Dan
16.2.1 (p. 539,9 )
[1] Interea Kanutus, excitati in Scania belli
nuntio Fyoniam e Iutia petere coactus, Esbernum, ab Absalone fratre
nuntiandae regiarum partium victoriae gratia transmissum, obvium accipit.
[2] Cuius inopinato occursu tristia afferri ratus, haerente animo
deiectoque vultu quicquam ex eo cognoscere verebatur.
[3] Postmodum non solum eiusdem plena hilaritatis fronte meliora sperare
iussus, verum etiam iucunda ac libenti narratione se suorum victoria
doctus, in Scaniam ovans processit.
Dan
16.2.2 (p. 539,16 )
[1] Ac primum eius provinciam Frostam
rapinae et incendio opportunam exhibuit vastassetque, ni Absalonis erga
illam studium gerentis interventu prohiberetur.
[2] Quo mediante effectum est, ut ab iis, qui regem Haraldica factione
deliquerant, aera tantum poenae nomine exigerentur.
[3] O immensam clementiam, cuius beneficio hominibus evidenter noxiis
maximi facinoris culpam parvulo censu redimere licuit!
[4] Quo exemplo ceteri ad spem veniae erecti, mitissima Absalonis opera
parem regis mansuetudinem experti sunt.
[5] Egregium tunc Kanutus moderati animi specimen dedit, cum ultionem, quam
universorum crimen meruit, unius amici precibus donavit.