link til hjemmesiden - Det Kongelige Bibliotek

Saxo Grammaticus: Gesta Danorum


| Saxo Grammaticus | Gesta Danorum | Liber -1 | Caput -1 | Caput +1 | Liber +1 |

Dan  1.4.1 (p. 12,14 )
[1] Puellam, cuius amore conflixerat, acerrimo nuptiarum aemulo liberatus in pugnae praemium recepit eamque sibi matrimonio copulavit. [2] Ex qua parvo post tempore Gram filium sustulit. [3] Cuius mirifica indoles ita paternas virtutes redoluit, ut prorsus per earum vestigia decurrere putaretur. [4] Corporis animique praestantissimis dotibus praeditam adolescentiam ad summum gloriae statum provexit, tantumque magnitudini eius a posteris tributum est, ut in vetustissimis Danorum carminibus ipsius vocabulo regia nobilitas censeatur. [5] Quicquid ad firmandas acuendasque vires attinuit, acerrima ingenii exercitatione tractabat. [6] A gladiatoribus vitandi inferendique ictus consuetudinem studioso exercitii genere contrahebat. [7] Educatoris sui Roari filiam coaevam sibi collactaneamque, quo maiorem incunabulis gratiam referret, uxorem ascivit, quam postmodum Besso cuidam, quod eius strenua opera saepenumero usus fuerat, mercedis loco coniugem tribuit. [8] Quo bellicorum operum socio fretus plus gloriae sua an Bessi virtute contraxerit, incertum reliquit.

Dan  1.4.2 (p. 13,10 )
[1] Qui cum forte Sueonum regis Sigtrugi filiam Gro gigantum cuidam desponsam cognosceret, tam indignam regio sanguine copulam exsecratus bellum Sueticum auspicatur, Herculeae virtutis exemplo monstrorum nisibus obstaturus. [2] Inita Gothia cum deturbandorum obviorum gratia caprinis tergoribus amictus incederet ac variis ferarum pellibus circumactus horrificumque dextra gestamen complexus giganteas simularet exuvias, ipsam Gro silvestres forte latices cum paucis admodum pedissequis lavandi gratia petentem equo obviam habuit. [3] Quae sponsum adesse rata simulque tam insoliti cultus horrore muliebriter territa succussis frenis maxima cum totius corporis trepidatione patrio carmine sic coepit:

Dan  1.4.3 (p. 14,1 )
                     [1] Conspicor invisum regi venisse gigantem
                     et gressu medias obtenebrare vias,
                     aut oculis fallor; nam tegmine saepe ferino
                     contigit audaces delituisse viros.
[2] Tum Bessus sic orsus:
                     [3] Virgo, caballi
                     quae premis armos,
                     verba vicissim
                     mutua fundens,
                     quod tibi nomen,
                     qua fueris, dic,
                     gente creata!
[4] Ad haec Gro:
                     [5] Gro mihi nomen,
                     rex pater exstat,
                     sanguine fulgens,
                     fulgidus armis.
                     [6] Tu quoque, quis sis
                     aut satus unde,
                     promito nobis!

Dan  1.4.4 (p. 14,21 )
[1] Cui Bessus:
                     [2] Bessus ego sum,
                     fortis in armis,
                     trux inimicis,
                     gentibus horror,
                     atque alieno
                     saepe refundens
                     sanguine dextram.
[3] Tum Gro:
                     [4] Quis, rogo, vestrum
                     dirigit agmen?
                     [5] Quo duce signa
                     bellica fertis?
                     [6] Quis moderatur
                     proelia princeps?
                     [7] Quove paratur
                     praestite bellum?

Dan  1.4.5 (p. 14,38 )
[1] Contra sic Bessus:
                     [2] Gram regit agmen
                     Marte beatus,
                     quem metus aut vis
                     flectere nescit;
                     nec rogus ardens
                     nec ferus ensis
                     aut maris umquam
                     terruit aestus.
                     [3] Hoc duce belli
                     signa levamus
                     aurea, virgo.
[4] Rursum Gro:
                     [5] Hinc remeantes
                     vertite cursum,
                     ne proprio vos
                     opprimat omnes
                     agmine Sigtrug
                     inque feroci
                     stipite figat
                     illaqueata
                     guttura nexu
                     detque rigenti
                     corpora nodo
                     ac male torvus
                     trudat edaci
                     funera corvo.

Dan  1.4.6 (p. 15,25 )
[1] Item Bessus:
                     [2] Gram prior illum
                     Manibus addet
                     ac dabit Orco,
                     quam sua fatis
                     lumina claudat,
                     inque pavenda
                     vertice plexum
                     Tartara mittet.
                     [3] Nulla Sueonum
                     castra timemus.
                     [4] Quid minitaris
                     tristia nobis
                     funera, virgo?

Dan  1.4.7 (p. 16,1 )
[1] Ad quem Gro:
                     [2] En ferar istinc
                     nota revisens
                     tecta parentis,
                     ne venientis
                     conspicer audax
                     agmina fratris.
                     [3] Vos remeantes
                     ultima, quaeso,
                     fata morentur.
[4] Ad quam Bessus:
                     [5] Laeta revise
                     nata parentem,
                     nec cita nobis
                     fata precare,
                     nec tua bilis
                     pectora pulset.
                     [6] Namque petenti
                     aspera primum
                     difficilisque
                     saepe secundo
                     femina cedit.

Dan  1.4.8 (p. 16,23 )
[1] Post haec Gram horrendae monstruosaeque vocis habitum trucioris soni modulis aemulatus silentiique diuturnioris impatiens talibus puellam dictis aggreditur:
                     [2] Ne timeat rabidi germanum virgo gigantis
                     me neque contiguum palleat esse sibi.
                     [3] A Grip missus enim numquam nisi compare voto
                     fulcra puellarum concubitumque peto.

Dan  1.4.9 (p. 16,30 )
[1] Cui Gro:
                     [2] Quae sensus exsors scortum velit esse gigantum?
                     Aut quae monstriferum possit amare torum?
                     [3] Quae coniunx fore daemonum
                     possit monstrigeni conscia seminis
                     suumque giganti fero
                     consociare velit cubile?
                     [4] Quis spina digitos fovet?
                     Quis sincera luto misceat oscula?
                     Quis membra iungat hispida
                     levibus impariter locatis?
                     Cum natura reclamitat,
                     haud plenum Veneris carpitur otium,
                     nec congruit monstris amor
                     femineo celebratus usu.

Dan  1.4.10 (p. 17,11 )
[1] Gram contra:
                     [2] Regum colla potentium
                     victrici toties perdomui manu,
                     fastus eorum turgidos
                     exsuperans potiore dextra.
                     [3] Hinc aurum rutilans cape,
                     quo perpes maneat pactio munere
                     ac firma consistat fides
                     coniugiis adhibenda nostris.
[4] Quo dicto discussis larvis, nativum oris decorem confessus tantum paene voluptatis vero sui aspectu puellae attulit, quantum adulterino terroris incussit; quam etiam formae suae luculentia ad concubitum provocatam amatoriis donis prosequi non omisit.

Dan  1.4.11 (p. 17,24 )
[1] Progressus ex obviis cognoscit binis callem latronibus obsideri. [2] Quos ad se spoliandum cupidius proruentes solo exanimavit impulsu. [3] Quo facto ne ullum hostili solo beneficium attulisse videretur, peremptorum corpora subiectis affixa stipitibus simulata pedum erectione distendit, ut, quibus re nocuerant vivi, specie minarentur exstincti, post fata quoque formidabiles forent nec iter imagine minus quam opere praepedirent. [4] Quamobrem constat eum latrones interimendo sibi, non Suetiae consulere studuisse, cuius quanto odio teneretur, tam insignis facti indicio patefecit.

Dan  1.4.12 (p. 17,32 )
[1] Qui cum ab haruspicibus accepisset nisi auro Sigtrugum superari non posse, continuo ligneae clavae nexilem auri nodum adiecit eaque bello, quo regem aggrediebatur, instructus voti se compotem fecit. [2] Quod factum Bessus impensiori laudationis genere prosecutus sic cecinit:
                     [3] Gram ferus clavae gerulus beatae
                     nescius ferri celebrabat ictu
                     ensis obtentum pepulitque trunco
                     tela potentis.
                     [4] Fata sectatus superumque mentem
                     Sueonum pressit decus impotentum,
                     dum neci regem dedit et rigenti
                     contudit auro.
                     [5] Namque pugnaces meditatus artes
                     robur amplexu rutilum gerebat
                     et ducem victor nitido supinum
                     verbere torsit.
                     [6] Fata quem ferro perimi vetabant,
                     aureo prudens domuit rigore,
                     ense dum cassus potiore gessit
                     bella metallo.
                     [7] Clarius post hoc agathum manebit
                     agnitum late meliore fama,
                     cui suus laudem decorisque culmen
                     arrogat auctor.

Dan  1.4.13 (p. 18,21 )
[1] Occiso Suetiae rege Sigtrugo, Gram quaesitum armis imperium possessione firmare cupiens Suarinum Gothiae praefectum ob affectati regni suspicionem in pugnae certamen devocatum oppressit fratresque eius septem matrimonio, novem pelice procreatos impari dimicationis genere fraternae necis ultionem petentes absumpsit.

Dan  1.4.14 (p. 18,26 )
[1] Hunc pater ultimae iam aetatis ob res egregie gestas imperii consortione donavit regnique summam cum sanguine suo communicare quam in occiduae vitae statu sine participe gerere tum utilius, tum etiam commodius duxit. [2] igitur cum Ringo splendido Sialandiae loco natus alterum ex his honori intempestivum, alterum iam virium cursu defunctum putaret, infirmam utriusque aetatem causatus novarum rerum studio maiorem Danorum partem sollicitat, hunc puerilis, illum senilis animi deliramento regiae potestati inhabilem protestando. [3] A quibus bello obtritus documento hominibus fuit nullam aetatis partem virtuti incongruam existimari debere.

Dan  1.4.15 (p. 19,3 )
[1] Alia quoque complura Gram regis facinora fuere. [2] Adversus Sumblum Phinnorum regem bellum professus ad aspectum filiae eius Signes depositis armis ex hoste procus evasit eamque promisso coniugis suae repudio pactus despondit. [3] Quam cum bello Norvagico, quod adversum Suibdagerum regem ob sororis filiaeque stuprum susceperat, admodum occupatus Saxoniae regi Henrico Sumbli perfidia in matrimonium promissam nuntio didicisset, propior virginis quam militum caritati relicto exercitu tacitus in Phinniam contendit inchoatisque iam nuptiis superveniens extremae vilitatis veste sumpta despicabili sedendi loco discubuit. [4] Rogatus quidnam afferret, medendi sollertiam profitetur. [5] Ad postremum, omnibus ebrietate madentibus, puellam intuens mediis perstrepentis convivii gaudiis per summam femineae levitatis exsecrationem maximamque virtutum suarum gloriationem indignationis magnitudinem huiusmodi carmine patefecit:

Dan  1.4.16 (p. 19,16 )
                     [1] Solus in octo pariter spicula mortis egi
                     atque novenos gladio corripui reducto,
                     quando Suarinum exanimavi titulis abusum
                     nec meritum conciliantem sibi nomen: unde
                     saepe cruentum nece ferrum madidumque caede
                     sanguine tinxi peregrino timuique numquam
                     ad crepitus ensiculi vel galeae nitorem.
                     [2] Nunc male me proiciens fert aliena vota
                     filia Sumbli fera Signe, vetus exsecrata
                     foedus et incompositum concipiens amorem,
                     femineae dat levitatis facinus notandum,
                     quae proceres illaqueat, pellicit atque foedat,
                     ante alios ingenuos praecipue refellens,
                     nec stabilis permanet ulli titubatque semper
                     ancipites parturiens dividuosque motus.

Dan  1.4.17 (p. 19,31 )
[1] Et cum dicto discubitu evolans Henricum inter sacra mensae et amicorum complexus obtruncat sponsamque mediis abstractam pronubis, magna convivarum parte prostrata, secum navigio deportat. [2] Igitur nuptiis in exsequias versis, doceri Finni potuerunt alienis amoribus manus inici non oportere.

Dan  1.4.18 (p. 19,35 )
[1] His gestis a rege Norvagiae Suibdagero, dum stupratae sororis iniuriam ac lacessitam filiae pudicitiam ulcisci conatur, opprimitur. [2] Hoc proelium Saxonicis insigne copiis fuit, quas ad auxilia Suibdagero ferenda non tam ipsius caritas quam Henricianae ultionis cupiditas provocabat.


[Hjem] [English] [Det Danske Sprog- og Litteraturselskab]
© Det Kongelige Bibliotek