Dan
5.6.0 (p. 128,36 )
[1] Interea Gøtarus sumendi de Erico
supplicii gratia pugnae exercitum comparat.
[2] E contrario Frotho cum magno classis apparatu Norvagiam petit.
[3] Cum ad insulam Rennesø pariter appulissent, Gøtarus
Frothoniani nominis magnitudine territus pacem per legatos efflagitat.
[4] Ad quos Ericus: 'Inverecundus,' ait, 'est latro, qui prior concordiam
quaerit aut bonis communicare praesumit.
[5] Qui enim obtinere gestit, obniti debet; ictus ictui opponendus est
livorque livore pellendus.'
[6] Cumque hoc dictum Gøtarus attentis eminus auribus excepisset,
quam poterat clara voce: 'Ita', inquit, 'quisque virturi militat, prout
beneficii meminit.'
[7] Cui Ericus: 'Beneficentiam tuam reddito tibi consilio repensavi.'
[8] Quo sermone egregios monitus omni donorum genere praestantiores
indicabat.
[9] Et ut Gøtarum accepti consilii ingratum ostenderet: 'Quando
coniugem mihi,' inquit, 'cum vita adimere cupiebas, melioris exempli
speciem lacerasti.
[10] Solum inter nos ferrum decernendi ius obtinet.'
[11] Post haec Gøtarus parum prospera congressione Danorum classem
adortus occiditur.
[12] Cuius regnum Rollerus beneficii nomine postmodum a Frothone suscepit,
quod septeno provinciarum numero tendebatur.
[13] Eundem quoque Ericus collata sibi quondam a Gøtaro provincia
muneratus est.
[14] His gestis Frotho per summam ac securam pacem triennium gessit.