Dan
10.10.1 (p. 279,36 )
[1] Nec tamen erga desertorem sacrorum
principem divinae correptionis aculei quieverunt; nam Suetiam quoque
Danorum rebus infestam fecere.
[2] Cuius rex Ericus, agnomen a victoriis mutuatus, per Haraldum iam pridem
latam Styrbiorno adversus Sueones opem memoriae subiciens, perquam graviter
in Suenonis caput exarsit, utque sui vindictam perageret, exercitum in
Daniam traiecit, expugnatione filii parentis noxam pensare cupiens.
[3] Quamquam enim eum artiore materni sanguinis nexu contingeret, iram
tamen affinitati praetulit, eo quidem fidentius, quod Suenonis fortunam
saepius aegram atque fractam ac crebris detrimentorum incursibus
lacessitam, suam iugiter in summo felicitatis cardine versatam noverat.
Dan
10.10.2 (p. 280,9 )
[1] A quo Sueno bello Scanico victus,
relicta excellentis pulchritudinis filia Thira, aviae nomen referente (quae
qua matre orta fuerit, ignoro), Olavum Trugonis filium, Norvagiae regimen
gerentem, exsilio petivit, eo quidem ampliore spe, quod patrem eius iam
pridem regno exactum Haraldi succursu restitutionem impetrasse meminerat.
[2] Is quamquam regio nondum titulo censeretur, regiis tamen partibus pleno
procurationis officio fungebatur.
[3] Quo beneficio quamquam obligatus esset Olavus, nihilo minus debitam
patris eius meritis gratiam referre neglegens, profugum ac supplicem
sprevit omniaque momenta petitae opis abnegans nullum paene misero
suffragium praebuit.
[4] Neque enim exsuli succurrit nec aspernatur illum a se repelli, a cuius
parente suus patriae redditus fuerat.
Dan
10.10.3 (p. 280,20 )
[1] Cuius repulsae Sueno contumelia
suggillatus, ad Anglorum praesidia convolavit.
[2] Quorum rex Ethuardus, aetate admodum tenera, auxilii petitorem
ambitionis nota perculit, existimans non tam opem a profugo peti quam
exsilii simulatione regnum a callido repeti, fortunaeque inopiam argumentum
astutiae reputans, obseratis exsulem auribus aversatus est.
[3] Adeo paterna felicitas suspectam nati miseriam fecerat.
[4] Ita maligni animi ducibus spes suas precesque frustrantibus, in Scotiam
profectus, clementiam, quam in aliquanto mitiore gente non reperit, apud
efferata barbarorum ingenia sensit.
[5] Adeo enim volubilis fortunae varii atque ancipites motus exsistere
consueverunt, ut interdum humana mens, ubi speratis fallitur, insperata
facilius assequatur.