link til hjemmesiden - Det Kongelige Bibliotek

Saxo Grammaticus: Gesta Danorum


| Saxo Grammaticus | Gesta Danorum | Liber -1 | Caput -1 | Caput +1 | Liber +1 |

Dan  7.6.1 (p. 190,26 )
[1] Post haec Sywaldo filius Sygarus succedit, cui filii Sywaldus, Alf et Algerus fuere filiaque Sygne. [2] E quibus Alf, ceteris animo formaque praestantior, piraticis incumbebat officiis. [3] Cuius etiam insignem candore caesariem tantus comae decor asperserat, ut argenteo crine nitere putaretur. [4] Eodem tempore Gothorum rex Sywardus filios habuisse fertur Wemundum et Ostenum filiamque Alvildam, quae tantam verecundiae fidem ab ipsis propemodum incunabilis praeferebat, ut os peplo iugiter obnuptum haberet, quo minus formam suam alienae libidinis irritamentum efficeret. [5] Huic pater in artam admodum custodiam relegatae viperam anguemque educandos commisit, pudicitiam eius adultorum tandem reptilium custodia vallaturus. [6] Neque enim facile thalamus investigari poterat, quem tanti discriminis pessulus obserabat. [7] Statuit etiam, ut, si quis eius aditum frustra tentasset, protinus amputandum caput paloque refigendum praeberet. [8] Ita adnexus petulantiae metus concitata iuvenum ingenia castigabat.

Dan  7.6.2 (p. 191,1 )
[1] Tunc Alf, Sygari filius, rem hoc illustrius quo periculosius tentandam existimans, proci titulum professus, animalia propter virginis conclave excubantia debellare iubetur, quod edicti ratione eorum victori virgineus deberetur amplexus. [2] Quorum ut acrius adversum se rabiem excitaret, cruenta corpus pelle contexit. [3] Qua succinctus, mox ut saepti valvas subiit, torridam chalybem forcipe comprehensam hiantis viperae faucibus immersit eamque exanimem prostravit. [4] Anguem deinde sinuosa volubilitate prolapsum inter medios rictus telum iaculatus absumpsit. [5] Cumque pacti condicione connexum victoriae pignus expeteret, refert Siwardus hunc sibi generum acceptari, in quem filia solidum optionis arbitrium contulisset.

Dan  7.6.3 (p. 191,11 )
[1] Cumque sola puellae mater proci votum difficulter exciperet, mentem filiae secreto perlustrat alloquio. [2] Qua procum impensius ob nitorem laudante, conviciis eam acrius lacerat, quod, elisis pudicitiae nervis, specierum illecebra caperetur, omissaque virtutis censura, adulantibus formae blanditiis lascivae mentis intuitum exhiberet.

Dan  7.6.4 (p. 191,16 )
[1] Ita Alvilda ad Danici iuvenis contemptum adducta, virili veste femineam permutavit atque ex pudica admodum puella ferocem piratam agere coepit. [2] Compluribus quoque eiusdem voti puellis in commilitium ascitis, eo forte loci pervenit, ubi piratarum agmen amissi bello ducis interitum deplorabat. [3] A quibus ob formae pulchritudinem piraticae princeps creata, maiores muliebri virtute res edidit.

Dan  7.6.5 (p. 191,22 )
[1] Quam Alf crebris navigationis laboribus insectari conatus, in Blacmannorum forte classem hieme incidit. [2] Quo tempore, densatis aquarum coactibus, tanta glaciei moles naves corripuit, ut iis nulla remigandi vis processum struere potuisset. [3] Cumque frigoris diuturnitas tutiorem conclusis sponderet incessum, iubet Alf suos concretum pelagi sinum caligatis tentare vestigiis, calceorum lubricitate deposita glaciale planum firmius percursuros. [4] Quos Blacmanni succincta pedem agilitate fugae consulere rati, inita cum iis pugna, vacillantibus nimirum incessere vestigiis, utpote quorum ancipites gradus subiectum plantis lubricum impellebat. [5] Dani vero crustatum algore pelagus passu tutiore permensi, infirmos hostium elisere progressus.

Dan  7.6.6 (p. 191,32 )
[1] Quibus devictis, navigationem in Finniam vertunt. [2] Ubi contractiorem forte sinum ingressi, missis, qui rerum habitum explorarent, paucis navibus portum occupari cognoscunt. [3] Alvilda quippe easdem faucium angustias prior classe petiverat. [4] Quae cum ignotas eminus puppes adesse conspiceret, praepeti remigio velox in eorum defertur occursum, irrumpere hostem quam opperiri satius iudicans. [5] Tunc Alf, prohibentibus sociis plures naves paucioribus attentari, indignum respondit, ut Alvildae quis perferat paucarum puppium obiectu procursus sui studia deturbari, praefatus parvae rei momento magnorum operum titulos respergendos non esse. [6] Nec parva Danis admiratio fuit, unde hostium corporibus talis formae decor tantaque membrorum aptitudo suppeteret.

Dan  7.6.7 (p. 192,3 )
[1] Ut ergo navalem committere pugnam coeperunt, Alf iuvenis Alvildae proram insiliens in puppim usque, facta resistentium strage, progreditur. [2] Cuius comes Borcarus, decussa Alvildae galea mentique eius levitate conspecta, animadvertit osculis, non armis agendum esse, telorumque rigore deposito blandioribus hostem officiis attrectandam. [3] Igitur Alf, quam terra marique, tot obstantibus periculis, indefesso labore quaesierat, supra spem offerri gavisus, cupidius apprehensam virilem cultum in muliebrem convertere coegit; ex qua postmodum filiam Guritham procreavit. [4] Sed et Borcarus Alvildae comitem, Gro nomine, matrimonio complexus filium ex ea Haraldum suscepit.

Dan  7.6.8 (p. 192,12 )
[1] Et ne quis hunc bellis sexum insudasse miretur, quaedam de talium feminarum condicione et moribus compendio modicae digressionis expediam. [2] Fuere quondam apud Danos feminae, quae formam suam in virilem habitum convertentes omnia paene temporum momenta ad excolendam militiam conferebant, ne virtutis nervos luxuriae contagione hebetari paterentur. [3] Siquidem delicatum vivendi genus perosae corpus animumque patientia ac labore durare solebant totamque femineae levitatis mollitiem abdicantes muliebre ingenium virili uti saevitia cogebant. [4] Sed et tanta cura rei militaris notitiam captabant, ut feminas exuisse quivis putaret. [5] Praecipue vero, quibus aut ingenii vigor aut decora corporum proceritas erat, id vitae genus incedere consueverant. [6] Hae ergo, perinde ac nativae condicionis immemores rigoremque blanditiis anteferentes, bella pro basiis intentabant sanguinemque, non oscula delibantes armorum potius quam amorum officia frequentabant manusque, quas in telas aptare debuerant, telorum obsequiis exhibebant, ut iam non lecto, sed leto studentes spiculis appeterent, quos mulcere specie potuissent. [7] Nunc a deverticulo propositum repetam.


[Hjem] [English] [Det Danske Sprog- og Litteraturselskab]
© Det Kongelige Bibliotek