link til hjemmesiden - Det Kongelige Bibliotek

Saxo Grammaticus: Gesta Danorum


| Saxo Grammaticus | Gesta Danorum | Liber -1 | Caput -1 | Caput +1 | Liber +1 |

Dan  16.6.1 (p. 545,39 )
[1] Sed novae frugis accessio labentibus hostium alimentis opitulata est, iisdem ex regiae profectionis cunctatione instruendorum frumento vicorum perquam utile sibi laxamentum sumentibus. [2] Huius expeditionis opinione perciti Walogastenses profundiora Peni amnis loca crebro lapide complent, moenium suorum aditum navigiis negaturi. [3] Quos Absalon iisdem alvei locis egerere cupiens, trahendae secum iuventutis gratia corpus aquis immergere non dubitavit easque lapidibus vacuefaciendo, quantum transmittendae classi satis erat, ad patientem navigationis habitum perduxit, quamquam oppidani machinas suas tali temperamento librassent, ut eadem amnis spatia certis ictibus destinarent. [4] Quibus obstaculis transitu vacuefacto, facilem sociis petendae circumsidendaeque urbis aditum struxit.

Dan  16.6.2 (p. 546,10 )
[1] Obsidione coepta, defixi sub aquis stipites, quorum frequentia oppidum erat vallatum, navigia propius appellere passi non sunt. [2] Hanc oppugnationis difficultatem Danorum iuvenes virtute superare cupientes, non temperavere sibi, quo minus, navigiis a profundo remotis, pedibus in aquam descenderent vadaque gradu lustrarent. [3] Contra oppidani in subiectos comminus tela iacere navigiaque tormentis procul incessere coeperunt; quorum eximios iactus eludere quam excipere satius existimares. [4] Anceps incertumque vitatu periculum erat, praegrandibus saxis in consertas puppes cadentibus; in fuga ac declinatione cautoque corporis motu magis quam in ulla armorum ope frustrandorum ictuum remedium ducebatur.

Dan  16.6.3 (p. 546,20 )
[1] Absalon, medio tenus navigii progressus, egesta tormentis robora crebra corporis declinatione fallebat. [2] Quem barbarus, forte praesidio egressus, postquam ex clipei notis agnitum habuit, tormentorum praesidibus manu significavit, ut eum impeterent. [3] Igitur interrogatus a quodam, an perspectum haberet, qualiter ipsum barbarus denotaret, curam sui illius animo insitam respondit, eodem ludibrio hostem et monitorem excipiendo. [4] Intrepidi animi dixerim in medio salutis discrimine pericula sua iocoso dicto prosequi voluisse. [5] Adeo certissimum fortitudinis et constantiae experimentum necessitas tribuit.

Dan  16.6.4 (p. 546,28 )
[1] Expugnatione non procedente, nova adoriendae urbis ratio auctore Esberno excogitata est: siquidem inusitatae magnitudinis navigium, variis ignis nutrimentis completum, solo ventorum remigio opportunis incendio moenibus adigendum curabant. [2] Quod, latenti in undis stipiti illisum, sine ulla oppidanorum iactura propriae materiae discrimine conflagravit. [3] Ita exigui ligni impedimento spes ingentis victoriae subruta est, hostiumque salus parvulo fortunae momento ab imminente exitio protecta.

Dan  16.6.5 (p. 546,35 )
[1] Post haec Bugiszlavus, in dedecorum suorum ultionem dolos mente scrutatus, Absalonis colloquium simulata pacis affectatione per legatos poscendo cum ingenti equitatu destinatum conventui locum petivit. [2] Quem binis obviam sibi navigiis venientem, ut continentem ascenderet, obsecravit, commodius in tentorio quam navi colloquendum praefatus. [3] Obsequentem illum navigioque excedere volentem Erlingus quidam, illustri inter Noricos loco natus, horridioris somnii narratione retinuit, haud dubie fraudem sensurum, si salutem suam hostibus crederet, auguratus. [4] Cuius vocem Absalon, perinde ac divinitus sibi dati indicii miraculum veneratus, vocanti se Bugiszlavo minorem a maiore peti non oportere perhibuit, pontificem duci dignitate praestare asseverando. [5] Ita hosti impotentiam obiciendo fraudis materiam ademit. [6] Ille stricta navis spatia causatus, repentino discessu fallaciam detexit. [7] Nam qui alias ultro navigium Absalonis ingredi consuevit, nunc eius aditum perinde ac fatale sibi domicilium, conscientiae malignitate confusus, exhorruit. [8] Gavisus Absalon, quod salutem suam somnio quam hosti credere praeoptasset, ad classem se recepit.

Dan  16.6.6 (p. 547,11 )
[1] Igitur cum exercitus noster, communem agrorum vastationem unius urbis excidio anteponens, exhauriendae provinciae consilium cepisset inque pontis pertranseundi angustiis haererent, crebris oppidanorum myoparonibus incessuntur. [2] Qui mox sagittariorum ab Absalone regeque missorum opera deturbati, infestandae commodius classis gratia continenti se tradunt, nostrosque clamore non minus quam iaculis insecuti, per summam ignaviae exprobrationem perinde ac victis insultare coeperunt. [3] Quo viso, reliqui ex oppidanis, passim correptis scaphis, moenibus etiam, quae tuebantur, desertis, in ripam se conferunt, relicta a Danis tabernacula praedaturi. [4] Neque enim regios equites, navium transitum in terra opperientes, fumus tabernaculorum, quae Dani discedentes cremarant, incendio ortus, ab ipsis discerni patiebatur. [5] A quibus cum inopinati attonitique incursarentur, pars in scaphas refugit, pars armis in ripa aut aquis in amne exitium habuit. [6] Natantes a sagittariis interfecti, navigantes eversi iustas irrisis a se Danis poenas luerunt. [7] Ita Walogastenses, paulo ante falsis nostrorum opprobriis exsultantes, nunc civium in conspectu suo necatorum miseranda fata luctu prosequebantur.

Dan  16.6.7 (p. 547,27 )
[1] Quod Oznenses fama experti, suburbanos penates ocius cremandos curant, ne iisdem hostes ad moenium suorum incendium uterentur. [2] Igitur dum ultro se tectis spoliant, ingens urbi suae tutamentum conciliant, quo domibus tenuiores, hoc moenibus tutiores effecti. [3] Rus regi rapinae exstitit. [4] Cuius sententia Absalon Iulinensium finium arciumque Zuinensium expugnationem peragere iussus, Esbernum fratrem Zuinam cum commissae sibi classis parte praemittit, aut arces ipsas, si fors sineret, capturum aut earum custodibus, quoad se Iulino reverti contigisset, fugam interclusurum. [5] Quarum ianuae venienti Esberno vacuae patuere, propugnatoribus nimirum adventum hostium furtivo discessu praecurrentibus. [6] Ambae itaque incendio datae Qua de re Absalon, Iulinensium rebus absumptis, non solum longinqui fumi contemplatione, verum etiam sociorum inde revertentium affirmatione certior factus, ad regem revertit, laetatus se magna curarum parte fraterna opera liberatum.

Dan  16.6.8 (p. 548,1 )
[1] Rex, vicos necessariis usibus abundantes captu difficiles fore vacuosque tantum a se penates exuri conspiciens, remeare constituit, qui nunc desertos inopesque lares adortus fuerat, exacto messis tempore referta copiis horrea consumpturus. [2] Cumque, non minus capiendarum urbium difficultate quam vacuarum aedium incendio fatigatus, Zuinam amnem abducendae expeditionis gratia petivisset, exustarum arcium reliquias solo aequari iussit et, ut omnia earundem munimenta demoliretur, etiam lapides fundamentis egestos in profundum iactandos curavit, quamquam iidem recenti adhuc incendio torridi vix se manu contingi paterentur. [3] Cuius laboris idem atque expeditionis finis exstitit.


[Hjem] [English] [Det Danske Sprog- og Litteraturselskab]
© Det Kongelige Bibliotek