tamen imperare non potuit.
[5] Ut enim tamquam licite illicitis frueretur nec gulam alieno subiectam
haberet imperio, madefactis potione crustulis, capace liquoris offula
vescebatur cupitamque crapulam lento gustu provexit, interdictum satietatis
modum haud secus ac licitum consecutus.
[6] Adeo pertinacissima gulae rabies, salutem pro luxu devovens nec regia
quidem comminatione deterrita, ad omne periculum spernendum temerarium
solidaverat appetitum.
Dan
8.12.3 (p. 236,36 )
[1] Secundo quoque perinde ac violatae
constitutionis reus convenitur a rege.
[2] Sed ne tunc quidem facti defensionem abiecit, nequaquam a se regalibus
institutis obviam itum esse contendens aut decretam edicto continentiam
suis profanatam illecebris, praesertim cum lata frugalitatis lex ita
parsimoniae formam tradiderit, ut potandi magis quam edendi liquoris
facultas inhibita videretur.
[3] Tum rex obtestans deos per communem iurare salutem tale quid deinceps
audentem capitaliter esse plexurum.
[4] Ille mortem temperantia leviorem vitamque quam luxum deponere
tolerabilius ratus, rursum aquis excoquit frugem, detostoque liquore, cum
se nullam ulterius excusandae cupiditatis defensionem obiecturum speraret,
palam potioni indulgendo ad calicum usum libera se fronte convertit,
astuque in audaciam verso, regiam animadversionem opperiri quam frugi fieri
maluit.
Dan
8.12.4 (p. 237,9 )
[1] Interrogante ergo rege, cur toties rei
interdictae licentiam usurpasset: 'Desiderium hoc', inquit, 'rex, non tam
aviditas mea quam habita in te benevolentia peperit; funeribus enim regiis
inferias convivio persolvendas memineram.
[2] Itaque ne epulum, quo tuae peragantur exsequiae, ob fermenti inopiam
sollemni potionis usu careat, industria potius quam ingluvie ductus
prohibiti liquoris temperamento providi.
[3] Te autem ante alios inedia periturum prioremque busto opus habiturum
non ambigo, cum ob hoc inusitatam parcitatis legem tuleris, quod defuturam
tibi primum alimoniam verearis.
[4] Tibi quippe, non aliis consulendo novum avaritiae auctorem agere
sustines.'
[5] Tam urbana hominis cavillatio iram regis in ruborem convertit.
[6] Qui cum publicae salutis decretum in ludibrium sui recidisse
conspiceret, omisso communis utilitatis consilio, revocavit edictum
sententiamque solvere quam civium offensam contrahere maluit.