link til hjemmesiden - Det Kongelige Bibliotek

Saxo Grammaticus: Gesta Danorum


| Saxo Grammaticus | Gesta Danorum | Liber -1 | Caput -1 | Caput +1 | Liber +1 |

Dan  14.31.1 (p. 452,16 )
[1] Postmodum Rugianis, recepta per Henricum fiducia, palam adversum Danos inimicitias profitentibus, rex, non minorem in amico perfidiam quam in hostibus levitatem expertus, Arkon provinciam verna expeditione petitam incendio populatus est. [2] Inde ad portum Por ab incolis vocitatum cursum direxit. [3] Siquidem, ne cum universis Rugianis manum acie consereret, separatim eos attentandos existimans, Absalonem nocturna navigatione Ziudram praecedere iubet Quem ut continuo subsequeretur, curiose discessionis eius tempus a vigilibus observari praecepit. [4] Quibus somni delicias imperio praeferentibus, Absalon, absque regio comitatu progressus, non solum Zyudram, sed etiam agros vicosque ei confines partim igni partim ferro vastavit.

Dan  14.31.2 (p. 452,27 )
[1] Cuius equites duo, contentione prius habita, uter audacia praestaret, cum ad militarem operam edendam fortitudinis aemulatione pari impetu raperentur hostesque cuidam forte stagno adactos cymbis fugam petere animadverterent, plus iis persequendis quam suis periculis dispiciendis intenti, ne alter alterum virtute forte praecurreret, ambo cum contemptu spiritus stimulatos calcaribus equos in profundum egerunt, armorum haud memores, quorum obruti pondere perierunt. [2] Ita temeritatis vindex elementum viris gloriae quam salutis studiosioribus, in exitium suum ruentibus, fatum pariter ac tumulum ministravit.

Dan  14.31.3 (p. 452,36 )
[1] Interea Absalon provinciam rapinis pariter incendiisque permensus, cum ingentem praedam et opima spolia referendo naves repetere statuisset, magnam hostium manum subsequi conspicatus, ultra bina vada admodum transitu difficilia de industria cedere voluit, ut eos, formidinis simulatione protractos locorumque tandem difficultatibus implicatos, opprimeret. [2] Quorum primum Sclavi libero intinere transgressi, circa reliquum redeundi diffidentia constiterunt. [3] Eodem fere momenti spatio duo pedites Sialandenses, ingentem praedae fascem gestantes, errore locorum in ipsum paene Sclavorum exercitum inciderunt. [4] Qui cum a duobus eorum equitibus appeterentur, quamquam tuto vadum transgredi poterant, ne recessum per ignaviam quaerere viderentur, hostibus resistere quam socios accedere maluerunt, deforme existimantes ab iis, quos numero aequarent, audacia superari. [5] Itaque, quo magis expeditos se redderent, presso vestigio proiectoque fasce, enses destringunt. [6] Quorum constantiae et virtuti fortuna debitam incolumitatem concessit; siquidem equitum neutro procedere audente, resumpto fasce, coeptum iter carpserunt. [7] Cumque rursum Sclavi binos equites ad eos opprimendos misissent, eorum incursum eadem animi praesentia repulere. [8] Quo facto tam hostium quam civium in se admirationem vertere magnumque illis ruborem, his inter metum et laetitiam haesitantibus, peperere. [9] A sex tandem equitibus attentati, invariabili mentis habitu perstitere, tamquam hostium ignaviae plenis fortitudinis animis insultantes.

Dan  14.31.4 (p. 453,17 )
[1] Nec defuit Absaloni prompta mens ad opem eorum virtuti fiduciaeque praestandam. [2] Siquidem tot suorum equitum, quot hostilium animadverteret, iis pro supplemento transmisit. [3] Sclavi quoque suorum paucitatem certatim numerosis militum praesidiis prosequebantur. [4] Itaque supplementis utrimque tamquam ex pari crescentibus equitibusque veluti ad militiae spectaculum e diverso convenientibus, Sialandenses, ulteriorem hostium petulantiam inspectare non passi, universa acie iis occurrunt. [5] Quorum fugam vadis impedientibus, longum insequi nequeuntes, maiorem equorum quam hominum stragem egerunt. [6] Cumque iter ad naves reflecterent, remigum suorum aciem armis pariter ac signis instructam obviam habuerunt, quam ad auxilia sociis ferenda fortuito nuntio monita virtus adduxerat. [7] Hi profecto cum Absalone victoriae gloriam communicaverunt, cui se sponte virtutis socios obtulerunt.

Dan  14.31.5 (p. 453,29 )
[1] Interea rex, seris vigilum monitis excitatus, omissae navigationis moram praepropera festinatione discussit. [2] Qui cum, visis Sialandensibus, populandi gratia ad litus appellere voluisset, ab Absalone nihil hostilis praedae, quod eius rapinis pateat, superesse perdoctus, magnopere gratulatus est, quod tam parva manus nihilo languidius, quam si ipse adesset, rem propriis gessisset auspiciis. [3] Hinc, cum alios insulae fines armis ignique tentasset, domum concessit.


[Hjem] [English] [Det Danske Sprog- og Litteraturselskab]
© Det Kongelige Bibliotek