link til hjemmesiden - Det Kongelige Bibliotek

Saxo Grammaticus: Gesta Danorum


| Saxo Grammaticus | Gesta Danorum | Liber -1 | Caput -1 | Caput +1 | Liber +1 |

Dan  8.12.1 (p. 236,13 )
[1] Ea tempestate per summam caeli intemperantiam agrorum ubertate corrupta, ingens annonae caritas incidit. [2] Cumque oborta victualium raritate gravis plebem inedia laceraret, rex, quonam modo temporis difficultati succurreret, anxius, cum aliquanto maiorem bibulorum quam edacium impensam animadverteret, frugalitatem populo intulit. [3] Conviviorum usum abrogans, ne qua ex fruge potio pararetur, edixit, acerbitatem famis superflui haustus interdicto pellendam atque a siti abundantiam esus mutuandam existimans.

Dan  8.12.2 (p. 236,21 )
[1] Tunc quidam petulantioris gulae, proscriptam bibendi consuetudinem deflens, altum calliditatis genus complexus, novam voluptati licentiam reperit ac publicam continentiae legem privata intemperantia solvit, deliciarum usum a ridiculi operis acumine mutuatus. [2] Vetiti enim liquoris gustu minutim liguriendo usus, desiderium ebrietatis explevit. [3] Quamobrem conventus a rege, integerrimum se frugalitatis observatorem asseruit, utpote aviditatem haustus moderatae sumptionis ingenio castigantem, affixamque sibi culpam sorbitionis titulo tueri perseveravit. [4] Denique, adiecto minarum terrore, non modo bibere, verum etiam pitissare prohibitus, consuetudini tamen imperare non potuit. [5] Ut enim tamquam licite illicitis frueretur nec gulam alieno subiectam haberet imperio, madefactis potione crustulis, capace liquoris offula vescebatur cupitamque crapulam lento gustu provexit, interdictum satietatis modum haud secus ac licitum consecutus. [6] Adeo pertinacissima gulae rabies, salutem pro luxu devovens nec regia quidem comminatione deterrita, ad omne periculum spernendum temerarium solidaverat appetitum.

Dan  8.12.3 (p. 236,36 )
[1] Secundo quoque perinde ac violatae constitutionis reus convenitur a rege. [2] Sed ne tunc quidem facti defensionem abiecit, nequaquam a se regalibus institutis obviam itum esse contendens aut decretam edicto continentiam suis profanatam illecebris, praesertim cum lata frugalitatis lex ita parsimoniae formam tradiderit, ut potandi magis quam edendi liquoris facultas inhibita videretur. [3] Tum rex obtestans deos per communem iurare salutem tale quid deinceps audentem capitaliter esse plexurum. [4] Ille mortem temperantia leviorem vitamque quam luxum deponere tolerabilius ratus, rursum aquis excoquit frugem, detostoque liquore, cum se nullam ulterius excusandae cupiditatis defensionem obiecturum speraret, palam potioni indulgendo ad calicum usum libera se fronte convertit, astuque in audaciam verso, regiam animadversionem opperiri quam frugi fieri maluit.

Dan  8.12.4 (p. 237,9 )
[1] Interrogante ergo rege, cur toties rei interdictae licentiam usurpasset: 'Desiderium hoc', inquit, 'rex, non tam aviditas mea quam habita in te benevolentia peperit; funeribus enim regiis inferias convivio persolvendas memineram. [2] Itaque ne epulum, quo tuae peragantur exsequiae, ob fermenti inopiam sollemni potionis usu careat, industria potius quam ingluvie ductus prohibiti liquoris temperamento providi. [3] Te autem ante alios inedia periturum prioremque busto opus habiturum non ambigo, cum ob hoc inusitatam parcitatis legem tuleris, quod defuturam tibi primum alimoniam verearis. [4] Tibi quippe, non aliis consulendo novum avaritiae auctorem agere sustines.' [5] Tam urbana hominis cavillatio iram regis in ruborem convertit. [6] Qui cum publicae salutis decretum in ludibrium sui recidisse conspiceret, omisso communis utilitatis consilio, revocavit edictum sententiamque solvere quam civium offensam contrahere maluit.


[Hjem] [English] [Det Danske Sprog- og Litteraturselskab]
© Det Kongelige Bibliotek