Dan
1.4.1 (p. 12,14 )
[1] Puellam, cuius amore conflixerat, acerrimo
nuptiarum aemulo liberatus in pugnae praemium recepit eamque sibi
matrimonio copulavit.
[2] Ex qua parvo post tempore Gram filium sustulit.
[3] Cuius mirifica indoles ita paternas virtutes redoluit, ut prorsus per
earum vestigia decurrere putaretur.
[4] Corporis animique praestantissimis dotibus praeditam adolescentiam ad
summum gloriae statum provexit, tantumque magnitudini eius a posteris
tributum est, ut in vetustissimis Danorum carminibus ipsius vocabulo regia
nobilitas censeatur.
[5] Quicquid ad firmandas acuendasque vires attinuit, acerrima ingenii
exercitatione tractabat.
[6] A gladiatoribus vitandi inferendique ictus consuetudinem studioso
exercitii genere contrahebat.
[7] Educatoris sui Roari filiam coaevam sibi collactaneamque, quo maiorem
incunabulis gratiam referret, uxorem ascivit, quam postmodum Besso cuidam,
quod eius strenua opera saepenumero usus fuerat, mercedis loco coniugem
tribuit.
[8] Quo bellicorum operum socio fretus plus gloriae sua an Bessi virtute
contraxerit, incertum reliquit.
Dan
1.4.2 (p. 13,10 )
[1] Qui cum forte Sueonum regis Sigtrugi
filiam Gro gigantum cuidam desponsam cognosceret, tam indignam regio
sanguine copulam exsecratus bellum Sueticum auspicatur, Herculeae virtutis
exemplo monstrorum nisibus obstaturus.
[2] Inita Gothia cum deturbandorum obviorum gratia caprinis tergoribus
amictus incederet ac variis ferarum pellibus circumactus horrificumque
dextra gestamen complexus giganteas simularet exuvias, ipsam Gro silvestres
forte latices cum paucis admodum pedissequis lavandi gratia petentem equo
obviam habuit.
[3] Quae sponsum adesse rata simulque tam insoliti cultus horrore
muliebriter territa succussis frenis maxima cum totius corporis
trepidatione patrio carmine sic coepit:
Dan
1.4.3 (p. 14,1 )
[1] Conspicor invisum regi venisse gigantem
et gressu medias obtenebrare vias,
aut oculis fallor; nam tegmine saepe ferino
contigit audaces delituisse viros.
[2] Tum Bessus sic orsus:
[3] Virgo, caballi
quae premis armos,
verba vicissim
mutua fundens,
quod tibi nomen,
qua fueris, dic,
gente creata!
[4] Ad haec Gro:
[5] Gro mihi nomen,
rex pater exstat,
sanguine fulgens,
fulgidus armis.
[6] Tu quoque, quis sis
aut satus unde,
promito nobis!
Dan
1.4.4 (p. 14,21 )
[1] Cui Bessus:
[2] Bessus ego sum,
fortis in armis,
trux inimicis,
gentibus horror,
atque alieno
saepe refundens
sanguine dextram.
[3] Tum Gro:
[4] Quis, rogo, vestrum
dirigit agmen?
[5] Quo duce signa
bellica fertis?
[6] Quis moderatur
proelia princeps?
[7] Quove paratur
praestite bellum?
Dan
1.4.5 (p. 14,38 )
[1] Contra sic Bessus:
[2] Gram regit agmen
Marte beatus,
quem metus aut vis
flectere nescit;
nec rogus ardens
nec ferus ensis
aut maris umquam
terruit aestus.
[3] Hoc duce belli
signa levamus
aurea, virgo.
[4] Rursum Gro:
[5] Hinc remeantes
vertite cursum,
ne proprio vos
opprimat omnes
agmine Sigtrug
inque feroci
stipite figat
illaqueata
guttura nexu
detque rigenti
corpora nodo
ac male torvus
trudat edaci
funera corvo.
Dan
1.4.6 (p. 15,25 )
[1] Item Bessus:
[2] Gram prior illum
Manibus addet
ac dabit Orco,
quam sua fatis
lumina claudat,
inque pavenda
vertice plexum
Tartara mittet.
[3] Nulla Sueonum
castra timemus.
[4] Quid minitaris
tristia nobis
funera, virgo?
Dan
1.4.7 (p. 16,1 )
[1] Ad quem Gro:
[2] En ferar istinc
nota revisens
tecta parentis,
ne venientis
conspicer audax
agmina fratris.
[3] Vos remeantes
ultima, quaeso,
fata morentur.
[4] Ad quam Bessus:
[5] Laeta revise
nata parentem,
nec cita nobis
fata precare,
nec tua bilis
pectora pulset.
[6] Namque petenti
aspera primum
difficilisque
saepe secundo
femina cedit.
Dan
1.4.8 (p. 16,23 )
[1] Post haec Gram horrendae monstruosaeque
vocis habitum trucioris soni modulis aemulatus silentiique diuturnioris
impatiens talibus puellam dictis aggreditur:
[2] Ne timeat rabidi germanum virgo gigantis
me neque contiguum palleat esse sibi.
[3] A Grip missus enim numquam nisi compare voto
fulcra puellarum concubitumque peto.
Dan
1.4.9 (p. 16,30 )
[1] Cui Gro:
[2] Quae sensus exsors scortum velit esse
gigantum?
Aut quae monstriferum possit amare torum?
[3] Quae coniunx fore daemonum
possit monstrigeni conscia seminis
suumque giganti fero
consociare velit cubile?
[4] Quis spina digitos fovet?
Quis sincera luto misceat oscula?
Quis membra iungat hispida
levibus impariter locatis?
Cum natura reclamitat,
haud plenum Veneris carpitur otium,
nec congruit monstris amor
femineo celebratus usu.
Dan
1.4.10 (p. 17,11 )
[1] Gram contra:
[2] Regum colla potentium
victrici toties perdomui manu,
fastus eorum turgidos
exsuperans potiore dextra.
[3] Hinc aurum rutilans cape,
quo perpes maneat pactio munere
ac firma consistat fides
coniugiis adhibenda nostris.
[4] Quo dicto discussis larvis, nativum oris decorem confessus tantum
paene voluptatis vero sui aspectu puellae attulit, quantum adulterino
terroris incussit; quam etiam formae suae luculentia ad concubitum
provocatam amatoriis donis prosequi non omisit.
Dan
1.4.11 (p. 17,24 )
[1] Progressus ex obviis cognoscit binis
callem latronibus obsideri.
[2] Quos ad se spoliandum cupidius proruentes solo exanimavit impulsu.
[3] Quo facto ne ullum hostili solo beneficium attulisse videretur,
peremptorum corpora subiectis affixa stipitibus simulata pedum erectione
distendit, ut, quibus re nocuerant vivi, specie minarentur exstincti, post
fata quoque formidabiles forent nec iter imagine minus quam opere
praepedirent.
[4] Quamobrem constat eum latrones interimendo sibi, non Suetiae consulere
studuisse, cuius quanto odio teneretur, tam insignis facti indicio
patefecit.
Dan
1.4.12 (p. 17,32 )
[1] Qui cum ab haruspicibus accepisset nisi
auro Sigtrugum superari non posse, continuo ligneae clavae nexilem auri
nodum adiecit eaque bello, quo regem aggrediebatur, instructus voti se
compotem fecit.
[2] Quod factum Bessus impensiori laudationis genere prosecutus sic
cecinit:
[3] Gram ferus clavae gerulus beatae
nescius ferri celebrabat ictu
ensis obtentum pepulitque trunco
tela potentis.
[4] Fata sectatus superumque mentem
Sueonum pressit decus impotentum,
dum neci regem dedit et rigenti
contudit auro.
[5] Namque pugnaces meditatus artes
robur amplexu rutilum gerebat
et ducem victor nitido supinum
verbere torsit.
[6] Fata quem ferro perimi vetabant,
aureo prudens domuit rigore,
ense dum cassus potiore gessit
bella metallo.
[7] Clarius post hoc agathum manebit
agnitum late meliore fama,
cui suus laudem decorisque culmen
arrogat auctor.
Dan
1.4.13 (p. 18,21 )
[1] Occiso Suetiae rege Sigtrugo, Gram
quaesitum armis imperium possessione firmare cupiens Suarinum Gothiae
praefectum ob affectati regni suspicionem in pugnae certamen devocatum
oppressit fratresque eius septem matrimonio, novem pelice procreatos impari
dimicationis genere fraternae necis ultionem petentes absumpsit.
Dan
1.4.14 (p. 18,26 )
[1] Hunc pater ultimae iam aetatis ob res
egregie gestas imperii consortione donavit regnique summam cum sanguine suo
communicare quam in occiduae vitae statu sine participe gerere tum utilius,
tum etiam commodius duxit.
[2] igitur cum Ringo splendido Sialandiae loco natus alterum ex his honori
intempestivum, alterum iam virium cursu defunctum putaret, infirmam
utriusque aetatem causatus novarum rerum studio maiorem Danorum partem
sollicitat, hunc puerilis, illum senilis animi deliramento regiae potestati
inhabilem protestando.
[3] A quibus bello obtritus documento hominibus fuit nullam aetatis partem
virtuti incongruam existimari debere.
Dan
1.4.15 (p. 19,3 )
[1] Alia quoque complura Gram regis facinora
fuere.
[2] Adversus Sumblum Phinnorum regem bellum professus ad aspectum filiae
eius Signes depositis armis ex hoste procus evasit eamque promisso coniugis
suae repudio pactus despondit.
[3] Quam cum bello Norvagico, quod adversum Suibdagerum regem ob sororis
filiaeque stuprum susceperat, admodum occupatus Saxoniae regi Henrico
Sumbli perfidia in matrimonium promissam nuntio didicisset, propior
virginis quam militum caritati relicto exercitu tacitus in Phinniam
contendit inchoatisque iam nuptiis superveniens extremae vilitatis veste
sumpta despicabili sedendi loco discubuit.
[4] Rogatus quidnam afferret, medendi sollertiam profitetur.
[5] Ad postremum, omnibus ebrietate madentibus, puellam intuens mediis
perstrepentis convivii gaudiis per summam femineae levitatis exsecrationem
maximamque virtutum suarum gloriationem indignationis magnitudinem
huiusmodi carmine patefecit:
Dan
1.4.16 (p. 19,16 )
[1] Solus in octo pariter spicula mortis egi
atque novenos gladio corripui reducto,
quando Suarinum exanimavi titulis abusum
nec meritum conciliantem sibi nomen: unde
saepe cruentum nece ferrum madidumque caede
sanguine tinxi peregrino timuique numquam
ad crepitus ensiculi vel galeae nitorem.
[2] Nunc male me proiciens fert aliena vota
filia Sumbli fera Signe, vetus exsecrata
foedus et incompositum concipiens amorem,
femineae dat levitatis facinus notandum,
quae proceres illaqueat, pellicit atque foedat,
ante alios ingenuos praecipue refellens,
nec stabilis permanet ulli titubatque semper
ancipites parturiens dividuosque motus.
Dan
1.4.17 (p. 19,31 )
[1] Et cum dicto discubitu evolans Henricum
inter sacra mensae et amicorum complexus obtruncat sponsamque mediis
abstractam pronubis, magna convivarum parte prostrata, secum navigio
deportat.
[2] Igitur nuptiis in exsequias versis, doceri Finni potuerunt alienis
amoribus manus inici non oportere.
Dan
1.4.18 (p. 19,35 )
[1] His gestis a rege Norvagiae Suibdagero,
dum stupratae sororis iniuriam ac lacessitam filiae pudicitiam ulcisci
conatur, opprimitur.
[2] Hoc proelium Saxonicis insigne copiis fuit, quas ad auxilia Suibdagero
ferenda non tam ipsius caritas quam Henricianae ultionis cupiditas
provocabat.